Στη μέση της Αβύσσου

 ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΧΕΙ ΕΙΣΕΛΘΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΠΟΥ ΑΛΛΟΙΩΝΕΙ ΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΑΠΟΚΟΣΜΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

του Αλεξέι Ντμίτριεφ (Alexey N. Dmitriev) 

Μετάφραση και επιμέλεια από τα ρωσικά προς τα αγγλικά:

A. N. Dmitriev, Andrei Tetenov, Earl L. Crockett

Απόδοση στα ελληνικά – επιμέλεια – σημειώσεις:

Χρυσούλα Μπουκουβάλα

Το 1997, ο καθηγητής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Αλεξέι Ντμίτριεφ δημοσίευσε μια συγκλονιστική μελέτη-προειδοποίηση για μια πρωτοφανή παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία έχει εισέλθει το ηλιακό μας σύστημα.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε από το Iνδικό Ινστιτούτο Εταιρικών Σχέσεων (Ιndian Institute of Corporate Affairs – IICA) με τον τίτλο Planet physical State of the Earth and Life  (Κατάσταση των φυσικών νόμων της Γης και της ζωής) προειδοποιώντας ότι:

Από τη δεκαετία του 1960 ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα έχει εισέλθει σε μια περιοχή του διαστρικού χώρου στην οποία επικρατούν ισχυρές ανομοιομορφίες και πολύ φορτισμένο πλάσμα, που έχει εισχωρήσει σε όλη τη δομή του, προκαλώντας απορρύθμιση των ενεργειακών συστημάτων πρωτίστως του Ήλιου, αλλά και όλων των πλανητών, με δραματικές συνέπειες.

Σήμερα, 24 χρόνια μετά, η ανάγνωση της μελέτης μάς βοηθά αφάνταστα να ερμηνεύσουμε τις μεταγενέστερες επιστημονικές ανακαλύψεις που εμφανίζονται καθημερινά και οι οποίες επιβεβαιώνουν 100% ότι κάτι «τρελαίνει» το ηλιακό μας σύστημα.

Αυτό ευθύνεται για τις φυσικές καταστροφές που αυξάνονται εκθετικά και όχι οι ανθρώπινες δραστηριότητες που έχουν αμελητέο μερίδιο ευθύνης.

Μ’ άλλα λόγια, ακόμα και αν δεν υπάρχουν άνθρωποι πάνω στη Γη, τα καταστροφικά φαινόμενα θα εξακολουθήσουν να ρημάζουν τον πλανήτη μας, διότι δεν οφείλονται σε εμάς, αλλά στην αλλαγή των ιδιοτήτων του κενού χώρου.

Το εναπομείναν μερίδιο ευθύνης πρέπει να αποδοθεί εξολοκλήρου στους εκπροσώπους του ολιγαρχικού κεφαλαίου που με την εγκληματική συμπεριφορά τους προκάλεσαν από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης την όποια καταστροφή του οικοσυστήματος, αλλά σε καμμία περίπτωση στους απλούς ανθρώπους και μάλιστα στους πληβείους.

Η μελέτη παρουσιάζεται μεταφρασμένη στα ελληνικά για πρώτη φορά από το ιστολόγιο «Απεροπία», και αναφέρει περιληπτικά τα εξής:

Η μελέτη-προειδοποίηση

«Οι τρέχουσες πλανητικές αλλαγές στη Γη καθίστανται μη αναστρέψιμες. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι αυτοί οι μετασχηματισμοί προκαλούνται από πολύ φορτισμένο υλικό και από ενεργειακή ανομοιομορφία στον ανισότροπο διαστρικό χώρο, στον οποίο έχει διεισδύσει η περιοχή του ηλιακού μας συστήματος.

Αυτή η «δωρεά» ενέργειας παράγει υβριδικές διεργασίες και διεγερμένες ενεργειακές καταστάσεις σε όλους τους πλανήτες, και πρωτίστως, στον Ήλιο.

Στη Γη μας, τα αποτελέσματα εντοπίζονται στην επιτάχυνση της μετατόπισης των μαγνητικών πόλων, στην κατανομή του περιεχομένου του όζοντος, και στην αυξημένη συχνότητα και μέγεθος σημαντικών καταστροφικών κλιματικών γεγονότων.

Επομένως, υπάρχει αυξανόμενη πιθανότητα να κινούμαστε σε μια ταχεία περίοδο θερμοκρασιακής αστάθειας, παρόμοια με αυτή που συνέβη πριν από 10.000 χρόνια.

Ένας δε όλο και μεγαλύτερος αριθμός επιστημόνων τείνει προς μια εκδοχή κοσμικής αιτιολογίας αυτού που συμβαίνει.

Πράγματι, τα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας (εννοεί 1987-1997) δίνουν ισχυρές ενδείξεις ασυνήθιστα σημαντικών μετασχηματισμών της φυσικής της ηλιόσφαιρας (της προστατευτικής φυσαλίδας που κυριαρχείται από τον Ήλιο και τον ηλιακό άνεμο) και των ίδιων των πλανητών [1, 2].

Δεδομένης της κλίμακας αυτών των μετασχηματισμών, μπορούμε να πούμε ότι:

Οι κλιματικές και βιοσφαιρικές διεργασίες πάνω στη Γη επηρεάζονται άμεσα και διασυνδέονται με τις γενικές συνολικές διαδικασίες μετασχηματισμού που λαμβάνουν χώρα στο ηλιακό μας σύστημα.

Πρέπει λοιπόν να αρχίσουμε να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο να κατανοήσουμε ότι οι κλιματικές αλλαγές στη Γη είναι μόνο ένας κρίκος μιας ολόκληρης αλυσίδας γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στην ηλιόσφαιρά μας.

Λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα προσαρμογής που θα έχει η βιόσφαιρα της Γης σ’ αυτές τις νέες συνθήκες φυσικής, επιβάλλεται να διακρίνουμε τη γενική τάση και φύση των αλλαγών.

Όπως θα καταδειχτεί παρακάτω, αυτές οι τάσεις μπορεί να εντοπιστούν προς την κατεύθυνση της αύξησης της ενεργειακής ικανότητας του πλανήτη μας (χωρητικότητας), που οδηγεί σε μια εξαιρετικά φορτισμένη κατάσταση ορισμένων συστημάτων της Γης.

Επί του παρόντος, αυτό το νέο σενάριο υπερβολικής ροής ενέργειας σχηματίζεται και παρατηρείται:

• Στην ιονόσφαιρα με παραγωγή πλάσματος,

• Στη μαγνητόσφαιρα με μαγνητικές καταιγίδες,

• Στην ατμόσφαιρα με κυκλώνες.

Αυτά τα υψηλής ενέργειας ατμοσφαιρικά φαινόμενα, που ήταν σπάνια στο παρελθόν, γίνονται τώρα όλο και πιο συχνά, δημιουργώντας σε όλους τους έμβιους οργανισμούς της Γης την ανάγκη για νέες μορφές προσαρμογής.

Η ανάπτυξη αυτών των νέων μορφών μπορεί να οδηγήσει σε μια συνολική παγκόσμια αναθεώρηση του πλήθους των ειδών και της ζωής στη Γη.

Επομένως, η μετάβαση των έμβιων όντων στο μέλλον μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μετά από μια βαθιά αξιολόγηση του τι θα απαιτηθεί, προκειμένου να συμμορφωθούν με τις νέες συνθήκες της γήινης βιόσφαιρας.

Παρακάτω, θα απαριθμήσουμε τα πρόσφατα γεγονότα μεγάλης κλίμακας που έχουν συμβεί στο ηλιακό μας σύστημα, προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τους πλανητικούς μετασχηματισμούς που λαμβάνουν χώρα στον τομέα της φυσικής.

Ο μετασχηματισμός του ηλιακού μας συστήματος

Όπως έχει καταστεί σαφές τα τελευταία χρόνια, αυτή η εξέλιξη προκαλείται από την υλική και την ενεργειακή ανομοιομορφία στον ανισότροπο διαστρικό χώρο [2, 3, 4].

Η ηλιόσφαιρα ταξιδεύει προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Ηρακλέους δια μέσου του διαστρικού χώρου.

Τη δεκαετία του 1960, κατά τη διάρκεια της πορείας της, συνάντησε ανομοιογένειες ύλης και ενέργειας που, εκτός από άλλα στοιχεία και συνδυασμούς, περιείχαν ιόντα υδρογόνου, ηλίου και υδροξυλίου.

Αυτό το είδος του διασκορπισμένου πλάσματος που βρίσκεται στο διαστρικό χώρο, εμφανίζεται ως μαγνητισμένες, ταινιοειδείς δομές και αυλακώσεις.

Η διέλευση της ηλιόσφαιρας μέσω αυτής της αχανούς περιοχής, οδήγησε σε αύξηση του μήκους του κρουστικού κύματος 2, ούτως ώστε από 3-4 αστρονομικές μονάδες που ήταν προηγουμένως, να διευρυνθεί σε 40 αστρονομικές μονάδες και περισσότερο.

Διαστρικοί άνεμοι, ηλιόσφαιρα, κρουστικό κύμα, και ηλιόπαυση.

Η διεύρυνση του κρουστικού κύματος προκάλεσε το σχηματισμό ενός πηχτού πλάσματος, που οδήγησε στην υπερ-αναρρόφησή του και στη συνέχεια στη διασπορά και ανεύρεσή του σε διαπλανητικούς τομείς μέσα στην ηλιόσφαιρα [5, 6].

Αυτή η ανακάλυψη αποτελεί ένα είδος «δωρεάς» ύλης και ενέργειας που προσφέρεται από τον διαστρικό χώρο προς το ηλιακό μας σύστημα.

Η αντίδραση όμως σε αυτήν την απρόσμενη «δωρεά» ύλης και ενέργειας, εκδηλώνεται με μια σειρά γεγονότων μεγάλης κλίμακας, όπως:

• Μεγάλους μετασχηματισμούς της φυσικής των πλανητών.

• Αλλαγή της ποιότητας του διαπλανητικού χώρου που τείνει προς αύξηση της μετάδοσης των διαπλανητικών και των ηλιο-πλανητικών ιδιοτήτων.

• Εμφάνιση νέων συμπεριφορών της ηλιακής δραστηριότητας.

Ας εξετάσουμε λοιπόν αναλυτικά ένα προς ένα αυτά τα γεγονότα.

Μεγάλοι μετασχηματισμοί της φυσικής των πλανητών

Νέες διεργασίες επιτελούνται πλέον στους μακρινούς πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Ωστόσο, αυτές οι διεργασίες επηρεάζουν λειτουργικά ολόκληρο το σύστημα, και εκδηλώνονται με:

• Ανάπτυξη σκοτεινών κηλίδων στον Πλούτωνα [7],

• Εμφάνιση σελάων στον Κρόνο [8],

• Μετατόπιση των μαγνητικών πόλων του Ουρανού και του Ποσειδώνα (πρόκειται για μαγνητικά συζευγμένους πλανήτες), και απότομη, μεγάλης κλίμακας, αύξηση της έντασης της μαγνητόσφαιρας του Ουρανού,

Τα μαγνητικά πεδία του Ουρανού και του Ποσειδώνα σε σχέση με τη Γη. Οι μαγνητικοί πόλοι σ’ αυτούς τους δύο πλανήτες απέχουν πάρα πολύ από τους γεωγραφικούς. Copyright ©: ETH Zurich / T. Kimura.

• Αλλαγή στην ένταση του φωτός και τη δυναμική της φωτεινής κηλίδας του Ποσειδώνα [9,10],

• Διπλασιασμό της έντασης του μαγνητικού πεδίου του Δία και μια σειρά νέων διεργασιών, ως αποτέλεσμα μιας σειράς εκρήξεων που προκλήθηκαν από τον κομήτη Σουμέικερ-Λέβυ [12].

• Μια σειρά μετασχηματισμών της ατμόσφαιρας του Άρη που αλλάζουν την σύνθεση της βιόσφαιράς του. Συγκεκριμένα, παρατηρείται ανάπτυξη νεφών στην περιοχή του ισημερινού του και μια ασυνήθιστη αύξηση συγκέντρωσης όζοντος [16].

• Ένα πρώτο στάδιο παραγωγής ατμόσφαιρας στη Σελήνη, όπου ανιχνεύεται μια αυξανόμενη ατμόσφαιρα νατρίου που φτάνει σε ύψος τα 9.000 χιλιόμετρα [17].

• Σημαντικές φυσικές, χημικές και οπτικές αλλαγές παρατηρήθηκαν στην Αφροδίτη, όπως: αντιστροφή σκοτεινών και φωτεινών κηλίδων που ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά, και μια απότομη μείωση των αερίων που περιέχουν θειάφι στην ατμόσφαιρά της [16].



Συνεχίζεται

Στη μέση της Αβύσσου – Aperopia

Από το amethystosbooks