 |
| Εικονογράφηση του Randolph Caldecott για το "The Curmudgeons' Christmas", 1885 |
Το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων του 1869, ο George Dolby χαλάρωνε στο σπίτι του στην Αγγλία.
Η χαρούμενη ατμόσφαιρα διακόπηκε ξαφνικά από την παράδοση ενός απελπισμένου μηνύματος:
"ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ; ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ ΑΚΟΜΑ!"Πριν η μέρα τελειώσει, ο αποστολέας του μηνύματος -ο διάσημος συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς- θα είχε την απάντησή του. Θα είχε όμως τη χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα του;
Το πουλερικό των εορτών
Ο Κάρολος Ντίκενς
Η συσχέτιση του Ντίκενς με τη γαλοπούλα, ειδικά ως κεντρικό στοιχείο του χριστουγεννιάτικου δείπνου, δεν αναφέρεται μόνο στο A Christmas Carol όπου ο Ebenezer Scrooge παρέθεσε γεύμα στην οικογένεια Cratchit. Το πουλερικό εμφανίστηκε και σε μερικές ακόμη χριστουγεννιάτικες ιστορίες του, από το The Seven Poor Travelers μέχρι το A Christmas Dinner.
Ήταν επίσης γνωστό ότι άρεσε και στον ίδιο η γαλοπούλα, αναφέροντάς την συχνά σε αλληλογραφία που είχε να κάνει με τις προετοιμασίες των Χριστουγέννων. Άλλωστε, κατά τη βικτοριανή εποχή, συνηθιζόταν οι φίλοι να στέλνουν ως δώρο μια γαλοπούλα, και οι εκδότες του Ντίκενς το έκαναν κάθε χρόνο.
Το 1869 λοιπόν, ο George Dolby αποφάσισε να κάνει δώρο εκείνος την γαλοπούλα στον συγγραφέα. Ο Dolby, ένας καλόκαρδος κύριος γύρω στα τριάντα, ήταν ο διαχειριστής των δημόσιων αναγνωσμάτων του Ντίκενς και οι δυο τους είχαν γίνει φίλοι. Εκείνες οι γιορτές ήταν ιδιαίτερα πολυάσχολες, με τον Ντίκενς μόλις να έχει τελειώσει την τελευταία του απαγγελία στο Λονδίνο στις 22 Δεκεμβρίου. Αν και τα οικογενειακά σχέδια του Dolby δεν του επέτρεπαν να βρεθεί με τον συγγραφέα στο Κεντ, ήθελε να φανεί ότι συμμετείχε στο εορταστικό δείπνο του φίλου του και έτσι αποφάσισε να του στείλει το πουλερικό.
Ήταν επίσης γνωστό ότι άρεσε και στον ίδιο η γαλοπούλα, αναφέροντάς την συχνά σε αλληλογραφία που είχε να κάνει με τις προετοιμασίες των Χριστουγέννων. Άλλωστε, κατά τη βικτοριανή εποχή, συνηθιζόταν οι φίλοι να στέλνουν ως δώρο μια γαλοπούλα, και οι εκδότες του Ντίκενς το έκαναν κάθε χρόνο.
Το 1869 λοιπόν, ο George Dolby αποφάσισε να κάνει δώρο εκείνος την γαλοπούλα στον συγγραφέα. Ο Dolby, ένας καλόκαρδος κύριος γύρω στα τριάντα, ήταν ο διαχειριστής των δημόσιων αναγνωσμάτων του Ντίκενς και οι δυο τους είχαν γίνει φίλοι. Εκείνες οι γιορτές ήταν ιδιαίτερα πολυάσχολες, με τον Ντίκενς μόλις να έχει τελειώσει την τελευταία του απαγγελία στο Λονδίνο στις 22 Δεκεμβρίου. Αν και τα οικογενειακά σχέδια του Dolby δεν του επέτρεπαν να βρεθεί με τον συγγραφέα στο Κεντ, ήθελε να φανεί ότι συμμετείχε στο εορταστικό δείπνο του φίλου του και έτσι αποφάσισε να του στείλει το πουλερικό.
Επισκεφτείτε το καινούργιο μας blog ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, για μαγειρική, κατασκευές και πολλά άλλα ενδιαφέροντα
Ο Dolby είχε επίγνωση της βαρύτητας της κίνησης του και, αφού προμηθεύτηκε ένα "υπέροχο πουλερικό", είπε στον Ντίκενς να το περιμένει μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων.
Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη του συγγραφέα όταν την Παραμονή των Χριστουγέννων η γαλοπούλα ήταν άφαντη.
Το καπνισμένο βαγόνι
Εκείνο το απόγευμα, ο Dolby δεν ήταν ο μόνος που παρέλαβε μήνυμα αγανάκτησης από τον Ντίκενς. Υπήρξαν φήμες ότι δώδεκα ακόμη δέματα με τρόφιμα δεν είχαν φτάσει στους παραλήπτες τους.
Ο Dolby, καθ' οδόν προς τον τοπικό σιδηροδρομικό σταθμό για να ερευνήσει το θέμα, διασταυρώθηκε τυχαία με τον σταθμάρχη, ο οποίος του είχε άσχημα νέα. Το βαγόνι των αλόγων -ένα βαγόνι αρκετά μεγάλο για να μεταφέρει άλογα ή άλλο φορτίο- στο οποίο υπήρχαν τα πακέτα, είχε πάρει φωτιά κάπου.
Μέχρι και σήμερα, η αιτία της πυρκαγιάς είναι ένα μυστήριο. Σύμφωνα με το Εθνικό Μουσείο Σιδηροδρόμων της Βρετανίας, είναι πιθανό το ξύλινο βαγόνι να πήρε φωτιά από τους σπινθήρες του κινητήρα όταν το τρένο βρισκόταν σε μια σήραγγα. Ότι και αν είχε συμβεί, ο Dolby δεν πολυ-ασχολήθηκε -ούτε καν με την αποζημίωση, "η αξία του δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τη στενοχώρια στη σκέψη ότι ο κύριος Ντίκενς δε θα είχε γαλοπούλα την Ημέρα των Χριστουγέννων", έγραψε. Έτσι, τηλεγράφησε αμέσως στον φίλο του και του είπε να βρει τάχιστα άλλη γαλοπούλα.
Η αφήγηση του Dolby δεν αναφέρει εάν ο συγγραφέας βρήκε άλλο πουλερικό εγκαίρως. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι η αγανάκτηση του Ντίκενς δεν κράτησε πολύ. Στις 5 Φεβρουαρίου του 1870, έγραψε μια επιστολή συγχώρεσης προς τον έφορο των σιδηροδρόμων, ο οποίος είχε ζητήσει συγγνώμη μετά το περιστατικό:
"Σε απάντηση στην επιστολή σας, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το χριστουγεννιάτικο δείπνο μου καταστράφηκε από ένα αναπόφευκτο ατύχημα και ότι ξεπέρασα την απώλεια με καλό χιούμορ προς την Great Western Railway Company".
Σύμφωνα με τον Dolby, ο Ντίκενς «[αναφερόταν] συχνά στο θέμα και με ευγνωμοσύνη". Και αυτό επειδή η σιδηροδρομική εταιρεία πούλησε φτηνά "τα απανθρακωμένα υπολείμματα γαλοπούλας και μοσχαριού" στους φτωχούς κατοίκους της περιοχής.
Τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς, ο συγγραφέας του Όλιβερ Τουίστ πέθανε, που σημαίνει ότι, πιθανότατα, η τελευταία του χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα να βοήθησε την τάξη που ενέπνευσε πολλούς από τους χαρακτήρες του.
"Σε απάντηση στην επιστολή σας, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το χριστουγεννιάτικο δείπνο μου καταστράφηκε από ένα αναπόφευκτο ατύχημα και ότι ξεπέρασα την απώλεια με καλό χιούμορ προς την Great Western Railway Company".
Σύμφωνα με τον Dolby, ο Ντίκενς «[αναφερόταν] συχνά στο θέμα και με ευγνωμοσύνη". Και αυτό επειδή η σιδηροδρομική εταιρεία πούλησε φτηνά "τα απανθρακωμένα υπολείμματα γαλοπούλας και μοσχαριού" στους φτωχούς κατοίκους της περιοχής.
Τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς, ο συγγραφέας του Όλιβερ Τουίστ πέθανε, που σημαίνει ότι, πιθανότατα, η τελευταία του χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα να βοήθησε την τάξη που ενέπνευσε πολλούς από τους χαρακτήρες του.
Ίσως, αν οι εκπρόσωποι της Great Western Railway είχαν δεχτεί επισκέψεις από μερικά φαντάσματα των Χριστουγέννων, τουλάχιστον, θα είχαν διανέμει δωρεάν το καμένο κρέας...
από: mental floss
Από το 3otiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου