 |
| Δεκέμβριος του 1984, αστυνομικοί ελέγχουν προϊόντα της Glico σε ένα σούπερ μάρκετ στην Οσάκα της Ιαπωνίας |
Ο "Μυστηριώδης άντρας με τα 21 πρόσωπα" χλεύαζε αδίστακτα την αστυνομία και προμήθευε τα σούπερ μάρκετ της Ιαπωνίας με καραμέλες γεμάτες με κυάνιο. Μέχρι σήμερα, κανείς δεν ξέρει ποιοι ήταν.
Πριν από περίπου 40 χρόνια στην Ιαπωνία, έγινε πραγματικότητα ένας παράλογος, βαθιά ριζωμένος φόβος, εκείνος των δηλητηριασμένων καραμελών και γλυκών που περιέχουν ξυραφάκια. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, μια αινιγματική ομάδα εκβίασε τις μεγαλύτερες εταιρείες ζαχαρωτών της χώρας και γέμισε τα ράφια των σούπερ μάρκετ με σοκολάτες που περιείχαν κυάνιο. Η ομάδα έγραφε περίτεχνες, πειραχτικές επιστολές με τις λεπτομέρειες των κατορθωμάτων τους, οι οποίες δημοσιεύτηκαν σε εθνικές εφημερίδες και κορόιδευε συνεχώς την αστυνομία. Και μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει ιδέα ποιοι ήταν.
Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνταν "Mystery Man with 21 Faces" και αντικατέστησαν την ζάχαρη μιας ολόκληρης χώρας με τον τρόμο.
Διαφήμιση της Glico στην Οσάκα της Ιαπωνίας
Στις 18 Μαρτίου του 1984, ο Katsuhisa Ezaki -ο επί δύο χρόνια πρόεδρος της Ezaki Glico, μιας εταιρείας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων με έδρα την Οσάκα- γύρισε στο σπίτι του μετά από μια κουραστική μέρα στο γραφείο, έβγαλε το κοστούμι του και μπήκε να κάνει ένα ζεστό μπάνιο. Η εταιρεία πουλούσε τα πάντα, από παγωτό μέχρι κρέας για χάμπουργκερ, αλλά ήταν πιο διάσημη για τα γλυκά της -πουτίγκες, σοκολάτες και καραμέλες, φτιαγμένα με γλυκογόνο στρειδιών που τονώνει την υγεία.
Ο Ezaki, μόλις είχε μπει στο μπάνιο, όταν, λίγα λεπτά μετά, άκουσε φασαρία κάπου αλλού στο σπίτι. Ξαφνικά, δύο ένοπλοι άντρες με κουκούλες εισέβαλαν στο μπάνιο και άρχισαν να τον τραβούν έξω από τη μπανιέρα. Ο Ezaki φώναξε για βοήθεια, αλλά οι επιτιθέμενοι το είχαν προβλέψει και είχαν ήδη δέσει τη γυναίκα και την κόρη του, είχαν κόψει τις τηλεφωνικές γραμμές του σπιτιού, ενώ είχαν εισβάλει ακόμη και στο διπλανό σπίτι, όπου ζούσε η μητέρα του, και την είχαν δέσει και αυτή. Οι εισβολείς έβγαλαν τον Ezaki από την πόρτα, του έδωσαν ένα παλτό και ένα καπέλο και τον πήγαν σε μια απομονωμένη, ανώνυμη αποθήκη.
Την επόμενη μέρα, καθώς η αστυνομία έψαχνε να βρει σημάδια για το πού βρίσκονται, σε έναν κοντινό τηλεφωνικό θάλαμο, βρέθηκε ένα σημείωμα λύτρων που απαιτούσε ένα δισεκατομμύριο γιεν (περίπου 4,3 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 1984) και 100 κιλά σε ράβδους χρυσού. Οι ντετέκτιβ μόλις είχαν αρχίσει να ακολουθούν τα στοιχεία όταν, μετά από δύο μέρες αιχμαλωσίας, ο Ezaki κατάφερε να ξεφύγει από την αποθήκη που τον είχαν. Όλοι ήλπιζαν ότι σύντομα θα πιάνονταν οι δράστες και έτσι θα τελείωναν όλα.
Μάταια όμως. Αυτό ήταν μόνο η αρχή.
Ο Ezaki, μόλις είχε μπει στο μπάνιο, όταν, λίγα λεπτά μετά, άκουσε φασαρία κάπου αλλού στο σπίτι. Ξαφνικά, δύο ένοπλοι άντρες με κουκούλες εισέβαλαν στο μπάνιο και άρχισαν να τον τραβούν έξω από τη μπανιέρα. Ο Ezaki φώναξε για βοήθεια, αλλά οι επιτιθέμενοι το είχαν προβλέψει και είχαν ήδη δέσει τη γυναίκα και την κόρη του, είχαν κόψει τις τηλεφωνικές γραμμές του σπιτιού, ενώ είχαν εισβάλει ακόμη και στο διπλανό σπίτι, όπου ζούσε η μητέρα του, και την είχαν δέσει και αυτή. Οι εισβολείς έβγαλαν τον Ezaki από την πόρτα, του έδωσαν ένα παλτό και ένα καπέλο και τον πήγαν σε μια απομονωμένη, ανώνυμη αποθήκη.
Την επόμενη μέρα, καθώς η αστυνομία έψαχνε να βρει σημάδια για το πού βρίσκονται, σε έναν κοντινό τηλεφωνικό θάλαμο, βρέθηκε ένα σημείωμα λύτρων που απαιτούσε ένα δισεκατομμύριο γιεν (περίπου 4,3 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 1984) και 100 κιλά σε ράβδους χρυσού. Οι ντετέκτιβ μόλις είχαν αρχίσει να ακολουθούν τα στοιχεία όταν, μετά από δύο μέρες αιχμαλωσίας, ο Ezaki κατάφερε να ξεφύγει από την αποθήκη που τον είχαν. Όλοι ήλπιζαν ότι σύντομα θα πιάνονταν οι δράστες και έτσι θα τελείωναν όλα.
Μάταια όμως. Αυτό ήταν μόνο η αρχή.
Η γραφομηχανή που είχε επιλέξει ο Μυστηριώδης Άντρας με τα 21 Πρόσωπα
Τρεις εβδομάδες αργότερα, διάφορα γραφεία εφημερίδων σε όλη την Ιαπωνία έλαβαν αντίγραφα μιας παράξενης επιστολής.
"Προς την ηλίθια αστυνομία. Είστε ηλίθιοι; ... Αν ήσασταν επαγγελματίες, θα μας πιάνατε. Επειδή έχετε τόσο μεγάλο μειονέκτημα, θα σας δώσουμε μερικές βοήθειες".
Η επιστολή έδινε περισσότερες λεπτομέρειες για το έγκλημα: το αυτοκίνητο απόδρασης ήταν γκρι, το φαγητό που αγόρασαν ήταν από το σούπερ μάρκετ Daiei, μια από τις μεγαλύτερες αλυσίδες στην Ιαπωνία."Να απαγάγουμε και τον αρχηγό της νομαρχιακής αστυνομίας;", έγραφε. Η αποστολή έφερε την υπογραφή "kaijin nijuichi menso", που μεταφράζεται, χονδρικά, ως "Ο μυστηριώδης άνθρωπος με τα 21 πρόσωπα".
Οι εφημερίδες δημοσίευσαν την επιστολή. Τους επόμενους μήνες, δημοσίευσαν και τις συνέπειές της: υπήρχαν δεκάδες ακόμα επιστολές, γεμάτες κοροϊδίες, αστεία και περισσότερες άχρηστες ενδείξεις. Μερικές χρησίμευαν κυρίως για να κατευθύνουν την αστυνομία. Άλλες αποκάλυψαν περαιτέρω πιθανά εγκλήματα: σε μια, που στάλθηκε στα μέσα Μαΐου, η συμμορία ισχυρίστηκε ότι είχαν βάλει στην αγορά αρκετές συσκευασίες καραμέλας Glico που περιείχαν κυάνιο, χωρίς να διευκρινίζουν σε ποιο είδος.
Η Glico ανακάλεσε αμέσως όλες τις καραμέλες της -οι οποίες δεν βρέθηκαν να περιέχουν κυάνιο- αλλά δεν μπόρεσε να σώσει τη φήμη της -οι φοβισμένοι Ιάπωνες συμμετείχαν σε ένα de facto μποϊκοτάζ της. Ένα τυπικό της ανησυχίας σε εθνικό επίπεδο ήταν όταν μια υπάλληλος γραφείου στο Τόκιο, που είχε έκανε δώρο στους συναδέλφους της σοκολάτες, επισύναψε ένα καθησυχαστικό σημείωμα ότι ήταν προϊόν άλλης εταιρίας.
Ενώ η φήμη της Glico έσβηνε, οι άγνωστοι, που γνώριζαν τα ΜΜΕ, γινόταν όλο και πιο διαβόητοι. Η συμμορία πήρε το όνομά της από τον "Mystery Man with the 20 Faces", έναν κακόβουλο κλέφτη που άλλαζε μορφή και που ήταν προϊόν της φαντασίας του δημοφιλή συγγραφέα Edogawa Rampo.
Όπως το μυθιστόρημα, έτσι και η συμμορία αιχμαλώτισε αμέσως την φαντασία του κοινού, παρόλο που οι ίδιοι απέφευγαν τη σύλληψη. Οι επιστολές και οι τακτικές τους ήταν θεατρικές και νοσηρά συναρπαστικές. Απαιτούσαν τεράστια ποσά σε μετρητά και δεν εμφανίζονταν ποτέ για να τα εισπράξουν (δεν υπάρχουν στοιχεία ότι δέχτηκαν ποτέ χρήματα). Κάποτε, ζήτησαν από τους υπαλλήλους της Glico να εμφανιστούν σε έναν συγκεκριμένο τηλεφωνικό θάλαμο κάποια στιγμή για να περιμένουν ένα μήνυμα, αλλά όταν εμφανίστηκαν μεταμφιεσμένος αστυνομικός, δεν κάλεσαν.
"Νόμιζες ότι θα μπορούσες να μας κοροϊδέψεις, ντυμένος με το μπλε κοστούμι των επιχειρηματιών σου, φερόμενος σαν μισθωτός", έγραψαν την επόμενη μέρα. "Αλλά τα μάτια σου σε μαρτύρησαν". "Δεν θυμόμαστε περίπτωση στην οποία εγκληματίες έχουν κοροϊδέψει τόσο την αστυνομία", έγραψε μια ιαπωνική εφημερίδα σε κύριο άρθρο της.
Οι επιστολές ήταν γραμμένες σε μια διάλεκτο που σχετίζεται με την Οσάκα, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας, η οποία θεωρείται μια απλή, αντι-πρωτεύουσα. Σε σύγκριση με την τυπικότητα των τυπικών ιαπωνικών, η αργκό της Οσάκα αφήνει χώρο για ζεστασιά, ειλικρίνεια και χιούμορ. Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, η πόλη έχει συνδεθεί με την κωμωδία και πολλοί από τους πιο γνωστούς κωμικούς της Ιαπωνίας κατάγονται εκεί.
Γράφοντας σε αυτή τη διάλεκτο, οι συντάκτες της μετατόπιζαν τη συχνά δολοφονική πρόθεση των λέξεών τους στη σφαίρα του ξεκάθαρου. Με άλλα λόγια, όταν οι Ιάπωνες πολίτες άνοιξαν τις επιστολές και διάβασαν την τελευταία απειλή, αναρωτήθηκαν "γιατί έγιναν τόσο σοβαροί;".
Τον Ιούνιο του '84, σε μια επιστολή που απευθυνόταν "στους θαυμαστές μας σε όλη την Ιαπωνία", ο Μυστηριώδης Άντρας ανακοίνωσε ότι θα αφήσει ήσυχη την Glico. "Ο πρόεδρος της Glico έχει ήδη κυκλοφορήσει με το κεφάλι του χαμηλά πολύ καιρό", έγραψαν. "Θα θέλαμε να τον συγχωρήσουμε", ενώ έδωσαν και μερικά ακόμα χτυπήματα στην εταιρεία: "Στην ομάδα μας υπάρχει και ένα 4χρονο παιδί που κλαίει κάθε μέρα κλαίει για την Glico ... Είναι βαρετό να κάνεις ένα παιδί να κλαίει επειδή στερείται την καραμέλα που αγαπά" και για την αστυνομία, "Η αστυνομία έκανε καλή δουλειά -συνεχίστε και μην τα παρατάτε!".
Τέλος, έδωσαν μια υπόσχεση, "Η Ιαπωνία έχει τρομερή ζεστή και υγρασία. Όταν τελειώσει λοιπόν η 'δουλειά' μας, θέλουμε να πάμε στην Ευρώπη -στη Γενεύη, το Παρίσι, το Λονδίνο- κάπου εκεί θα είμαστε ... Ας τους πάμε το Pocky -το νόστιμο προϊόν της Glico- και σε αυτούς! Τα λέμε τον Ιανουάριο του επόμενου έτους!".
"Νόμιζες ότι θα μπορούσες να μας κοροϊδέψεις, ντυμένος με το μπλε κοστούμι των επιχειρηματιών σου, φερόμενος σαν μισθωτός", έγραψαν την επόμενη μέρα. "Αλλά τα μάτια σου σε μαρτύρησαν". "Δεν θυμόμαστε περίπτωση στην οποία εγκληματίες έχουν κοροϊδέψει τόσο την αστυνομία", έγραψε μια ιαπωνική εφημερίδα σε κύριο άρθρο της.
Οι επιστολές ήταν γραμμένες σε μια διάλεκτο που σχετίζεται με την Οσάκα, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας, η οποία θεωρείται μια απλή, αντι-πρωτεύουσα. Σε σύγκριση με την τυπικότητα των τυπικών ιαπωνικών, η αργκό της Οσάκα αφήνει χώρο για ζεστασιά, ειλικρίνεια και χιούμορ. Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, η πόλη έχει συνδεθεί με την κωμωδία και πολλοί από τους πιο γνωστούς κωμικούς της Ιαπωνίας κατάγονται εκεί.
Γράφοντας σε αυτή τη διάλεκτο, οι συντάκτες της μετατόπιζαν τη συχνά δολοφονική πρόθεση των λέξεών τους στη σφαίρα του ξεκάθαρου. Με άλλα λόγια, όταν οι Ιάπωνες πολίτες άνοιξαν τις επιστολές και διάβασαν την τελευταία απειλή, αναρωτήθηκαν "γιατί έγιναν τόσο σοβαροί;".
Τον Ιούνιο του '84, σε μια επιστολή που απευθυνόταν "στους θαυμαστές μας σε όλη την Ιαπωνία", ο Μυστηριώδης Άντρας ανακοίνωσε ότι θα αφήσει ήσυχη την Glico. "Ο πρόεδρος της Glico έχει ήδη κυκλοφορήσει με το κεφάλι του χαμηλά πολύ καιρό", έγραψαν. "Θα θέλαμε να τον συγχωρήσουμε", ενώ έδωσαν και μερικά ακόμα χτυπήματα στην εταιρεία: "Στην ομάδα μας υπάρχει και ένα 4χρονο παιδί που κλαίει κάθε μέρα κλαίει για την Glico ... Είναι βαρετό να κάνεις ένα παιδί να κλαίει επειδή στερείται την καραμέλα που αγαπά" και για την αστυνομία, "Η αστυνομία έκανε καλή δουλειά -συνεχίστε και μην τα παρατάτε!".
Τέλος, έδωσαν μια υπόσχεση, "Η Ιαπωνία έχει τρομερή ζεστή και υγρασία. Όταν τελειώσει λοιπόν η 'δουλειά' μας, θέλουμε να πάμε στην Ευρώπη -στη Γενεύη, το Παρίσι, το Λονδίνο- κάπου εκεί θα είμαστε ... Ας τους πάμε το Pocky -το νόστιμο προϊόν της Glico- και σε αυτούς! Τα λέμε τον Ιανουάριο του επόμενου έτους!".
Η εικόνα του άντρα που καταγράφηκε σε βίντεο - πηγή
Όμως, η ομάδα επέστρεψε πολύ νωρίτερα. Τον Σεπτέμβριο, τηλεφώνησαν στη Morinaga, μια άλλη παλιά εταιρεία ζαχαρωτών, και ζήτησαν 400.000 δολάρια. Η Morinaga, όπως ήταν φυσικό, δεν συμφώνησε. Στις 8 Οκτωβρίου του '84, οι εφημερίδες της Ιαπωνίας έλαβαν άλλη μια επιστολή:
Η αστυνομία έψαξε όλα τα παντοπωλεία μέσα και γύρω από τις πόλεις του Κιότο, την Οσάκα, το Κόμπε και το Τόκιο, ψάχνοντας τα ράφια για δηλητηριασμένες καραμέλες. Και όντως, βρήκαν κουτιά με ετικέτες "Κίνδυνος, περιέχει δηλητήριο. Θα πεθάνεις αν το φας αυτό. Ο Μυστηριώδης Άντρας με τα 21 πρόσωπα". και αυτήν την φορά, όντως, οι καραμέλες περιείχαν κυάνιο.
Αμέσως, η μετοχή του Morinaga έπεσε. Περαιτέρω επιστολές υπόσχονταν ότι αν τα σούπερ μάρκετ δεν άρχιζαν αμέσως να μποϊκοτάρουν την εταιρία, θα εμφανίζονταν κουτιά χωρίς ετικέτα αυτή την φορά. "Θα είναι σαν κυνήγι θησαυρού", έγραψε ο Μυστηριώδης Άντρας.
Η αστυνομία κινητοποιήθηκε όσο ποτέ άλλοτε. Σημειώνοντας ότι η ομάδα είχε την τάση να μην χτυπάει τα Σάββατα και τις Κυριακές, 40.000 αξιωματικοί -το 20% του συνόλου της δύναμής της- πέρασαν αρκετά Σαββατοκύριακα σε σούπερ μάρκετ. Έλεγξαν ένα βίντεο από κάμερα παρακολούθησης από ένα από τα παντοπωλεία, το οποίο έδειχνε έναν άντρα με σγουρά μαλλιά, καπέλο του μπέιζμπολ και γυαλιά να τοποθετεί κάτι σε ένα ράφι. Ανίχνευσαν την προέλευση της γραφομηχανής στην οποία γράφονταν οι επιστολές. Έδωσαν στη δημοσιότητα ήχο από το εκβιαστικό τηλεφώνημα στην Morinaga, στο οποίο ακουγόταν μια γυναίκα και ένα παιδί να ζητούν χρήματα, και μάλιστα δημιούργησαν ειδικές τηλεφωνικές γραμμές για να μπορούν οι άνθρωποι να καλούν και να το ακούσουν.
Όλα αυτά όμως δεν είχαν αντίκρυσμα και η κοροϊδία συνεχιζόταν. "Δεν είναι υπέροχος ο άντρας στο βίντεο;" έγραφε μια επιστολή, πριν συγκρίνει την εμφάνισή του με αρκετούς γνωστούς αρχηγούς της αστυνομίας. Μετά από μια αποτυχημένη παρακολούθηση στην επαρχεία Shiga -που απέφερε ένα φορτηγό γεμάτο με εξοπλισμό μια ηλεκτρική σκούπα, μια δισκέτα και κόπτες σύρματος- ο Μυστηριώδης Άντρας έγραψε ξανά, υποσχόμενος, "Δε θα μπορείτε να μας εντοπίσετε από οτιδήποτε αφήσουμε πίσω."
Η ομάδα συνέχισε να απαιτεί χρήματα από εταιρείες ζαχαρωτών -100 εκατομμύρια γιεν από την Fujiya Co., 50 εκατομμύρια από τη Surugaya. Τον Αύγουστο του '85, ο επικεφαλής της αστυνομίας της επαρχίας Shiga Shoji Yamamoto -ο οποίος κατηγόρησε τον εαυτό του και τους υφισταμένους του ότι δεν κατάφεραν να συλλάβουν την ομάδα- αυτοπυρπολήθηκε.
"Προς τις μαμάδες σε όλη την Ιαπωνία:
Το φθινόπωρο, που οι ορέξεις είναι δυνατές, τα γλυκά είναι πραγματικά νόστιμα.
Όταν σκέφτεσαι γλυκά -ό, τι και να πεις- είναι ο Morinaga.
Προσθέσαμε μια ιδιαίτερη γεύση.
Η γεύση του κυανιούχου καλίου είναι λίγο πικρή.
Δε θα προκαλέσει τερηδόνα, γι' αυτό αγοράστε γλυκά για τα παιδιά σας.
Έχουμε επισυνάψει μια ειδοποίηση σε αυτά τα πικρά γλυκά ότι περιέχουν δηλητήριο. Έχουμε βάλει είκοσι κουτιά σε καταστήματα από την Χακάτα μέχρι το Τόκιο".
Η αστυνομία έψαξε όλα τα παντοπωλεία μέσα και γύρω από τις πόλεις του Κιότο, την Οσάκα, το Κόμπε και το Τόκιο, ψάχνοντας τα ράφια για δηλητηριασμένες καραμέλες. Και όντως, βρήκαν κουτιά με ετικέτες "Κίνδυνος, περιέχει δηλητήριο. Θα πεθάνεις αν το φας αυτό. Ο Μυστηριώδης Άντρας με τα 21 πρόσωπα". και αυτήν την φορά, όντως, οι καραμέλες περιείχαν κυάνιο.
Αμέσως, η μετοχή του Morinaga έπεσε. Περαιτέρω επιστολές υπόσχονταν ότι αν τα σούπερ μάρκετ δεν άρχιζαν αμέσως να μποϊκοτάρουν την εταιρία, θα εμφανίζονταν κουτιά χωρίς ετικέτα αυτή την φορά. "Θα είναι σαν κυνήγι θησαυρού", έγραψε ο Μυστηριώδης Άντρας.
Η αστυνομία κινητοποιήθηκε όσο ποτέ άλλοτε. Σημειώνοντας ότι η ομάδα είχε την τάση να μην χτυπάει τα Σάββατα και τις Κυριακές, 40.000 αξιωματικοί -το 20% του συνόλου της δύναμής της- πέρασαν αρκετά Σαββατοκύριακα σε σούπερ μάρκετ. Έλεγξαν ένα βίντεο από κάμερα παρακολούθησης από ένα από τα παντοπωλεία, το οποίο έδειχνε έναν άντρα με σγουρά μαλλιά, καπέλο του μπέιζμπολ και γυαλιά να τοποθετεί κάτι σε ένα ράφι. Ανίχνευσαν την προέλευση της γραφομηχανής στην οποία γράφονταν οι επιστολές. Έδωσαν στη δημοσιότητα ήχο από το εκβιαστικό τηλεφώνημα στην Morinaga, στο οποίο ακουγόταν μια γυναίκα και ένα παιδί να ζητούν χρήματα, και μάλιστα δημιούργησαν ειδικές τηλεφωνικές γραμμές για να μπορούν οι άνθρωποι να καλούν και να το ακούσουν.
Όλα αυτά όμως δεν είχαν αντίκρυσμα και η κοροϊδία συνεχιζόταν. "Δεν είναι υπέροχος ο άντρας στο βίντεο;" έγραφε μια επιστολή, πριν συγκρίνει την εμφάνισή του με αρκετούς γνωστούς αρχηγούς της αστυνομίας. Μετά από μια αποτυχημένη παρακολούθηση στην επαρχεία Shiga -που απέφερε ένα φορτηγό γεμάτο με εξοπλισμό μια ηλεκτρική σκούπα, μια δισκέτα και κόπτες σύρματος- ο Μυστηριώδης Άντρας έγραψε ξανά, υποσχόμενος, "Δε θα μπορείτε να μας εντοπίσετε από οτιδήποτε αφήσουμε πίσω."
Η ομάδα συνέχισε να απαιτεί χρήματα από εταιρείες ζαχαρωτών -100 εκατομμύρια γιεν από την Fujiya Co., 50 εκατομμύρια από τη Surugaya. Τον Αύγουστο του '85, ο επικεφαλής της αστυνομίας της επαρχίας Shiga Shoji Yamamoto -ο οποίος κατηγόρησε τον εαυτό του και τους υφισταμένους του ότι δεν κατάφεραν να συλλάβουν την ομάδα- αυτοπυρπολήθηκε.
Ήταν μια εξέλιξη που ούτε ο Μυστηριώδης Άντρας δεν μπορούσε να περιμένει. Πέντε ημέρες αργότερα, έστειλαν την τελευταία τους επιστολή. "Ο Yamamoto πέθανε σαν άντρας. Αποφασίσαμε να εκφράσουμε τα συλλυπητήριά μας. Αποφασίσαμε να σταματήσουμε τα βασανιστήρια των εταιρειών παραγωγής τροφίμων ... Είμαστε κακοί. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε περισσότερα να κάνουμε εκτός από το εκφοβίζουμε τις εταιρίες. Έχει πλάκα να κάνεις την ζωή ενός κακού. Ο Μυστηριώδης Άντρας με τα 21 Πρόσωπα".
Δείτε επίσης: ΣΑΝ ΨΕΜΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Μετά από αυτό, εξαφανίστηκαν.
Καραμέλες γάλακτος της Morinaga
Τα επόμενα χρόνια, η αστυνομία συνέχισε να ψάχνει για στοιχεία και να ερευνά υπόπτους. Κάποια στοιχεία έδειχναν την Yakuza. Άλλα έδειχναν ακροαριστερές ή δεξιές ομάδες ή Βορειοκορεάτες κομμουνιστές. Συνολικά, η αστυνομία ερεύνησε 125.000 άτομα και ακολούθησε 28.300 βοήθειες του κόσμου, χωρίς να βρεθεί τίποτα διαφωτιστικό, ενώ ελέγχθηκαν τα άλλοθι όλων.
Το 1995, επήλθε παραγραφή για το έγκλημα της απαγωγής του Ezaki. Το 2000, παραγράφηκε και η υπόθεση με τις δηλητηριασμένες καραμέλες. Ακόμα και αν ταυτοποιηθεί σήμερα, [ο Μυστήριος Άνδρας με τα 21 Πρόσωπα] και οι συνεργοί του, δε θα μπορούσαν να κατηγορηθούν ή να δικαστούν.
Όπως έγραψαν οι ίδιοι σε μια επιστολή, στα μέσα της βασιλείας του τρόμου τους:
Και αυτό είναι το μόνο που ίσως μάθουμε ποτέ...
Το 1995, επήλθε παραγραφή για το έγκλημα της απαγωγής του Ezaki. Το 2000, παραγράφηκε και η υπόθεση με τις δηλητηριασμένες καραμέλες. Ακόμα και αν ταυτοποιηθεί σήμερα, [ο Μυστήριος Άνδρας με τα 21 Πρόσωπα] και οι συνεργοί του, δε θα μπορούσαν να κατηγορηθούν ή να δικαστούν.
Όπως έγραψαν οι ίδιοι σε μια επιστολή, στα μέσα της βασιλείας του τρόμου τους:
"Ποιοι είμαστε; Κάποιες φορές, ένας αστυνομικός, κάποιες άλλες, μια βίαιη συμμορία ... Μερικές φορές ένα εργοστάσιο, άλλες, ένας απαγωγέας ... αλλά η πραγματική μας ταυτότητα είναι ... Ο Μυστήριος Άντρας με τα 21 Πρόσωπα!"
Και αυτό είναι το μόνο που ίσως μάθουμε ποτέ...
από: atlas obscura
Από το 3otiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου