Το μενού στις αυλές της γειτονιάς πάνω κάτω ήταν το ίδιο...
Όσπριο...ζυμαρικό...ζαρζαβάτι εποχής...παστά με προεξάχουσες την ρέγγα και την σαρδέλα που λόγω της αρμύρας τράβαγε νερό και γέμιζε το στομάχι.
Ψωμί φυσικά άφθονο με λάδι...με πελτέ....με ζάχαρη...με
τυρί δηλαδή με πολλές εκδοχές για...αλλαγή.Για μια τετραμελή οικογένεια η οκά την ημέρα ίσα που έφθανε...μην ξεχνάμε και την βούτα την παπάρα στην σαλάτα που έφθανε μέχρι την μέση των δαχτύλων προσπαθώντας να ψαρέψεις ταυτόχρονα και ίχνη φέτας με κρεμμύδι.
Πατάτες γιαχνί...απαραίτητες στην λίστα....
Τέλος πάντων...
Καμμιά φορά ξέπεφτε στην γειτονιά και κανένας επισκέπτης από αριστοκρατικές συνοικίες.
Εκεί είχε γέλιο η υπόθεση...
Έπεφτε το σύρμα...
"...ήρθε ο πλούσιος ξάδερφος της απέναντι για επίσκεψη..."
Ήταν φυσικό ότι όλοι οι συναυλικοί θα έβγαιναν από τις κάμαρες για να τον προϋπαντήσουν να τον χαιρετίσουν και να πάρουν λίγη αρχοντιά και αυτοί.
Έτσι νόμιζαν και χαιρόντουσαν....
Άφηνε το τηγάνι λοιπόν και βγαίνοντας σκούπιζε τα χέρια της από το κουρκούτι στην ποδιά της και στη συνέχεια με την ανάποδη του χεριού της το στόμα της από τα υπολείμματα τροφής...
Να ανοίξει η γη να τον καταπιεί τον άρχοντα αλλά τι να κάνει σήκωνε το χέρι και την χαιρετούσε...
"...να σας φιλέψουμε κάτι..."
Και έφερνε κομμάτι ρέγγας στο πηρούνι που την είχε καψαλίσει στην γκαζιέρα και μύριζε το δωμάτιό της σαν το ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ.
Προς εγκεφαλικό ο άρχοντας....τι να κάνει το έτρωγε....
Η άλλη θα του έφερνε στο πιατάκι του γλυκού να δοκιμάσει την φάβα της που είχε μπόλικο κρομμύδι.
Τελείωνε το μαρτύριο νόμιζε όταν ο συγγενής τον έπαιρνε μέσα στην κάμαρα αλλά από το παράθυρο της αυλής το φιλοθεάμον κοινό θα παρακαλουθούσε την συζήτηση.
Έτσι απλά περνούσαν εκείνα τα υπέροχα χρόνια.
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου