Ο Jerome του Sandy Cove
Αν και οι εκδοχές της ανακάλυψής του διαφέρουν, η ιστορία αναφέρει ότι τον Σεπτέμβριο του 1863, στη Νέα Σκωτία του Καναδά, ένα 8χρονο αγόρι που περπάταγε στην παραλία του Sandy Cove, συνάντησε έναν άντρα που υπέφερε από το κρύο. Ο άντρας δεν είχε πόδια.
Όταν η οικογένεια του αγοριού πήρε τον άγνωστο άντρα στο σπίτι τους, στο χωριό Digby Neck, έμαθαν ότι δεν μιλούσε αγγλικά. Οι κάτοικοι τον ονόμασαν Jerome, αφού μουρμούρισε κάτι που ακουγόταν σαν αυτό το όνομα όταν τον ρώτησαν ποιος ήταν. Ο Jerome όχι μόνο δεν μιλούσε αγγλικά, αλλά δεν έβγαζε καν λέξεις. Καθώς άρχισαν να συρρέουν περίεργοι για να δουν τον μυστηριώδη ξένο, ο Jerome άρχισε να γρυλίζει σαν σκυλί.
Όταν εξετάστηκε ο Jerome, το μυστήριο έγινε ακόμη πιο περίπλοκο. Οι ακρωτηριασμοί του ήταν φρέσκοι, υπήρχαν ακόμα οι επίδεσμοι και δεν είχαν ακόμα θεραπευθεί. Φαινόταν ότι τα πόδια του είχαν κοπεί από κάποιον εξειδικευμένο χειρούργο και δεν έγινε τυχαία.
Οι κάτοικοι της πόλης πίστεψαν ότι ο Jerome ίσως είναι καθολικός (λόγω της μεσογειακής εμφάνισής τους) και τον έστειλαν στην κοντινή ακαδιανή (η Ακαδία ήταν αποικία που ίδρυσαν οι Γάλλοι στις αρχές του 17ου αι. στην περιοχή που σήμερα ανήκει στις καναδικές επαρχίες της Νέας Σκωτίας, του Νιου Μπράνσγουικ, της Νήσου του Πρίγκηπα Εδουάρδου και της Νέας Γης, καθώς και στην αμερικανική πολιτεία του Μέιν) κοινότητα Meteghan. Τον πήγαν στον Κορσικανό-καναδό πολύγλωσσο Jean Nicola, ο οποίος του μίλησε γαλλικά, λατινικά, ιταλικά και ισπανικά. Ο Jerome δεν απάντησε σε καμία γλώσσα.
Ο Nicola κράτησε τον Jerome στο σπίτι του και τον πρόσεχε για 7 χρόνια, μαζί με τη σύζυγό του, Juliette, και την θετή του κόρη, Madeleine. Όσο έμεινε στο Meteghan, η κυβέρνηση έμαθε για την παρουσία του Jerome και έδωσε ένα εβδομαδιαίο επίδομα 2 δολαρίων για τη φροντίδα του. Παρά το γεγονός ότι ζούσε με έναν γλωσσολόγο, ο Jerome δεν έμαθε ποτέ να μιλάει και μπορούσε μόνο να μουγκρίζει και να γρυλίζει.
Όταν πέθανε η Julitte, έστειλαν τον Jerome στην οικογένεια Comeau στην κοντινή πόλη St. Alphonse. Ο Jerome έμεινε εκεί για το υπόλοιπο της ζωής του. Οι Comeau επέτρεπαν στον κόσμο να δει τον Jerome, με το ανάλογο αντίτιμο -έπαιρναν και το κυβερνητικό επίδομα. Ο Jerome πέθανε το 1912, σχεδόν 50 χρόνια μετά την εύρεσή του στην παραλία. Κανείς ποτέ δεν έμαθε ποιος ήταν.
Ο Jerome έγινε ένας αγαπημένος χαρακτήρας στην λαϊκή ιστορία της Νέας Σκοτίας, με τραγούδια και ταινίες που λένε την ιστορία του. Οι θεωρίες για το ποιος ήταν εξακολουθούν να αφθονούν. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ήταν κάποιος ναυτικός που τιμωρήθηκε με ακρωτηριασμό μετά από μια απόπειρα ανταρσίας, ενώ άλλοι ότι ήταν κληρονόμος κάποιας μεγάλης περιουσίας που τον ακρωτηρίασαν, σφετερίστηκαν την περιουσία και τον έδιωξαν. Σύμφωνα με το βιβλίο ενός ιστορικού από τη Νέα Σκοτία, ο Jerome ήταν μετανάστης από μια πόλη στο κοντινό Νιου Μπράνσγουικ, ο οποίος υπέφερε από γάγγραινα και έφυγε από το Sandy Cove όταν έγινε φορτίο για την πόλη.
John Doe, No. 24
Τον Οκτώβριο του 1945, βρέθηκε ένας κουφός έφηβος να περιπλανιέται στους δρόμους του Τζάκσονβιλ του Ιλινόι, ανίκανος να μιλήσει, να υπογράψει ή να επικοινωνήσει με κάποιον τρόπο. Το μόνο που μπορούσε να γράψει ήταν το όνομα "Lewis". Αφού οι αρχές προσπάθησαν να βρουν τους συγγενείς του και απέτυχαν, ένας δικαστής τον έστειλε σε ένα κρατικό κέντρο ψυχικής υγείας. Έγινε ο 24ος ανώνυμος που μπήκε στο κέντρο και έγινε γνωστός ως John Doe No. 24 (και όχι ο Lewis). Τελικά, παρέμεινε με αυτό το όνομα μέχρι το θάνατό του.
Ο John παρέμεινε στο ίδρυμα για 30 χρόνια. Όσο ζούσε εκεί κακοποιήθηκε και τελικά έχασε και την όρασή του, πιθανώς ως παρενέργεια του διαβήτη. Μετά την τύφλωσή του, μεταφέρθηκε σε διάφορα νοσοκομεία. Παρά τα όσα όμως, αναφέρθηκε ότι διατηρούσε την αίσθηση του χιούμορ και ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος που απολάμβανε να χορεύει με τη μουσική καθώς αισθανόταν τους κραδασμούς.
Όταν πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο το 1993, κανείς δεν είχε μάθει ποιος ήταν ή από πού εμφανίστηκε. Στην κηδεία του, όταν το πλήθος ρωτήθηκε αν κάποιος είχε να πει κάτι για τον John, δεν εμφανίστηκε κανείς. Όμως, δεν ξεχάστηκε. Όταν η τραγουδίστρια Μάρι Τσάπιν Καρπέντερ (Mary Chapin Carpenter) άκουσε τη θλιβερή ιστορία του Jοhn, τον μνημόνευσε στο τραγούδι της, "John Doe No. 24".
Ο Monsieur Chouchani
Ο ραβίνος Monsieur Chouchani, γνωστός και ως Shushani, είναι γνωστός για τους διάσημους μαθητές του -ένας εκ των οποίων ήταν ο βραβευμένος με Νόμπελ συγγραφέας Ελί Βίζελ- παρά για το έργο του αλλά κυρίως επειδή κράτησε το μυστικό της ταυτότητάς του σε όλη του τη ζωή.
Ο Jerome - πηγή
Αν και οι εκδοχές της ανακάλυψής του διαφέρουν, η ιστορία αναφέρει ότι τον Σεπτέμβριο του 1863, στη Νέα Σκωτία του Καναδά, ένα 8χρονο αγόρι που περπάταγε στην παραλία του Sandy Cove, συνάντησε έναν άντρα που υπέφερε από το κρύο. Ο άντρας δεν είχε πόδια.
Όταν η οικογένεια του αγοριού πήρε τον άγνωστο άντρα στο σπίτι τους, στο χωριό Digby Neck, έμαθαν ότι δεν μιλούσε αγγλικά. Οι κάτοικοι τον ονόμασαν Jerome, αφού μουρμούρισε κάτι που ακουγόταν σαν αυτό το όνομα όταν τον ρώτησαν ποιος ήταν. Ο Jerome όχι μόνο δεν μιλούσε αγγλικά, αλλά δεν έβγαζε καν λέξεις. Καθώς άρχισαν να συρρέουν περίεργοι για να δουν τον μυστηριώδη ξένο, ο Jerome άρχισε να γρυλίζει σαν σκυλί.
Όταν εξετάστηκε ο Jerome, το μυστήριο έγινε ακόμη πιο περίπλοκο. Οι ακρωτηριασμοί του ήταν φρέσκοι, υπήρχαν ακόμα οι επίδεσμοι και δεν είχαν ακόμα θεραπευθεί. Φαινόταν ότι τα πόδια του είχαν κοπεί από κάποιον εξειδικευμένο χειρούργο και δεν έγινε τυχαία.
Οι κάτοικοι της πόλης πίστεψαν ότι ο Jerome ίσως είναι καθολικός (λόγω της μεσογειακής εμφάνισής τους) και τον έστειλαν στην κοντινή ακαδιανή (η Ακαδία ήταν αποικία που ίδρυσαν οι Γάλλοι στις αρχές του 17ου αι. στην περιοχή που σήμερα ανήκει στις καναδικές επαρχίες της Νέας Σκωτίας, του Νιου Μπράνσγουικ, της Νήσου του Πρίγκηπα Εδουάρδου και της Νέας Γης, καθώς και στην αμερικανική πολιτεία του Μέιν) κοινότητα Meteghan. Τον πήγαν στον Κορσικανό-καναδό πολύγλωσσο Jean Nicola, ο οποίος του μίλησε γαλλικά, λατινικά, ιταλικά και ισπανικά. Ο Jerome δεν απάντησε σε καμία γλώσσα.
Ο Nicola κράτησε τον Jerome στο σπίτι του και τον πρόσεχε για 7 χρόνια, μαζί με τη σύζυγό του, Juliette, και την θετή του κόρη, Madeleine. Όσο έμεινε στο Meteghan, η κυβέρνηση έμαθε για την παρουσία του Jerome και έδωσε ένα εβδομαδιαίο επίδομα 2 δολαρίων για τη φροντίδα του. Παρά το γεγονός ότι ζούσε με έναν γλωσσολόγο, ο Jerome δεν έμαθε ποτέ να μιλάει και μπορούσε μόνο να μουγκρίζει και να γρυλίζει.
Όταν πέθανε η Julitte, έστειλαν τον Jerome στην οικογένεια Comeau στην κοντινή πόλη St. Alphonse. Ο Jerome έμεινε εκεί για το υπόλοιπο της ζωής του. Οι Comeau επέτρεπαν στον κόσμο να δει τον Jerome, με το ανάλογο αντίτιμο -έπαιρναν και το κυβερνητικό επίδομα. Ο Jerome πέθανε το 1912, σχεδόν 50 χρόνια μετά την εύρεσή του στην παραλία. Κανείς ποτέ δεν έμαθε ποιος ήταν.
Ο Jerome έγινε ένας αγαπημένος χαρακτήρας στην λαϊκή ιστορία της Νέας Σκοτίας, με τραγούδια και ταινίες που λένε την ιστορία του. Οι θεωρίες για το ποιος ήταν εξακολουθούν να αφθονούν. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ήταν κάποιος ναυτικός που τιμωρήθηκε με ακρωτηριασμό μετά από μια απόπειρα ανταρσίας, ενώ άλλοι ότι ήταν κληρονόμος κάποιας μεγάλης περιουσίας που τον ακρωτηρίασαν, σφετερίστηκαν την περιουσία και τον έδιωξαν. Σύμφωνα με το βιβλίο ενός ιστορικού από τη Νέα Σκοτία, ο Jerome ήταν μετανάστης από μια πόλη στο κοντινό Νιου Μπράνσγουικ, ο οποίος υπέφερε από γάγγραινα και έφυγε από το Sandy Cove όταν έγινε φορτίο για την πόλη.
John Doe, No. 24
Τον Οκτώβριο του 1945, βρέθηκε ένας κουφός έφηβος να περιπλανιέται στους δρόμους του Τζάκσονβιλ του Ιλινόι, ανίκανος να μιλήσει, να υπογράψει ή να επικοινωνήσει με κάποιον τρόπο. Το μόνο που μπορούσε να γράψει ήταν το όνομα "Lewis". Αφού οι αρχές προσπάθησαν να βρουν τους συγγενείς του και απέτυχαν, ένας δικαστής τον έστειλε σε ένα κρατικό κέντρο ψυχικής υγείας. Έγινε ο 24ος ανώνυμος που μπήκε στο κέντρο και έγινε γνωστός ως John Doe No. 24 (και όχι ο Lewis). Τελικά, παρέμεινε με αυτό το όνομα μέχρι το θάνατό του.
Ο John παρέμεινε στο ίδρυμα για 30 χρόνια. Όσο ζούσε εκεί κακοποιήθηκε και τελικά έχασε και την όρασή του, πιθανώς ως παρενέργεια του διαβήτη. Μετά την τύφλωσή του, μεταφέρθηκε σε διάφορα νοσοκομεία. Παρά τα όσα όμως, αναφέρθηκε ότι διατηρούσε την αίσθηση του χιούμορ και ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος που απολάμβανε να χορεύει με τη μουσική καθώς αισθανόταν τους κραδασμούς.
Όταν πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο το 1993, κανείς δεν είχε μάθει ποιος ήταν ή από πού εμφανίστηκε. Στην κηδεία του, όταν το πλήθος ρωτήθηκε αν κάποιος είχε να πει κάτι για τον John, δεν εμφανίστηκε κανείς. Όμως, δεν ξεχάστηκε. Όταν η τραγουδίστρια Μάρι Τσάπιν Καρπέντερ (Mary Chapin Carpenter) άκουσε τη θλιβερή ιστορία του Jοhn, τον μνημόνευσε στο τραγούδι της, "John Doe No. 24".
Ο Monsieur Chouchani
Ο νεαρός Chouchani - πηγή
Ο ραβίνος Monsieur Chouchani, γνωστός και ως Shushani, είναι γνωστός για τους διάσημους μαθητές του -ένας εκ των οποίων ήταν ο βραβευμένος με Νόμπελ συγγραφέας Ελί Βίζελ- παρά για το έργο του αλλά κυρίως επειδή κράτησε το μυστικό της ταυτότητάς του σε όλη του τη ζωή.
Η παρουσία του αναμαλλιασμένου, με όψη ζητιάνου, Chouchani, αναφέρεται συχνά. Ο Βίζελ έγραψε ότι ο Chouchani ήταν "βρώμικος", "τριχωτός" και "έμοιαζε με κλόουν" ενώ, σύμφωνα με έναν άλλον μαθητή του, τον Γαλλοεβραίο φιλόσοφο Λιθουανικής καταγωγής, Εμανυέλ Λεβινάς, "η εξωτερική εμφάνισή του ήταν αρκετά δυσάρεστη, μερικοί λένε ακόμη και απαράδεκτη". Αλλά έκανε έντονη εντύπωση στους μαθητές του, που τον ονόμασαν δάσκαλο της φιλοσοφίας, των μαθηματικών και του Ταλμούδ. Και οι δύο προαναφερθέντες άνδρες τον θεωρούν έναν από τους σπουδαιότερους καθηγητές τους.
Ελάχιστα είναι γνωστά για την προέλευση του Chouchani. Αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ του 1947 και του 1952, ο ραβίνος έζησε στο Παρίσι, έπειτα εξαφανίστηκε για αρκετά χρόνια και εμφανίστηκε στο Ισραήλ για πολύ λίγο. Έπειτα εμφανίστηκε και πάλι για λίγο στο Παρίσι. Τέλος, κάποια στιγμή μετακόμισε στη Νότια Αμερική, όπου έζησε μέχρι να πεθάνει. Πέρα από αυτά, το μόνο σίγουρο γι' αυτόν είναι ότι γεννήθηκε το 1895, αλλά ακόμη και η τοποθεσία είναι άγνωστη.
Το ίδιο άγνωστο είναι και το πραγματικό του όνομα. Chouchani και Shushani πιστεύεται ότι είναι παρατσούκλια και πιθανός λογοπαίγνια. Shushani είναι δημωνύμιο (λέξη προσδιοριστική της καταγωγής ή της κατοίκησης συγκεκριμένου χώρου και προέρχεται από το όνομα του συγκεκριμένου τόπου) για κάποιον από την βιβλική πόλη Σούσα (γνωστή ως Shushan στη Βίβλο, Σελεύκεια και Seleucia ad Eulaeum στα λατινικά), που σήμερα είναι τμήμα του Ιράν. Αλλά κανείς δεν είναι σίγουρος γιατί ονομάστηκε έτσι. Ή πότε άρχισε να αποκαλείται έτσι. Ή ποιο είναι το λογοπαίγνιο.
Είναι γνωστό ότι ο Chouchani πέθανε το 1968 και είναι θαμμένος στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. Ο Βίζελ πλήρωσε για την ταφόπλακά του και έγραψε τον επιτάφιο του: "Ο σοφός ραβίνος Chouchani της ευλογημένης μνήμης. Η γέννηση και η ζωή του είναι σφραγισμένα με αίνιγμα".
από: mental floss
Το ίδιο άγνωστο είναι και το πραγματικό του όνομα. Chouchani και Shushani πιστεύεται ότι είναι παρατσούκλια και πιθανός λογοπαίγνια. Shushani είναι δημωνύμιο (λέξη προσδιοριστική της καταγωγής ή της κατοίκησης συγκεκριμένου χώρου και προέρχεται από το όνομα του συγκεκριμένου τόπου) για κάποιον από την βιβλική πόλη Σούσα (γνωστή ως Shushan στη Βίβλο, Σελεύκεια και Seleucia ad Eulaeum στα λατινικά), που σήμερα είναι τμήμα του Ιράν. Αλλά κανείς δεν είναι σίγουρος γιατί ονομάστηκε έτσι. Ή πότε άρχισε να αποκαλείται έτσι. Ή ποιο είναι το λογοπαίγνιο.
Είναι γνωστό ότι ο Chouchani πέθανε το 1968 και είναι θαμμένος στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. Ο Βίζελ πλήρωσε για την ταφόπλακά του και έγραψε τον επιτάφιο του: "Ο σοφός ραβίνος Chouchani της ευλογημένης μνήμης. Η γέννηση και η ζωή του είναι σφραγισμένα με αίνιγμα".
από: mental floss
Από το 3otiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου