Τι χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για χαρτί υγείας προτού αυτό ανακαλυφθεί;

 

Δεδομένου του πανικού που επικράτησε στις αρχές του κορωνοϊού για το χαρτί υγείας, υπό τον φόβο ελλείψεων, αναρωτιέται κανείς τι γινόταν στην αρχαιότητα, όταν δεν υπήρχε το προϊόν αυτό τουλάχιστον στη σημερινή μορφή του;

Οι αρχαιολόγοι δίνουν την απάντηση.

Παρότι το χαρτί τουαλέτας υπήρχε στον δυτικό κόσμο από τουλάχιστον τον 16ο μ.Χ. αιώνα και στην Κίνα από τον 2ο π.Χ. αιώνα, σήμερα για

δισεκατομμύρια ανθρώπους είναι είδος ακριβοθώρητο.

Όμως, τι ακριβώς χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι στην αρχαιότητα για την προσωπική τους υγιεινή όταν πήγαιναν στην «τουαλέτα» της εποχής τους;

Σύμφωνα με τη Σούζαν Μόρισον, καθηγήτρια μεσαιωνικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και συγγραφέας του βιβλίου «Excrement in the Middle Ages; Sacred Filth and Chaucer’s Fecopoetics», είναι δύσκολο, βάσει ιστορικών αρχείων, να γνωρίζουμε τι χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι καθώς, όπως λέει, «το περισσότερο υλικό ήταν οργανικό και απλώς έχει εξαφανιστεί».

Όπως αναφέρει η Μόρισον στο Live Science, οι ειδικοί έχουν καταφέρει να ανακτήσουν κάποια δείγματα -εκ των οποίων κάποια ακόμη με ίχνη κοπράνων- και αναπαραστάσεις από τον «πρόδρομο» του χαρτιού υγείας στην τέχνη και τη λογοτεχνία.

Το χαρτί υγείας των αρχαίων

Στο πέρασμα των αιώνων, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν από τα χέρια τους έως και φύλλα καλαμποκιού και χιόνι για να καθαριστούν τοπικά. Σύμφωνα με μια έρευνα του 2016 που δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Αρχαιολογικών Επιστημών» (Journal of Archaeological Science), ένα από τα πιο αρχαία υλικά που έχει καταγραφεί για τον σκοπό αυτό βρέθηκε στην Κίνα πριν από 2.000 χρόνια και επρόκειτο για ένα ραβδί προσωπικής υγιεινής. Τα ραβδιά αυτά ήταν ξύλινα ή από μπαμπού και είχαν την άκρη τους τυλιγμένη με πανί.

Κατά τη διάρκεια της Ελληνορωμαϊκής περιόδου, από το 332 π.Χ. έως το 642 μ.Χ., οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ένα παρόμοιο «εργαλείο», ένα κλαδί (το αποκαλούσαν tersorium) που κατέληγε σε ένα σφουγγάρι στη μια άκρη του και υπήρχε στις δημόσιες τουαλέτες για κοινή χρήση.

Ωστόσο, κάποιοι ακαδημαϊκοί υποστηρίζουν πως το tersorium ίσως δεν χρησιμοποιείτο για τον καθαρισμό των οπισθίων των ανθρώπων, αλλά των ουρητηρίων – βουτώντας το σε νερό με αλάτι ή ξίδι ή σε τρεχούμενο νερό που έρεε κάτω από τις θέσεις των λουτρών.

Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι επίσης χρησιμοποιούσαν κεραμικά σε σχήμα κυκλικό ή οβάλ. Οι αρχαιολόγοι έχουν εντοπίσει τέτοια δοχεία με ίχνη κοπράνων πάνω τους ενώ έχει ανακαλυφθεί και ποτήρι κρασιού που αναπαριστά έναν άνδρα να σκουπίζει τα οπίσθιά του με ένα τέτοιο αντικείμενο.

Οι Έλληνες, λένε οι ειδικοί, ενδέχεται να καθαρίζονταν ακόμη και με όστρακα, τα θραύσματα πήλινων αγγείων όπου έγραφαν τα ονόματα των εχθρών τους για να τους εξοστρακίσουν κατά τη διάρκεια μιας ψηφοφορίας. Ωστόσο, τα κεραμικά αυτά αντικείμενα, σύμφωνα με τη ΒΜJ (τη Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση – British Medical Journal) προκαλούσαν δερματοπάθειες και αιμορροΐδες.

 

Στην Ιαπωνία του 6ου μ.Χ. αιώνα οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ένα άλλο είδους ξύλινου ραβδιού που αποκαλούσαν chuugi για να καθαρίζουν τόσο το εξωτερικό όσο και το εσωτερικό του πρωκτού τους.

Και παρότι τέτοιου είδους ραβδιά και κλωνάρια ήταν κοινά και δημοφιλή για τον καθαρισμό τη περιοχής στο πέρασμα της ιστορίας, γενικώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν κι άλλα υλικά, όπως νερό, φύλλα, γρασίδι, πέτρες, κοχύλια και γούνες ζώων.

Στον Μεσαίωνα, όπως εξηγεί η Μόρισον, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν βρύα, λάσπη, σανό, άχυρο και κομμάτια από ταπισερί.

με πληροφορίες από sputnik/ photo unsplash

Από το el.gr