του Douglas Murray, συγγραφέα
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Αν κρατική υπηρεσία συνιστά να μη διαβάζουμε το «1984», τότε σίγουρα η προφητεία του αρχίζει να πραγματώνεται. Τα επόμενα στάδια είναι η απαγόρευση και η πυρά...
Ο αείμνηστος Robert Conquest* εξήγγειλε τρεις κανόνες πολιτικής. Ίσως ο πιο διάσημος (γνωστός και ως Νόμος του O'Sullivan) είναι: «Κάθε οργάνωση που δεν είναι ρητά και συνταγματικά δεξιά, αργά ή γρήγορα θα γίνει
αριστερή». Θα ήθελα να προσθέσω έναν τέταρτο νόμο: «Κάθε πρόγραμμα που τίθεται σε εφαρμογή από την κυβέρνηση αναπόφευκτα υφίσταται μεταστάσεις, εκτός και αν ελεγκτές δημόσιοι λειτουργοί το περικόψουν συνειδητά».Όποιος αναζητά ένα τυπικό παράδειγμα δεν χρειάζεται να κοιτάξει πέρα από το πρόγραμμα Αποτροπής** της κυβέρνησης, του οποίου η επίσημη αξιολόγηση δημοσιεύτηκε τελικά την περασμένη εβδομάδα. Η εξαιρετική περιεκτική αναφορά του William Shawcross*** περιέχει πολλά στοιχεία που αξίζουν προσοχή. Αλλά ένα από τα πιο ενδιαφέροντα είναι αυτό που ανακάλυψε σχετικά με την εισβολή της Αποτροπής στον «δεξιό εξτρεμισμό». Διότι φυσικά, δεν αρκούσε ποτέ ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που δημιουργήθηκε για την καταπολέμηση μιας μορφής εξτρεμισμού να επικεντρωθεί μόνο σε αυτήν τη μορφή εξτρεμισμού. Είναι σχεδόν αναπόφευκτο οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτό να πιστέψουν ότι υπάρχουν και άλλες μορφές «εξτρεμισμού» στις οποίες πρέπει επίσης να επικεντρωθούν και ότι υπάρχει κάτι σχεδόν φανατικό στο να επιδιώκουν το συγκεκριμένο πράγμα για το οποίο δημιουργήθηκαν. Έτσι δικαιολογείται η μεγάλη σπατάλη της κυβέρνησης.
Η ριζοσπαστικοποίηση θα μπορούσε να συμβεί διαβάζοντας CS Lewis, Tolkien, Huxley ή Conrad. Δεν αστειεύομαι.
Ετσι κι’ αλλιώς, αποδεικνύεται ότι οι προσπάθειες του προγράμματος να αντιμετωπίσει τον δεξιό εξτρεμισμό ήταν ακόμη πιο ανίκανες από ορισμένες προσπάθειές του να αντιμετωπίσει τον ισλαμιστικό εξτρεμισμό. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι για το πρόγραμμα Αποτροπή συμβουλεύτηκαν αριστερές ακτιβιστικές ομάδες, όπως τη Hope not Hate. Αυτές οι ομάδες πιστεύουν από καιρό ότι ο ορισμός της ακροδεξιάς πρέπει να περιλαμβάνει, για παράδειγμα, πολλούς ανθρώπους που υποστήριξαν το Brexit. Μετά από εκστρατεία κατά του Εθνικού Μετώπου και του Βρετανικού Εθνικού Κόμματος, αυτές οι ομάδες τελικά εκστράτευσαν εναντίον του Ukip****. Με άλλα λόγια, κατέληξαν να προσπαθούν να στιγματίσουν απόψεις που σε πολλές περιπτώσεις (όπως για το Brexit και τη μετανάστευση) συμμεριζόταν η πλειοψηφία των Βρετανών. Μια ταχυδακτυλουργία.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο Τύπος ανέφερε μια ανάλυση που πραγματοποιήθηκε από τη Μονάδα Έρευνας, Πληροφόρησης και Επικοινωνίας (RICU) της Αποτροπής το 2019. Αυτή η ανάλυση επικεντρώθηκε σε χρήστες μέσων κοινωνικής δικτύωσης που χαρακτηρίστηκαν ως «ενεργά πατριωτικά και περήφανα». Ω, όχι – κάθε άλλο παρά ενεργά πατριωτικά και περήφανα! Ετσι και αλλιώς, σύμφωνα με τη RICU, υπήρχαν προειδοποιητικά σημάδια εάν οι άνθρωποι διάβασαν πληροφορίες ή απόψεις «υπέρ του Brexit και κεντροδεξιούς σχολιαστές». Ανάμεσά τους, ο Jacob Rees-Mogg [βουλευτής], η Melanie Phillips [δημοσιογράφος, συγγραφέας], ο Rod Liddle [δημοσιογράφος] και ο υπηρέτης σας. Έτσι, όλοι όσοι διαβάζουν αυτή τη στήλη διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο να «ριζοσπαστικοποιηθούν» όσο ένας νεαρός μουσουλμάνος που παθιάζεται με μια ηχογράφηση του Ayman al-Zawahiri ή του Osama bin Laden και ο Rees-Mogg γίνεται το ισοδύναμο ενός ιμάμη που με μια κίνηση του χεριού του στέλνει νεαρούς να γίνουν μάρτυρες για την υπόθεση του Αλλάχ. Κάτι που είναι περίεργο, γιατί ποτέ δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο όταν συναντούμασταν η ομάδα της συντηρητικής φιλοσοφίας.
Από τότε, μπόρεσα να δω μέρος αυτού του, με δημόσια δαπάνη, συγκλονιστικού υλικού και μπορώ να επιβεβαιώσω ότι είναι ακόμη χειρότερο. Σε ένα έγγραφο της RICU, ορίζεται ένας αριθμός βιβλίων, η κατοχή ή η ανάγνωση των οποίων θα μπορούσε να υποδηλώνει σοβαρό λάθος σκέψης και επομένως πιθανή ριζοσπαστικοποίηση. Πρόκειται κυρίως για ένα βιβλίο για τις συμμορίες βιαστών του Ρόδεραμ, βιβλία των Peter Hitchens, της Melanie Phillips και – για άλλη μια φορά – δικά μου. Χωρίς να θέλω να ομολογήσω την ενοχή μου, το βιβλίο που δαχτυλοδείχτηκε με αυτή την απαίσια αντιμετώπιση είναι το βιβλίο μου του 2017, Η παράξενη Αυτοκτονία της Ευρώπης: Μετανάστευση, Ταυτότητα, Ισλάμ. Αυτό το βιβλίο ήταν σχεδόν 20 εβδομάδες στις λίστες των μπεστ σέλερ των Sunday Times, μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες και ήταν για ένα διάστημα το μη λογοτεχνικό βιβλίο με τις περισσότερες πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό σημαίνει ένας εντυπωσιακός αριθμός πιθανών ριζοσπαστών μόνο με το βιβλίο μου.
Όπως η προσπάθεια απονομιμοποίησης ενός βιβλίου για σκάνδαλα «περιποίησης» στη Βόρεια Αγγλία, φαίνεται ότι η RICU είναι τόσο άσχετη πιστεύοντας ότι τα βιβλία που εντοπίζουν το πρόβλημα για το οποίο δημιουργήθηκε (αυτή) αποτελούν μέρος του προβλήματος. Όπως λέω, αν θέλετε ισόβια δουλειά, βρείτε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που μπορεί να καταλήξει να σχηματίσει έναν τέλειο κύκλο αυτοδικαίωσης, όπως η RICU.
Ιndex Librorum Prohibitorum (1564). Κατάλογος της Καθολικής Εκκλησίας βιβλίων απαγορευμένων για ανάγνωση από τους πιστούς. Ο Διαφωτισμός -πολέμιος του παπισμού - αρχίζει να τον μιμείται;
Όταν είδα αυτά τα έγγραφα για πρώτη φορά, ένιωσα ένα συγκρατημένο θυμό. Στη συνέχεια, όμως, διάβασα και είδα ότι αυτοί οι ίδιοι ανόητοι, που χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους, είχαν καταρτίσει λίστες με άλλα βιβλία που προτιμούσαν άνθρωποι που συμπαθούν την «ακροδεξιά και το Brexit». Μεταξύ των κύριων ενδείξεων ότι οι άνθρωποι έχουν πέσει σε αυτήν την άβυσσο, ας παραθέσουμε την παρακολούθηση της τηλεοπτικής σειράς Πολιτισμός του Kenneth Clark, της κωμικής σειράς The Thick of It [σάτιρα με θέμα τη βρετανική κυβέρνηση] και της σειράς ντοκιμαντέρ του BBC Great British Railway Journeys. Πρέπει να τονίσω ξανά ότι δεν επινοώ τίποτα. Όλα αυτά γίνονται με δικά σας έξοδα και δικά μου προκειμένου να τεθεί τέλος στον «εξτρεμισμό» στο νησί μας.
Υπάρχει επίσης μια λίστα ανάγνωσης ιστορικών κειμένων που αποτελούν κόκκινες κάρτες για την RICU. Αυτά περιλαμβάνουν τον Λεβιάθαν του Τόμας Χομπς, τις Δύο Πραγματεύσεις για την Κυβέρνηση του Τζον Λοκ και τις Σκέψεις για την Επανάσταση στη Γαλλία του Έντμουντ Μπερκ, καθώς και έργα των Τόμας Καρλάιλ και Άνταμ Σμιθ . Αλλού, η RICU προειδοποιεί ότι η ριζοσπαστικοποίηση θα μπορούσε να συμβεί από βιβλία συγγραφέων όπως ο CS Lewis, ο JRR Tolkien, ο Aldous Huxley και ο Joseph Conrad . Δεν αστειεύομαι, αν και φαίνεται ότι όλη η σάτιρα έχει πεθάνει, αλλά η λίστα των ύποπτων βιβλίων περιλαμβάνει και το 1984 του Τζορτζ Όργουελ .
Οπότε, γενικά, αρχίζω να νιώθω ότι είμαι σε καλή παρέα. Εάν οι κυβερνητικές υπηρεσίες συντάσσουν λίστες με ύποπτα βιβλία, είμαι πολύ χαρούμενος που καταδικάζομαι δίπλα σε αυτούς τους γενναίους ανθρώπους, ζωντανούς ή νεκρούς.
Τι λέει όμως αυτό για το κατάντημα της χώρας μας; Η Αποτροπή υποτίθεται ότι προστατεύει τους ανθρώπους. Το πρόγραμμα άλλαξε με την πάροδο του χρόνου σε κάτι που έρχεται σε αντίθεση σχεδόν με όλα όσα απαρτίζουν τη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων της. Οι άνθρωποι μπορεί να θυμώσουν με αυτό το θέμα. Όμως ο θυμός δεν αρκεί. Θέλω λογαριασμούς. Θέλω ονόματα, υπουργέ Εσωτερικών. Και μετά θέλω να ακούσω μαζικές απολύσεις.
Δείτε επίσης: Όλοι τα έχουμε σπίτι, αλλά πολύ λίγοι τα χρησιμοποιούμε ως φάρμακα!
*Ο George Conquest (1917 – 2015) ήταν Βρετανός ιστορικός και ποιητής. Ερευνητής στο Ινστιτούτο Χούβερ του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, ο Conquest πραγματοποίησε αξιοσημείωτο έργο για τη Σοβιετική Ενωση. Τα βιβλία του περιελάμβαναν Ο Μεγάλος Τρόμος: Οι εκκαθαρίσεις του Στάλιν το 1930, Η συγκομιδή της θλίψης: Σοβιετική Κολεκτιβοποίησηκαι Τρόμος-Πείνα κ.ά.
**Επίσημη κρατική Αρχή -διαβάζουμε στο σάιτ της - ότι «τελεί υπό την ηγεσία της κυβέρνησης...έχει ως στόχο να εμποδίσει τα άτομα να γίνονται τρομοκράτες...»
***Ο William Shawcross είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και ραδιοτηλεοπτικός φορέας. Είναι ο εν ενεργεία Επίτροπος για τους Δημόσιους Διορισμούς.
****Το Κόμμα που ίδρυσε ο Νάιτζελ Φάραντζ.
Πηγή: The Spectator
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Από το aktines
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου