Οι ραδιενεργές παραλίες μιας πόλης στην Βραζιλία

Περίπου 50 χλμ νότια της Βιτώρια (Vitória), την πρωτεύουσα της πολιτείας Εσπίριτο Σάντο (Espírito Santo), στη νοτιοανατολική Βραζιλία, βρίσκεται η παραθαλάσσια πόλη Γκουαραπάρι (Guarapari), ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Γνωστό για τις αμμώδεις λευκές παραλίες του, το Guarapari είναι δημοφιλής προορισμός για τους παραθεριστές από την πολιτεία Μίνας Γκεραίς (Minas Gerais), αλλά και από την πρωτεύουσα και άλλες πόλεις της πολιτείας. Αν και η Βραζιλία έχει μεγάλη

ακτογραμμή και εκατοντάδες χιλιόμετρα παραλιών, το Guarapari είναι ένα από τα λίγα μέρη όπου η άμμος του είναι φυσικά ραδιενεργή.

Η άμμος του Γκουαραπάρι περιέχει μοναζίτη, ένα φωσφορικό ορυκτό των σπανίων γαιών. Τα κύρια μέταλλα που περιέχονται είναι το δημήτριο, το λανθάνιο, το πρασεοδύμιο, το νεοδύμιο, το ύττριο και το θόριο, του οποίου αποτελεί και ένα από τα κυριότερα μεταλλεύματα. Το επίπεδο ακτινοβολίας στην παραλία είναι περίπου 20μSv ανά ώρα -σε ορισμένα σημεία μπορεί να φτάσει τα 131- ενώ, για να γίνει πιο αντιληπτό αυτό, μια ακτινογραφία θώρακος μπορεί να αποδώσει 100 μSv.

Ο μοναζίτης στην άμμο παρατηρήθηκε για πρώτη φόρα στη δεκαετία του 1880, σε άμμο που μεταφέρθηκε στο έρμα του πλοίου του Αυστριακού επιστήμονα Carl Auer von Welsbach. Ο Von Welsbach έψαχνε θόριο για τους μανδύες πυρακτώσεως που είχε εφεύρει πρόσφατα. Η άμμος του μοναζίτη υιοθετήθηκε γρήγορα ως πηγή θορίου και έγινε το θεμέλιο της βιομηχανίας σπάνιων γαιών. Τα ορυχεία του ορυκτού στη νότια Ινδία και την Βραζιλία κυριάρχησαν στη βιομηχανία πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τον οποίο, η σημαντική μεταλλευτική δραστηριότητα μεταφέρθηκε στη Νότια Αφρική και την Αυστραλία.

 

 

Συγκομιδή άμμου από τις παραλίες το 1910

 

Εργαζόμενοι συσκευάζουν άμμο μοναζίτη

Εργάτες επεξεργάζονται άμμο μοναζίτη

Η συσχέτιση της ραδιενεργού άμμου του Γκουαραπάρι με τη φαρμακευτική θεραπεία έγινε από τον γιατρό Silva Mello το 1972, ο οποίος υποστήριζε τη θεραπεία της αρθρίτιδας και του καρκίνου μέσω της εν λόγω άμμου. Ο Mello εξέθεσε τις αρετές της φυσικής ακτινοβολίας και ως αποτέλεσμα χιλιάδες τουρίστες άρχισαν να επισκέπτονται την περιοχή γύρω από την πόλη. Πολλοί καλύπτονταν εντελώς με την άμμο υποθέτοντας ότι αυτό ήταν υγιές και μπορούσε να θεραπεύσει τις ασθένειές τους, ενώ οι -υποτιθέμενες- θεραπευτικές ιδιότητες της άμμου του Γκουαραπάρι έπαιζαν σε διαφημίσεις στα βραζιλιάνικα ΜΜΕ.

 

Μια γεμάτη παραλία στο Guarapari

 

Ωστόσο, ο βραζιλιάνικος κυβερνητικός οργανισμός για τα πυρηνικά δε συνιστούσε την παραμονή στην παραλία για μεγάλα χρονικά διαστήματα, επειδή το πεδίο ακτινοβολίας γάμμα είναι αρκετά έντονο στην παραλία. Η ακτινοβολία γάμμα υψηλής ενέργειας μπορεί να διεισδύσει στο σώμα και να προκαλέσει καρκίνο του δέρματος και να βλάψει τον ιστό. Σε περίπτωση εισπνοής, η άλφα ακτινοβολία από την άμμο μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του πνεύμονα.

Ο οργανισμός πρότεινε την απομάκρυνση της μαύρης άμμου, η οποία περιέχει υψηλή συγκέντρωση μοναζίτη, προς όφελος των τουριστών. Τα έξοδα που προέκυψαν από αυτή την ενέργεια θα μπορούσαν εύκολα να ανακτηθούν με την εξαγωγή του μοναζίτη από την άμμο και την πώληση των ορυκτών. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η ακτή της Βραζιλίας από το βόρειο τμήμα του Ρίο ντε Τζανέιρο μέχρι την περιοχή νότια της Μπαχίας, σε απόσταση περίπου 500 μιλίων, είναι πλούσια σε μοναζίτη και υπάρχουν αρκετές βιομηχανίες παραγωγής βαρέων ορυκτών στην περιοχή γι' αυτό το σκοπό.

από: amusing planet

Από το 3otiko