Χάλοουιν, Μέρος 2ο - Γιατί λένε "Trick or Treat";

Κάθε Χάλοουιν, ορδές από μασκαρεμένα παιδιά τρέχουν από πόρτα σε πόρτα φωνάζοντας την ίδια φράση, "Trick or Treat!" (Φάρσα ή Κέρασμα).

 Όμως, πώς προέκυψε αυτή η ατάκα;

Το Χάλοουιν δεν αφορούσε πάντα το μασκάρεμα και τα γλυκά. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, τα παιδιά στην Ιρλανδία και την Σκωτία γιόρταζαν τις διακοπές προκαλώντας -κυρίως ακίνδυνο- όλεθρο στους γείτονές τους -μπλοκάροντας με

ζεστό λάχανο μια κλειδαρότρυπα για να βρομίσει το σπίτι κάποιου, τρομάζοντας τους περαστικούς με σκαλισμένα γογγύλια για να φαίνονται μακάβρια κ.λπ.

Όταν αυτά τα παιδιά μετανάστευσαν στις ΗΠΑ, μετέφεραν την παράδοση μαζί τους και τα ακολούθησαν οι Αμερικανοί. Σύντομα, τα γκρεμισμένα σπίτια και οι καταπατημένοι λαχανόκηποι έδωσαν τη θέση τους σε πιο βίαιο κέφι -όπως όταν μια γυναίκα στο Κάνσας παραλίγο να πεθάνει σε τροχαίο όταν τα παιδιά έτριψαν κερί στις ράγες του τραμ- και αυτές οι φάρσες κλιμακώθηκαν κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης το 1929.

                     

Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι φάρσες ήταν ένα τεράστιο μέρος του Χάλοουιν. Το ίδιο όμως συνέβαινε και με τις λιχουδιές. Κατά τον Μεσαίωνα, για την Ημέρα Όλων των Ψυχών (All Souls' Day), ο κόσμος πήγαινε από πόρτα σε πόρτα προσφέροντας προσευχές για τους νεκρούς και σε αντάλλαγμα έπαιρνε φαγητό ή χρήματα, μια παράδοση γνωστή ως "souling". Στην Σκωτία, τον 19ο αιώνα, υπήρχε ένα παρόμοιο έθιμο, που ονομάζεται "guising", κατά το οποίο ο κόσμος έλεγε ανέκδοτα ή τραγούδια με αντάλλαγμα διάφορα καλούδια. Αν και δεν είναι αποδεδειγμένο ότι το σύγχρονο έθιμο του "Trick or Treat" προέρχεται άμεσα από το "souling" ή το "guising", αυτό υπάρχει εδώ και αιώνες την περίοδο του Χάλοουιν.

Αργά ή γρήγορα, ο κάποιος θα συνδύαζε τα κεράσματα και τις φάρσες σε μια φράση. Με βάση τις παλαιότερες γνωστές γραπτές αναφορές, αυτό μπορεί να συνέβη στον Καναδά στη δεκαετία του '20, όπου, το '23, μια εφημερίδα ανέφερε για πρώτη φορά τις λέξεις σε ένα άρθρο. "Το Χάλοουιν πέρασε πολύ ήσυχα εδώ. Treat, not Trick (Κεράσματα όχι φάρσες), ήταν η βραδιά", έγραφε. Μέχρι το 1927, τα παιδιά είχαν υιοθετήσει την φράση.

 

Τον επόμενο χρόνο, η φράση εμφανίστηκε στους Bay City Times του Μίσιγκαν, περιγράφοντας πώς τα παιδιά φώναζαν "το μοιραίο τελεσίγραφο 'Κόλπα ή λιχουδιές!' για να εκβιάσουν τους γείτονες να τους δώσουν γλυκά".

                      

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η διανομή ζάχαρης σταμάτησε προσωρινά το "trick or treat". Όμως, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η παράδοση -και η ίδια η φράση- απέκτησε ξανά δημοτικότητα -με την βοήθεια των εταιρειών καραμέλας και μερικών αγαπημένων χαρακτήρων της ποπ κουλτούρας. Για το Χάλοουιν του 1951, ο Τσαρλς Σουλτς απεικόνισε τη συμμορία των Peanuts να περιφέρεται στην πόλη με κοστούμια, ενώ οι Huey, Dewey και Louie εμφανίστηκαν να κάνουν "Trick or Treat" σε ένα κόμικ του Donald Duck το 1952 με τίτλο -τι άλλο φυσικά;- "Trick or Treat".

από: mental floss

Από το 3otiko