Τα εκπληκτικά υποβρύχια τοπία που έγιναν μέσα σε μια καταδυτική καμπάνα

Λιθογραφία υποβρύχιας σκηνής από τον Eugen Ransonnet-Villez, από έγχρωμα σχέδια με μολύβι που έκανε ο καλλιτέχνης βυθισμένος στην καταδυτική του καμπάνα, από το "Sketches of the Inhabitants, Animal Life and Vegetation in the Lowlands and High Mountains of Ceylon"

Ο Eugen von Ransonnet-Villez κατέβηκε στον ωκεανό με το μολύβι στο χέρι.

 Στα τέλη της δεκαετίας του 1860, ο φανταστικός καπετάνιος Νέμο του Ιουλίου Βερν ταξίδεψε βαθιά στον ωκεανό, ανακαλύπτοντας νέους υποβρύχιους κόσμους και πλάσματα. Την ίδια δεκαετία, ο μη φανταστικός Eugen von Ransonnet-Villez, γοητευμένος από τη ζωολογία, θέλησε να αναπτύξει την τεχνολογία για την παραγωγή των πρώτων υποβρύχιων εικόνων. Ζωγράφισε λοιπόν θαλασσινά τοπία ενώ καθόταν κάτω από τα κύματα σε μια καταδυτική καμπάνα.

Ο Ransonnet-Villez γεννήθηκε το 1838 και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας από τη Βιέννη. Ενθαρρυμένος στην πνευματική έρευνα, παρακολούθησε την Ακαδημία Καλών Τεχνών μόλις στα έντεκα του -αν και στη συνέχεια σπούδασε νομικά. Από το 1858 απασχολούνταν στο Αυτοκρατορικό Υπουργείο Εξωτερικών, κάτι που του επέτρεψε να ταξιδέψει ευρέως και να ακολουθήσει τα ενδιαφέροντά του στη ζωολογία και την τέχνη.

Μετά από μια επίσκεψη στην Ερυθρά Θάλασσα, έβγαλε το πρώτο του βιβλίο, έναν τόμο με πολυτελείς και λεπτομερείς λιθογραφίες του θαλασσινού τοπίου και των πλασμάτων, για τις οποίες βασίστηκε σε προσεκτική παρατήρηση από το σκάφος του. Όμως, κατά την επίσκεψή του την επόμενη χρονιά στην Κεϋλάνη (σήμερα Σρι Λάνκα), ο Ransonnet-Villez σχεδίασε για τον ίδιο μια υποβρύχια καταδυτική καμπάνα, μέσω της οποίας θα μπορούσε να κατέβει κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας για να παρατηρήσει πιο προσεκτικά το περιβάλλον.

 

Λιθογραφία της υποβρύχιας σκηνής με τον Eugen Ransonnet-Villez

 

Με διαστάσεις τρία πόδια ύψος, δυόμισι πλάτος και βάθος, αυτό το υποβρύχιο, από λαμαρίνα και γυαλί πάχους μιας ίντσας, επέτρεπε στα πόδια του χρήστη να προεξέχουν από το κάτω μέρος έτσι ώστε να μπορεί να κινείται κατά μήκος του βυθού σε βάθος περίπου πέντε μέτρων. Για να βυθίζεται, είχε δεμένες μπάλες από κανόνι, ενώ διοχετευόταν αέρας που του επέτρεπε να κατέβει στον βυθό μέχρι και τρεις ώρες. Η θέα ενός νεκρού σκύλου στην επιφάνεια κοντά του, ήταν ένα πολύ ευπρόσδεκτο θέαμα για τον Ransonnet, καθώς του απέδειξε ότι δεν υπήρχαν καρχαρίες για να φοβηθεί.

Ανενόχλητος και ζωγραφίζοντας με ένα μαλακό μολύβι σε ένα πρασινωπό, βερνικωμένο χαρτί, ο Ransonnet μπορούσε στείλει τις ολοκληρωμένες εικόνες του στην επιφάνεια με ένα κουτί από τσίγκο, τις οποίες αργότερα ζωγράφισε με λάδι. Ήταν οι πρώτες απεικονίσεις του θαλασσινού τοπίου που δημιούργησε ένας καλλιτέχνης κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Τέσσερα από αυτά τα έργα αναπαράχθηκαν ως λιθογραφίες (από τον ίδιο τον Ransonnet-Villez) στο βιβλίο του 1867 "Sketches of the Inhabitants, Animal Life and Vegetation in the Lowlands and High Mountains of Ceylon: As well as of the Submarine Scenery near the Coast Taken from ένα Diving Bell", ενώ οι ίδιοι οι πίνακες και η αλληλογραφία του βρίσκονται κυρίως στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης και στο Ωκεανογραφικό Μουσείο του Μονακό.

 

Ελαιογραφία του Eugen Ransonnet-Villez βασισμένη στα υποβρύχια σκίτσα του, που φιλοξενούνται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης

 

Ο Ransonnet-Villez έκανε και πειράματα με έγχρωμη φωτογραφία και με υποβρύχιο τηλεσκόπιο ή αντίστροφο περισκόπιο, παράλληλα με τη συλλογή και την προσεκτική παρατήρηση δειγμάτων, για μεταγενέστερες εικόνες της Σιγκαπούρης και της Αδριατικής.

Οι υποβρύχιες εικόνες του όμως παραμένουν οι πιο εντυπωσιακές και αποτέλεσε άμεση επιρροή για τον Αυστριακό βιολόγο και πρωτοπόρο των καταδύσεων, Χανς Χας, τον τιτάνα της υποβρύχιας φωτογραφίας του 20ού αιώνα.

Λιθογραφία υποβρύχιας σκηνής από τον Eugen Ransonnet-Villez

από: atlas obscura

Από το 3otiko