Τελικά θα μας καταστρέψει το φεγγάρι το 2030;

Γιάννης Νικολάου

 Το φεγγάρι το κοιτάζουν οι ρομαντικοί και οι ονειροπόλοι. 

Το κοιτάζουν επίσης οι παραδοσιακοί αγρότες και οι επιστήμονες. Αυτοί, οι τελευταίοι, έχουν πλέον στραμμένα τα μάτια τους επάνω του με αγωνία. Αυτό το βλέμμα που δηλώνει πως πολλά καταλαβαίνεις, λίγα μπορείς να κάνεις. Το βλέμμα της υποταγής σε κάτι ανώτερο, κάτι αδύνατο να το αντιμετωπίσεις με τις λιγοστές σου δυνάμεις.

Το φεγγάρι κινείται συνεχώς, σε μία

ελλειπτική τροχιά. Κάθε 18,6 χρόνια, ολοκληρώνει ένα σεληνιακό κύκλο όπου και ξαναβρίσκεται στις ίδιες μοίρες της σεληνιακής στάσης.  Ο δορυφόρος της Γης, ο ακούραστος συνοδοιπόρος της εδώ και εκατομμύρια χρόνια, σε κάθε μία από τις δύο φάσεις του κύκλου, επηρεάζει τη γη με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Στη μία, το φεγγάρι προκαλεί χαμηλότερες πλημμυρίδες και υψηλότερες άμπωτες, ενώ στην άλλη, υψηλότερες πλημμυρίδες και χαμηλότερες άμπωτες.

Σύμφωνα με τη NASA, η επόμενη φορά που η δεύτερη φάση του κύκλου θα επηρεάσει τον πλανήτη μας, ίσως και να είναι καταστροφική. Και αυτή η ώρα δεν είναι μακριά, Θα ξεκινήσει μετά τα μέσα της δεκαετίας που διανύουμε και θα διαρκέσει μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 30. Τα στοιχεία που οδήγησαν τους επιστήμονες της διαστημικής υπηρεσίας των ΗΠΑ σε ένα τέτοιο συμπέρασμα δε χρειάζονται και μεγάλη ανάλυση ούτε χρόνια στα θρανία. 

Όλοι γινόμαστε μάρτυρες της τεράστιας αλλαγής στο κλίμα της Γης και όλοι γνωρίζουμε πλέον καλά, ποιος κρύβεται πίσω από αυτή. Εμείς οι ίδιοι. Καταστρέφουμε το σπίτι μας, ανεβάζοντας τη θερμοκρασία του. Οι πάγοι λιώνουν και ‘’χύνονται’’ στις θάλασσες. Η στάθμη τους ανεβαίνει επικίνδυνα, φτάνοντας τις παραλιακές περιοχές στα όριά τους. 

Με αυτό σαν δεδομένο, η δεύτερη φάση του σεληνιακού κύκλου, με τις υψηλές πλημμυρίδες, θα κάνουν τις ήδη φουσκωμένες θάλασσες, να βγουν στη στεριά καλύπτοντας μεγάλες εκτάσεις, προκαλώντας ανυπολόγιστες καταστροφές.

Τα μηνύματα είναι ανησυχητικά εδώ και χρόνια. Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και ενημερώνουν, ώστε η κάθε περιοχή σε κίνδυνο, το κάθε κράτος με κατοικημένες περιοχές δίπλα στη θάλασσα, να πάρει τα μέτρα του. Το πρόβλημα είναι πως αυτές οι διαδικασίες θέλουν χρόνο πολύ, την ώρα που η κλιματική κρίση προχωράει με γοργά βήματα και από ό,τι φαίνεται, η ανθρωπότητα έχει μείνει πίσω και δεν την προλαβαίνει.

Από το klik