σε "τιμές ευκαιρίας"...
"Πάρε σου λέω...Εγγλέζικο λαθραίο στη μισή τιμή..."
"Είναι μάλλινο;"
"...μα θα σε κοροδέψω....κάτσε και θα δείς..."
Τράβαγε μια κλωστή από το τόπι ..
.έβγαζε τον αναπτήρα και την έκαιγε στην άκρη...την έσβηνε και του την έβαζε στην μύτη...
"...για δε...μαλλί δεν σου μυρίζει;"
Είχαν αναμάσχαλα και τον πήχυ για να μετρούν....
Γυναικεία και αντρικά υφάσματα αγνώστου προέλευσης και κάποιες φορές
ελαττωματικά...
Άλλοι φτωχοδιάβολοι είχαν τυλιγμένο σε εφημερίδα ύφασμα με την ούγια
να γράφει στα αγγλικά ολόμαλλο...
Την άνοιγαν στην άκρη έδειχναν στον ανυποψίαστο την ταμπέλα...
"...δώσε ένα πεντακοσάρικο και πάρτο..."
Η αξία του πολύ μεγαλύτερη αν πήγαινες να το αγοράσεις από μαγαζί με υφάσματα...
Αν δεν είχε του έπαιρναν λιγότερα και δεν τον άφηναν να το ανοίξει να το δεί
κανονικά μήπως τους πιάσει το τελωνείο.
Στη συνέχεια το έβαζαν στα πόδια...
Ο φουκαράς ο πελάτης όταν θα άνοιγε το πακέτο θα εύρισκε μερικά εκατοστά
ύφασμα και το υπόλοιπο τσουβάλι.
Στην Αιόλου υπήρχαν μαγαζιά με υφάσματα για όλα τα βαλάντια...
Ραβότανε τότε ο κοσμάκης...είχε και γι αυτούς ραφτάδες που πέντε
κάτω πέντε πάνω άντε και λίγα-λίγα τα βρίσκανε.
Οι έχοντες έπαιρναν μαζί τους τον ράφτη για να αγοράσουν ύφασμα.
Αυτός θα το έπιανε με τα χέρια του θα έβλεπε την γυαλάδα του
την ύφανσή του και θα έδινε το οκέϋ...
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου