Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πάτρης;

 

του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου, ιστορικού

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα μας έμαθε πως η παραπάνω φράση (χωρίς βεβαίως το ερωτηματικό) -που αποδίδεται στον Έκτορα- αποτελεί αρετή και χρέος για κάθε άνθρωπο.

Σήμερα ωστόσο στην εποχή μας η υπεράσπιση της πατρίδας και κάθε μορφής φιλοπατρίας, ταυτίζεται κατά ένα περίεργο τρόπο με ακραία στοιχεία. Εδώ στέκει και το ερώτημα. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πάτρης;

Σε μια εποχή

αναθεωρητισμού, εθνομηδενισμού και άκρατων παραχωρήσεων της πολιτικής τάξης σε εθνικά θέματα σε γείτονες αλλά και στους «εταίρους» μας, αξίζει να υπερασπίζεται κανείς την πατρίδα του;

Στις μέρες που πέρασαν και που περνούν η γειτονική Τουρκία προκαλεί συνεχώς και με έντονο τρόπο τη χώρα μας. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αποτέλεσε τη μέγιστη προκλητική ενέργεια του καθεστώτος του Ερντογάν.

Η ενδοτική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια θέριεψε την τουρκική προκλητικότητα. Αξιοσημείωτο όμως είναι το γεγονός πως ελληνικές κυβερνήσεις στα πλαίσια διερευνητικών συνομιλιών με τη γειτονική χώρα είχαν αποδεχθεί απίστευτες εθνικές παραχωρήσεις με αντάλλαγμα την «καλή γειτονία»!

Πριν λίγες μέρες, γράφτηκε στον Τύπο πως οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου είχαν δεχθεί μειωμένη αιγιαλίτιδα ζώνη για τα νησιά του Αιγαίου αλλά και τη Θράκη! Στην ιστορική «Εστία» της 21ης Αυγούστου 2020 διαβάζουμε:

Επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη είχε δεχθεί να συζητήσει πρόταση των Τούρκων για μειωμένη αιγιαλίτιδα ζώνη για την Θράκη(!!!), την Θάσο και την Σαμοθράκη! Επίσης συζητούσε την επιλεκτική διαφοροποίηση των χωρικών υδάτων νησιών του Αιγαίου ώστε αυτά να έχουν 12 μίλια στη Δυτική πλευρά τους και 8 ή 10 μίλια ανάλογα με την περίπτωση στην Ανατολική πλευρά τους, που «κοιτά» προς τα τουρκικά παράλια. Επίσης εγίνετο δεκτό πως νησιά που ευρίσκονται λίγες δεκάδες μέτρα από την απέναντι τουρκική ακτή θα είχαν χωρικά ύδατα έως το μέσον της γραμμής οριοθετήσεως.

Στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται πως επί πρωθυπουργίας του Γεωργίου Παπανδρέου, ο τελευταίος πρότεινε στην γειτονική χώρα επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια για την ηπειρωτική χώρα και στα 6 για τα νησιά. Πρόταση που ομολογουμένως ενθουσίασε την Τουρκία.

Αντίστοιχη ενδοτική πολιτική εφάρμοσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις για το θέμα της ονομασίας της Π.Γ.Δ.Μ. Μπορεί η επαίσχυντη και ανιστόρητη συμφωνία των Πρεσπών, που αναγνωρίζει «μακεδονική» γλώσσα και ιθαγένεια, να αποτελεί έργο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά οφείλουμε να τονίσουμε πως για την διαδεχθείσα κυβέρνηση, αν και αρχικά ήταν «προδοτική», μετά τη νίκη της στις εκλογές έγινε μια προβληματική μεν συμφωνία που όμως «ενίσχυσε την εμπιστοσύνη των δύο χωρών», όπως δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας.

Η ουσία είναι πως η παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στο γειτονικό κρατίδιο των Σκοπίων ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 1996, επί κυβερνήσεως Σημίτη. Τότε ο υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος σε συνομιλία με τον τότε υπουργό Εξωτερικών του Καναδά Lloyd Axworthy είχε παραχωρήσει το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια. Για την ακρίβεια σε αυστραλιανά έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών που αποχαρακτηρίστηκαν -μέρος των οποίων δημοσίευσε η εφημερίδα «δημοκρατία» στις 30 Ιουνίου 2020- γράφεται σε τηλεγράφημα του Καναδού διπλωμάτη Snider:

Ο Axworthy τον προηγούμενο μήνα έφτασε να συζητήσει το θέμα με τον Έλληνα ομόλογό του στο περιθώριο μιας Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βερολίνο. Ο Πάγκαλος μου είπε πως ό,τι κι αν αποφάσισε να κάνει ο Καναδάς με τη «Μακεδονία» (όρος του Πάγκαλου) είναι δική του υπόθεση. Είπε ότι το θέμα θα ήταν περισσότερο σημαντικό για την Ελληνική Διασπορά στον Καναδά παρά για την Αθήνα, ειδικά από τη στιγμή που η Ελλάδα είχε η ίδια αναγνωρίσει και αναπτύξει διπλωματικές σχέσεις με τα Σκόπια.

Μετά από όλα αυτά, κάποιοι σήμερα είτε εκ του πονηρού είτε από απογοήτευση θέτουν το ερώτημα «Για ποιον και γιατί να πολεμήσω αν χρειαστεί; Για τους πολιτικούς και τα συμφέροντά τους;».

 

Την απάντηση, κατά τον γράφοντα, την δίνει η ιστορία αυτού του τόπου. Αν σκέφτονταν έτσι οι Έλληνες στην αρχαιότητα δεν θα υπήρχε ο Μαραθώνας και οι Θερμοπύλες. Δεν θα υπήρχε η θυσία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου τη νύχτα της Άλωσης ούτε τα δεκάδες επαναστατικά κινήματα πριν την Εθνεγερσία του 1821. Δεν θα υπήρχε η θυσία του Παύλου Μελά που με τη θυσία του αφύπνισε τον ελληνικό λαό και τον πολιτικό κόσμο και έτσι σώθηκε η Μακεδονία, για να μπορούν κάποιοι σήμερα να την παραχωρούν σε τεχνητά κρατίδια κατόπιν εντολών…

Για επίλογο:

«Οι Έλληνες ποτέ δεν έκαναν πολεμικές (ή στρατιωτικές) προσπάθειες περισσότερες παρ΄όσο χρειάζονταν για την αυτοσυντηρησία της φυλής. Αλλ’ αυτό πρέπει πάντα να το κάνουν… Οι Έλληνες δεν είναι κατακτητικοί. Πολιτική κυριαρχία επάνω σ’ άλλους λαούς δεν ζήτησαν ποτέ τους».

Ίων Δραγούμης

ΠΗΓΗ

Από το thesecretrealtruth