Όσο τα τελευταία χρόνια προχωράμε κάθε μέρα σε πιο δύσκολες καταστάσεις, ακούγεται όλο κι από περισσότερους το ερώτημα : “Γιατί δεν επεμβαίνει ο Χριστός, να μας σώσει;”.
Διακρίνω αυτούς που ρωτούν σε τρεις κατηγορίες :
1 – τους μη πιστεύοντες στον Χριστό ή πιστεύοντες κάπου αλλού
(από ονομασμένες θρησκείες συμπεριλαμβανομένων των λοιπών χριστιανικών “δογμάτων” ή φιλοσοφικά ρεύματα ή μαρξισμούς-λενινισμούς (και τα λοιπά) ή αθείες ή αγνωστικισμούς κλπ).
2 – τους δηλούντες Ορθόδοξους μεν αλλά μη πιστεύοντες στην πράξιν και
3 – τους πραγματικά Ορθόδοξους πιστούς.
Για μεν την πρώτη κατηγορία δεν έχω να πω τίποτα. Ας πάνε εκεί που πιστεύουν να τους ορμηνεύσουν τα καθέκαστα (ίσως και τα μέλλοντα) και να “ζητήσουν από κει τα ρέστα”.
Είναι ανώφελο ό,τι κι αν τους πεις. Πρακτικά είναι σαν να δουλεύουν σε λειτουργικό Windows και να τους δώσεις συμβουλές για συστήματα Apple. Πλήρης ασυμβατότητα…
Πριν ασχοληθώ με την δεύτερη κατηγορία, πρέπει να διευκρινήσω τον όρο “πραγματικά πιστός”. Είναι γεγονός ότι όταν τους θέτεις τον όρον εξανίστανται και ακούς διάφορες ανοησίες, όπως “ποιός έχει το πιστόμετρο” και διάφορα άλλα παρεμφερή.
Πιστόμετρο δεν υπάρχει. Είναι γελοίο να λέμε ότι κάποιος έχει 85,67% πιστοβαθμούς κι ο άλλος 32,987654%. Αλκοολούχα διαλύματα είμαστε;
Ή είσαι πιστός στον Χριστό ή δεν είσαι. “Μεσοβέζικες” καταστάσεις δεν υπάρχουν.
Πιστός στον Χριστό σημαίνει να αποδέχεσαι πλήρως την Αγία Γραφή, το Σύμβολο της Πίστεως και την Πατερική Παράδοσιν. ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΚΑΡΔΙΑΚΑ.
Να μην αμφισβητείς το παραμικρό από αυτά και ασφαλώς να προσπαθείς να τα εφαρμόσεις άσχετα αν δεν θα το καταφέρεις ποτέ, παρά μόνον με την βοήθεια του Χριστού.
Ο Χριστός δεν υποχρέωσε κανένα να τον ακολουθήσει αλλά αν Τον πιστεύεις και Τον ακολουθήσεις υποχρεούσαι να κάνεις ΥΠΑΚΟΗ και μόνον σε Αυτόν. Αλλιώς γίνεσαι Κονάνος, φοράς το άσπρο πουκαμισάκι σου, το λαμπερό χαμόγελο και influencer στους ακολούθους σου.
Ο Χριστός ενσαρκωνόμενος δεν υποσχέθηκε σε κανέναν βιοτή χαρισάμενη αλλά ξεκαθάρισε ότι όσο ζεις πολεμάς σε μια ανελέητη κυρίως πνευματική μάχην, ώστε να προκριθείς για την Αιώνια Ζωή.
Μια μάχη που δεν αφορά εσένα ατομικά αλλά το σύνολο του κόσμου, ομαδική μάχη κι όχι ατομική. Σε κανέναν δεν υποσχέθηκε ότι θα γίνει Highlander ή άτρωτος ή δεν θα αρρωσταίνει.
Είπε ότι όσα ζεις είναι δοκιμασίες στον διαρκή πόλεμο κατά του κακού, που το εκπροσωπούν ο εκπεσών άγγελος με το τάγμα του και ο κακός μας εαυτός, ο παλαιός άνθρωπος, ο “παλιάνθρωπος”.
Όταν λοιπόν ανάβουμε ένα κεράκι στον ναόν για να γίνουμε καλά κι όχι οι άλλοι πάσχοντες, όταν προσευχόμαστε να μη χάσουμε τη δουλειά μας, αγνοώντας τους άλλους άνεργους κι ακόμα χειρότερα όταν παρακαλάμε για να μας βρει τα κονδύλια για την βίλα των 300τμ μετά πισίνας, αδιαφορώντας για τους άστεγους, απλά αποδεικνύουμε ότι δεν κατανοήσαμε τα διδάγματα του Χριστού και δεν χρειάζεται “πιστόμετρο” να μας μετρήσει.
Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί τότε ο Χριστός προσφέρει γιατρειά σε αρρώστους ή πάσης φύσεως υλική βοήθεια κατά περίστασιν. Απλά κατά την Κρίσιν Του προσφέρει κίνητρο σε κάποιους, που το χρειάζονται είτε να συνεχίσουν δυνατότεροι τον αγώνα είτε να τον αρχίσουν.
Είναι τα γνωστά “λουκουμάκια” του Οσίου Παϊσίου.
Η μάχη λοιπόν κατά του κακού είναι διαρκής και ανελέητη. Σωματικά θύματα υπάρχουν διαρκώς αλλά σε ποιά μάχη δεν υπάρχουν;
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν ότι δεν μέτραγαν εχθρούς (ούτε προφανώς και δυσκολίες), απλά πολεμούσαν (Αισχύλος), τιμούσαν δε τους νεκρούς σαν ήρωες και θεωρούσαν ότι πήγαιναν στις νήσους των μακάρων και τα Ηλίσια πεδία χωρίς να έλκουν τεκμηριωμένα από κάπου αυτήν την πίστη.
Εμείς σήμερα κλαίμε αν κάποιος πεθάνει (ή και απλά αρρωστήσε) από έναν ιό. Λες και αύριο δεν μπορεί να “φύγουμε” από ένα κεραμίδι…
Επανερχόμενος στο θέμα του άρθρου, περί επεμβάσεως του Χριστού, θα πω ότι η φράσις “επέμβασις” για τον Χριστό είναι ανθρωπομορφική.
Αλλίμονο αν ο Χριστός επενέβαινε με τον τρόπο που νομίζουμε (να βάλει το χέρι Του ο Θεός κλπ). Αυτό συνιστά αμφισβήτηση της Παντογνωσίας Του, θεωρούμε ότι κάτι δεν έκανε καλά και πρέπει να το διορθώσει.
Όλα είναι γραμμένα στο από γενέσεως κόσμου “Σχέδιο του Θεού” (που έλεγε ο Όσιος Παϊσιος).
Λοιπόν αμφισβητία, που (για να δείξεις υπεροχή του αρχαιοελληνισμού έναντι της Ορθοδοξίας) προτάσσεις το “συν Αθηνά και χείρα κίνει” άκου : Σήκω και πολέμα όπως ζήτησε ο Χριστός και τα πάντα εγγράφονται στον ουράνιο φάκελό σου.
Ζήτα βοήθεια από τον Χριστόν, για να γίνεσαι δυνατότερος στον αγώνα κι Αυτός θα σου τη δίνει. Επέμβασις δεν είναι αυτό; Κι όταν αύριο κλείνεις τα μάτια σου θα ξέρεις ότι πολέμησες στον μεγαλύτερον ποτέ πόλεμον κι εκεί που θα πας θα σε περιμένουν τα όποια παράσημα σου.
Κάποιοι θα έχουν απογοητευτεί, ίσως γιατί περίμεναν χρόνο επεμβάσεως του Χριστού και τους φαίνονται πολύ “φιλοσοφικά” τα αναφερθέντα.
Το αντίθετο θα έλεγα, είναι οδηγίες δράσης, όχι απλά παράκλησις με το κεράκι αλλά βάζεις φωτιά στο κακό. “Συν Αθηνά και χείρα κίνει” δεν πρόβαλες; Γιατί δεν το κάνεις; Τον Σταυρό σου τον έκανες; Από εκεί ξεκινάς να κινείς τη χείρα σου!!!
Για να μην μείνουν παραπονεμένοι οι αναγνώστες θα τελειώσω με την βεβαίωσιν ότι η “επέμβασις του Χριστού” θα γίνει γιατί το έχουν πει σαφώς οι λειτουργοί του.
Πότε; Όταν συνειδητοποιήσουμε πλήρως τη σαπίλα μέσα στην οποία ζούμε, μέσα από τη δυνατότητα που μας παρέχει βιώνοντάς την. Για να γίνω πολύ πραγματιστής, θα πω ότι μέχρι πρότινος πολλοί πιστεύαμε αρκετή μια πολιτική αλλαγή (κάποιο νέο κόμμα) για διόρθωσιν των καταστάσεων που ζούμε. Είναι όμως αρκετό;
Η “διαβολοκατάστασις” με τον ιό εμφάνισε πολλά. Πέρα από το διαχρονικά προδοτικό γκούβερνο και όλο το κακό συναπάντημα της δημοσιοκαφρίας βγαίνουν πολλά βρώμικα στη φόρα.
Οι ιατρικοί σύλλογοι τι κάνουν σαν επιστημονικοί σύλλογοι αλλά και σαν συνδικαλιστικά όργανα να προστατέψουν τους ελάχιστους ιατρούς, που κατηγορήθηκαν επειδή σεβάστηκαν το λειτούργημά τους και μίλησαν;
Οι δικηγορικοί σύλλογοι και οι οργανώσεις των δικαστών πόσο μίλησαν για τα ατομικά δικαιώματα, που θίγονται βάναυσα;
Για το δικαίωμα να “τον παίρνεις παντοιοτρόπως” όμως λαλούσαν σε κάθε τόνο! Όλοι για τα κεκτημένα τους και να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα.
Όμως με ατομικό παιχνίδι είσαι εκτός Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας.
Στην πορεία θα βρεθούν κι άλλες πολλές, πάρα πολλές πτυχές σαπίλας του συστήματος. Ο Χριστός κάνει τέλεια τη δουλειά και πρέπει να μπει βαθιά το νυστέρι και μόνον Αυτός μπορεί να το κάνει.
Γιατί η σαπίλα δεν περιορίζεται στον πλησίον αλλά υπάρχει και μέσα στον καθένα μας.
Για να μην μείνουν παραπονεμένοι όσοι περιμένουν χρόνον “επεμβάσεως” : Λοιπόν ο Χριστός είπε θα βλέπουμε τα σημεία των καιρών κι όσοι δεν τα βλέπουμε είμαστε υποκριτές.
Τα σημεία των καιρών είναι ΕΔΩ! ΠΑΛΙ ΜΕ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΜΗΝΕΣ, ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑ’ΝΑΙ αλλά ποιών; Αυτών που ποιούν τους καρπούς της Βασιλείας του Θεού και ήδη μάχονται με Πίστιν.
«Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6:33). Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν!!!
ΥΓ – Δεν απάντησα στην 3η κατηγορία. Άνθρωποι είμαστε, χοϊκοί ακόμα κι υπάρχουν και πτώσεις. Αλλά ξέρουμε και κυρίως ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ, οπότε τους καλύπτουν όσα έγραψα για τους άλλους.
Κυανούς Ουρανός
oimos-athina
Από το triklopodia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου