Αυγό το απαραίτητο

 Το αυγό μετά την Κατοχή ήταν το φάρμακο για τα παιδιά....έτσι το έβλεπαν και προσπαθούσαν να μην τους λείπει καθημερινά.

Η αδενοπάθεια και η φυματίωση θέριζαν...τα σανατόρια και τα πρεβαντόρια άνοιγαν το ένα πίσω από το άλλο στην Ελλάδα.

Έμοιαζε σαν ορφανοτροφείο ...όσοι το έζησαν

γνωρίζουν.

Έβλεπαν αργά και που την οικογένεια...άσπρες μπλούζες ιατρικές...θερμόμετρα... ζυγαριά κ.λ.π.

Ας γυρίσουμε όμως στο αυγό...

Μελάτο με ψωμί....χτυπητό με ζάχαρη...οποίες αηδίες δηλαδή....

Αλλά με το στανιό όπως έλεγε η μάνα  και πολλές φορές με χρήση βίας το έτρωγες κλείνοντας την μύτη...

Το τηγανιτό ήταν διαφορετικό αλλά οι ιατρικές συμβουλές ήταν διαφορετικές.

Φρέσκο....έλεγαν επίσης οι οδηγίες γι αυτό όταν μετακόμιζες από γειτονιά σε γειτονιά και από αυλή σε αυλή φρόντιζες να υπάρχει και κοινόχρηστο κοτέτσι.

Έβαζες τα υπάρχοντά σου στο ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΕ ΜΕΤΑΦΟΡΕ (έτσι γραμμένο σε ένα χαρτόνι στο παρμπρίζ καθ ότι την Κυριακή έγραφε ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΜΠΑΝΙΑ (αυτό σωστά)....

Μαζί και το χαρτόκουτο με την κότα σου ...

Όσοι δεν είχαν μικρά παιδιά φρόντιζαν να δίνουν τα αυγά από τις κότες τους σε όσους τα είχαν ανάγκη.

Πολλές φορές με το αζημίωτο...

Άλλοι τα πουλούσαν στον μπακάλη που τα έβαζε στην αυγοθήκη και έγραφε ημέρας αλλά αυτό παιζότανε.

 

Φυσικά υπήρχαν και τα αυγοπωλεία που δούλευαν καλά γιατί μαζί με τα αυγά πουλούσαν και κανένα κόκορα σφαγμένο στο τσιγκέλι αλλά και κότα που η φουκαριάρα δεν θα έκανε αυγά και θα είχε και κάποια ηλικία.

Προσιτή τιμή αλλά ήθελε η νοικοκυρά μισό μπετόνι πετρέλαιο για την γκαζιέρα

για να την βράσει.

Οι γηραλέοι έπιναν μόνον το ζουμί της καθ ότι οι μασέλες αδυνατούσαν να τα καταφέρουν.

Φυσικά μεγαλώνοντας έβλεπες αυγό και έπαιρνες δρόμο.

Από το Πίσω στα παλιά