Τα κύτταρα κάτω από το δέρμα εξηγούν τις διαφορές στην επούλωση

Οι διαφορές στα κύτταρα που προσδίδουν στην επιδερμίδα την ανθεκτικότητα και τη δύναμή της κατά την επιδιόρθωση του τραύματος μπορούν να εξηγήσουν γιατί τα άτομα θεραπεύουν διαφορετικά, σύμφωνα με μια νέα μελέτη του Yale που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science .

Οι ινοβλάστες, τα κύτταρα που σχηματίζουν την πρωτεϊνική δομή κάτω από την επιφάνεια του δέρματος, κάποτε θεωρούνταν αρκετά

ομοιόμορφα στη λειτουργία τους. Ωστόσο, η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι οι υποομάδες των ινοβλαστών μπορεί να εξηγήσουν γιατί η αναγέννηση του δέρματος είναι λιγότερο ισχυρή στους ηλικιωμένους και πώς σχηματίζονται ορισμένες μορφές ουλών.

«Αυτά τα υποσύνολα των κυττάρων μπορεί να εξηγήσουν διαφορετικά θεραπευτικά δυναμικά σε διαφορετικούς ανθρώπους», δήλωσε ο κύριος συγγραφέας Valerie Horsley, αναπληρωτής καθηγητής μοριακής, κυτταρικής και αναπτυξιακής βιολογίας.

Ο Horsley και ο πρώτος συγγραφέας Brett Shook μελέτησαν τη γενετική των ινοβλαστών και εξέτασαν τα αποτελέσματά τους σε ποντίκια και ανθρώπους και βρήκαν πολλαπλές διαφορές ως προς τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα κύτταρα ανταποκρίνονται σε τραυματισμό και αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της γήρανσης.

Για παράδειγμα, μετά από τραυματισμό, ένα υποσύνολο ινοβλαστών που παράγουν κανονικά λιποκύτταρα ή λιπώδη κύτταρα, αρχίζουν να σχηματίζουν ιστό ουλής για την αποκατάσταση του ιστού του δέρματος. Είναι ενδιαφέρον, λένε οι ερευνητές, ότι τα κύτταρα αυτά μειώνονται στο ανθρώπινο δέρμα σε σύγκριση με το δέρμα του ποντικιού, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει γιατί τα σημάδια είναι πιο διαδεδομένα στους ανθρώπους από τα ποντίκια.

Η μελέτη εντόπισε επίσης τον ουσιώδη ρόλο των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζονται μακροφάγοι όχι μόνο για την καταπολέμηση της λοίμωξης αλλά και για την επούλωση τραυμάτων και σχηματισμού ουλών. Οι μακροφάγοι που εμφανίζονται στην κορυφή της αναγέννησης ιστού μπορούν να επισημανθούν επιλεκτικά σε ένα υποσύνολο ινοβλαστών. 

 

Ο ανθρώπινος ιστός ουλής περιέχει περισσότερους μακροφάγους και υπομονάδες ινοβλαστών και οι δύο πληθυσμοί μειώνονται σε ασθενείς πληγές που θεραπεύονται από ηλικιωμένους ποντικούς.

«Με τον εντοπισμό λειτουργικά ξεχωριστών πληθυσμών των κυττάρων του δέρματος και την αποκάλυψη των σημάτων που ελέγχουν τη συμπεριφορά τους, ελπίζουμε να αναπτύξουμε νέες στοχευμένες θεραπείες για την ελαττωματική επούλωση πληγών και το σχηματισμό των ουλών», δήλωσε ο Shook.

Από το tromaktiko