Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν γυναίκα «βαμπίρ» του 17ου αιώνα στην Πολωνία

 Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα ασυνήθιστο εύρημα που συνδέεται με τη λαογραφική κουλτούρα πολλών χωρών, σε ένα πολωνικό νεκροταφείο του 17ου αιώνα κοντά στο Bydgoszcz. Πρόκειται για έναν γυναικείο σκελετό «βαμπίρ», θαμμένο με ένα δρεπάνι τοποθετημένο στον λαιμό του, καθώς και ένα λουκέτο στο μεγάλο δάχτυλο του αριστερού της ποδιού.

Οι ιστορίες για πλάσματα που μοιάζουν με βαμπίρ χρονολογούνται πριν από

τουλάχιστον 4.000 χρόνια στην αρχαία Μεσοποταμία. Σύμφωνα με τους μύθους, τα πλάσματα αυτά άρπαζαν και σκότωναν βρέφη και παιδιά. Στην κινεζική λαογραφία, ένας άλλος τύπος βαμπίρ, ήταν αναζωογονημένα πτώματα που σηκώνονταν από τον τάφο και λεηλατούσαν τους ζωντανούς.

Φυσικά, ο φόβος που προκαλείται από την υποτιθέμενη ύπαρξη τέτοιων πλασμάτων ενέπνευσε πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις για να διασφαλιστεί ότι οι νεκροί θα παραμείνουν νεκροί. Στον πρώιμο Μεσαίωνα, οι Ρώσοι χωρικοί ξέθαβαν ύποπτα πτώματα και κατέστρεφαν το σώμα με αποτέφρωση, αποκεφαλισμό ή περνώντας έναν ξύλινο πάσσαλο στην καρδιά. Οι πάσσαλοι ήταν συχνά ασφαλισμένοι πάνω από τα πτώματα κατά την ταφή, έτσι το πλάσμα δε θα μπορούσε να δραπετεύσει.

Οι πρώτοι πρώιμοι μεσαιωνικοί τάφοι στην περιοχή κοντά στο Bydgoszcz ανακαλύφθηκαν μεταξύ 2005 και 2009, όταν οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν κοσμήματα, ημιπολύτιμους λίθους, ένα χάλκινο μπολ και απομεινάρια μεταξωτών ρούχων. Ο Dariusz Poliński του Πανεπιστημίου Nicholas Copernicus ηγήθηκε της αρχαιολογικής ομάδας που επέστρεψε στην περιοχή νωρίτερα φέτος με την ελπίδα να ανακαλύψει περισσότερα αντικείμενα. Αυτό δεν συνέβη, έτσι έστρεψαν την προσοχή τους σε ένα κοντινό νεκροταφείο του 17ου αιώνα στο χωριό Pień.

Τότε ήταν που οι ερευνητές ανακάλυψαν τον τάφο που περιείχε τον γυναικείο σκελετό. Άλλα παραδείγματα ταφών κατά των βαμπίρ έχουν βρεθεί στην Πολωνία, σύμφωνα με τον Poliński. Αρκετοί σκελετοί με κομμένα κεφάλια βρέθηκαν, για παράδειγμα το 2008, ενώ βρέθηκε επίσης ένα σώμα με ένα τούβλο βυθισμένο στο στόμα και τρύπες στα πόδια.

«Οι τρόποι προστασίας από την επιστροφή των νεκρών περιλαμβάνουν το κόψιμο του κεφαλιού ή των ποδιών, την τοποθέτηση του νεκρού με το πρόσωπο προς τα κάτω, το κάψιμο και το θρυμματισμό τους με μια πέτρα», είπε ο Poliński.

Ωστόσο, αυτό το τελευταίο εύρημα είναι μοναδικό. Ενώ υπήρξαν αναφορές για ανθρώπους που έβαζαν δρεπάνια κοντά σε έναν τάφο για να εμποδίσουν τους δαίμονες να εισέλθουν στο σώμα, η τοποθέτηση αυτού του δρεπανιού ήταν διαφορετική. «Δεν ήταν ξαπλωμένο, αλλά τοποθετημένο στο λαιμό με τέτοιο τρόπο ώστε αν ο νεκρός προσπαθούσε να σηκωθεί, πιθανότατα το κεφάλι του θα είχε κοπεί ή τραυματιστεί», είπε ο Poliński. Όσο για το λουκέτο στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, «Αυτό συμβολίζει την αδυναμία επιστροφής».

Ένα άλλο ασυνήθιστο χαρακτηριστικό είναι ότι ο σκελετός φαίνεται να ανήκει σε γυναίκα υψηλής κοινωνικής θέσης, δεδομένης της φροντίδας με την οποία θάφτηκε. Υπήρχαν επίσης υπολείμματα από μεταξωτό καπέλο στο κεφάλι της, το οποίο δεν θα ήταν προσιτό για ένα μέλος μιας κατώτερης τάξης. Όσο για το γιατί είχε θαφτεί με τέτοιο τρόπο, η Poliński είπε ότι είχε πολύ εμφανή προεξέχοντα μπροστινά δόντια. Αυτό μπορεί να έκανε την εμφάνισή της αρκετά διαφορετική ώστε να θεωρήθηκε μάγισσα ή βρικόλακας από δεισιδαίμονες ντόπιους.

                   

Από το secnews