Σύμφωνα με άλλο μύθο, Κρήτη ήταν το όνομα της γυναίκας του Άμμωνα, θεού της Αιγύπτου, ο οποίος έφυγε από τη χώρα του, γιατί είχε πέσει σιτοδεία, και πήγε στην Κρήτη. Εκεί ίδρυσε το νέο του βασίλειο, στο οποίο έδωσε το όνομα της γυναίκας του.
Άλλοι, πάλι λένε ότι η Κρήτη πήρε
το όνομά της από τον Κρη, που ήταν γιος του Δία και της νύμφης Ιδαίας.Κρήτη, η πατρίδα του Δια
Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Κρήτη είναι η πατρίδα του Δία. Όταν γεννήθηκε, η μητέρα του, η Ρέα, τον έκρυψε σε μία σπηλιά για να τον γλιτώσει από τον πατέρα του, τον Κρόνο, που είχε τη μανία να τρώει τα παιδιά του.
Βίντεο από το Δικταίο Άντρο που γεννήθηκε ο Δίας
Σύμφωνα με την Θεογονία του Ησίοδου, οι πρώτοι θεοί στην απαρχή του Κόσμου ήταν ο Ουρανός και η Γαία. Ο Ουρανός για να μη χάσει την εξουσία του, φοβούμενος τη διαδοχή, έριχνε τα παιδιά του στα έγκατα της γης. Η Γαία, για να προστατεύσει το μωρό της, έκρυψε στη νυφική της κλίνη το γιο της Κρόνο και στη συνέχεια τον βοήθησε να πάρει τη θέση του πατέρα του.
Την ίδια μοίρα με τον πατέρα του είχε όμως και ο Κρόνος που φοβούμενος την κατάρα – προφητεία του πατέρα του, κατάπινε τα παιδιά του ώστε να μην τον γκρεμίσουν από την εξουσία.
Ο Κρόνος με τη Ρέα είχαν γεννήσει άλλα πέντε παιδιά πριν τον Δία, που όλα είχαν καταλήξει στο στομάχι του πατέρα τους. Όταν η Ρέα έμεινε ξανά έγκυος στο Δία δεν ήθελε να έχει και αυτός την ίδια τύχη με τα προηγούμενα παιδιά τους γι’ αυτό ζήτησε τη βοήθεια των γονιών της (Ουρανού και Γαίας).
Ακολουθώντας τη συμβουλή τους, πήγε στην Κρήτη και κρύφτηκε σε ένα σπήλαιο στα κρητικά βουνα για να φέρει στον κόσμο το μωρό κρυφά από τον παιδοφάγο σύζυγο της. Τους πόνους της γένας η Ρέα προσπαθούσε να τους καταπνίξει και να μη φωνάξει βυθίζοντας τα δάκτυλα της στη γη. Από κάθε δάχτυλο που χώθηκε στη γή, δημιουργήθηκε ένας από τους δέκα Δάκτυλους, αγαθά πλάσματα που ζούσαν στα Κρητικά βουνά.
Σε όλη τη διάρκεια της γέννας, την είσοδο της σπηλιάς φρουρούσαν οι μυθικοί Κουρήτες, που σε πολλούς μύθους ταυτίζονται με τους Δάκτυλους.
Η Ρέα μόλις γέννησε τον Δία, τον έδωσε στους Κουρήτες να τον προσέχουν. Αυτοί πατούσαν δυνατά τα πόδια τους χορεύοντας ή χτυπούσαν τα τύμπανα και τις μεταλλικές τους ασπίδες για να καλύψουν το κλάμα του μωρού.
Από το amfipolinews.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου