Το «Αρχαίο Διαστημόπλοιο» στο Μουσείο της Κωνσταντινούπολης, με τον ακέφαλο πιλότο, που οι ειδικοί το εξηγούν ως μία σύγχρονη πλαστογραφία

 Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Είναι σίγουρα ένα από τα πιο αινιγματικά αντικείμενα που ανακάλυψαν ποτέ οι αρχαιολόγοι. Ανασκάφηκε στην Τουρκία το 1973 σε μια πόλη που ονομάζεται Tushpa, το σύγχρονο Toprakkale. Στο μακρινό παρελθόν, η Tushpa ήταν η πρωτεύουσα του βασιλείου του Urartu από την Εποχή του Σιδήρου και βρίσκεται κοντά στη λίμνη Van της Αρμενίας. Το πολύτιμο πέτρινο τεχνούργημα από μαλακή κιτρινοκαφέ πέτρα εκτιμάται ότι είναι περίπου 3.000 ετών, αν και μερικοί ερευνητές εικάζουν ότι το αντικείμενο μπορεί να είναι

κατά πολύ παλαιότερο.

Σύμφωνα με το βιβλίο του Zecharia Sitchin «The Earth Chronicles Expeditions», όπως γράφτηκε και στο Atlantis Rising Magazine, Τεύχος 15, οι διαστάσεις του είναι οι εξής: Το γλυπτό αντικείμενο που θυμίζει ένα διαστημικό κωνικό όχημα, έχει μήκος 23 cm, ύψος 9,5 cm και πλάτος 8 cm αντίστοιχα (περίπου 5,7, 3,8 και 3,5 ιντσών).

Εκείνο που ενισχύει την πιθανότητα του διαστημικού οχήματος, πέρα από το εμφανές κωνοειδές μπροστινό μέρος, είναι η ομοιότητα που έχει στο πίσω μέρος του: ένα σύμπλεγμα τεσσάρων κινητήρων εξάτμισης ενώ, επιπλέον στο μέσον του διακρίνεται ένα πιλότος, δυστυχώς ακέφαλος…

Δείτε επίσης: Ο ναός του Αγίου Γεωργίου που θεωρείται το όγδοο θαύμα

Το μυστηριώδες αυτό πέτρινο τεχνούργημα αποτελεί ένα βασικό στοιχείο-απόδειξη που φαίνεται να επιβεβαιώνει την θεωρία των «Αρχαίων Αστροναυτών», ότι δηλαδή κάποια άγνωστα όντα από άλλον πλανήτη ήρθαν στη Γη κάποτε στο μακρινό παρελθόν, είτε ότι υπήρχε στην ανθρωπότητα τον καιρό εκείνο διαστημική τεχνολογία, ανάλογη με την σημερινή.

Όπως άνετα μπορούμε να διακρίνουμε, είναι φανερό ότι ο «πιλότος» κάθεται με τα γόνατα κοντά στο στήθος, ότι φοράει ένα εξάρτημα με ραβδώσεις, πιθανόν ένα ενιαίο κοστούμι-στολή που αγκαλιάζει εντελώς το σώμα μέχρι τον λαιμό, τουλάχιστον, αφού λείπει το κεφάλι. Το γεγονός ότι λείπει το κεφάλι αφήνει περισσότερα ερωτηματικά για το ποιος ήταν ο πιλότος. Ήταν ένας άνθρωπος ή κάποιο άλλο ον; Ένας εξωγήινος;

Η ιστορία πίσω από την τοποθεσία όπου ανασκάφηκε το «αρχαίο πέτρινο διαστημόπλοιο» είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Το Μεγάλο Βασίλειο της Urarta βρισκόταν στην ανατολική περιοχή της Ανατολίας, κοντά στα σύνορα του Ιράν. Είναι ενδιαφέρον ότι, εκεί μπορούμε να βρούμε τα ερείπια του ναού του Khaldi, μία κύρια θεότητα του ουρανού. Άραγε, είναι πιθανόν ο πιλότος του αντικειμένου να αντιπροσωπεύει την θεότητα Khaldi ή Hayk;

Το Urartu ήταν ένα αινιγματικό μεγαλοπρεπές βασίλειο από το παρελθόν με μεγαλιθικές κατασκευές ενώ τα ερείπια του Toprakkale έχουν σαφείς ενδείξεις κυκλώπειας τοιχοποιίας, τεράστιες κατασκευές που ανεγέρθηκαν χωρίς τη χρήση κονιάματος.

Αυτό το 3000 χρόνων «αρχαίο πέτρινο διαστημόπλοιο» βρίσκεται αποθηκευμένο στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης, αλλά για κάποιον άγνωστο λόγο, δεν εκτίθεται. Φυλάσσεται σαν ανεκτίμητος ή «απαγορευμένος» ιστορικός θησαυρός του οποίου την αλήθεια δεν πρέπει να μάθει κανείς. Εκείνοι που πρώτοι από όλους κατάφεραν να κάμψουν το «άδυτο» και πέτυχαν την φωτογράφηση του τεχνουργήματος ήταν οι άνθρωποι από το αγγλικό περιοδικό «Fortean Times». Μετά ακολούθησαν πολλοί άλλοι.

Ωστόσο, παρά τα όσα είπαμε έως τώρα, η επίσημη εκδοχή για το παράξενο τεχνούργημα είναι ότι πρόκειται για μία σύγχρονη πλαστογραφία. Τα συμπεράσματα του τμήματος Μνημείων και Μουσείων του Ministry of Arts and Culture Memorial, σύμφωνα με χημικές και πετρογραφικές αναλύσεις, απέδειξαν ότι τίποτα δεν συνάδει με όλα αυτά που διαδίδονται. Ο Γενικός Διευθυντής του Μουσείου Ph. D. Alpay Pasinli είπε, την εποχή εκείνη, ότι το τεχνούργημα όχι μόνο δεν είναι 3.000 ετών, αλλά δεν ξεπερνάει ούτε τα 25 χρόνια το πολύ!

Ο Pasinli, τόνισε ότι ο δυτικός Τύπος είναι αυτός που έπεισε το κοινό ότι πρόκειται για αντικείμενο τριών χιλιάδων ετών. Εξήγησε, μάλιστα, ότι τα αποτελέσματα των αναλύσεων έδειξαν ότι αυτό το τεχνούργημα κατασκευάστηκε από γύψο και μαρμαρόσκονη. Πολλοί, όμως, ανεξάρτητοι ερευνητές δεν πείθονται από τα λόγια του Pasinli εξαιτίας της μυστικοπάθειας που επικρατεί και της μη έκθεσης του αντικειμένου σε περαιτέρω εξετάσεις και από άλλα ερευνητικά κέντρα.

Υπάρχει, τελικά, κάποια αλήθεια που μας κρύβουν; Και ποιά μπορεί να είναι αυτή;

Από το diadrastika