Στην Κυπριάδου

«Κηπούπολη Κυπριάδου» των Πατησίων, μια περιοχή που αγοράστηκε από τον Αιγυπτιώτη επιχειρηματία Μίνωα Κυπριάδη περί το 1920 με στόχο την οικοδόμηση προσχεδιασμένων κατοικιών σε "πανταχόθεν ελεύθερο"σύστημα. Ο συνοικισμός μπήκε τελικώς στο ρυμοτομικό σχέδιο αμέσως μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, όταν προέκυψε η πιεστική ανάγκη στέγασης των μυριάδων
προσφύγων, παρά το γεγονός ότι τελικώς δεν κατοικήθηκε κυρίως από εκείνους. Κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου υπήρξε πόλος έλξης πολλών διανοουμένων και καλιτεχνών. Σήμερα, τα περισσότερα οικοδομήματα εκείνης της περιόδου έχουν αντικατασταθεί από πολυώροφες πολυκατοικίες, με την εκμετάλλευση των ευνοϊκών συντελεστών καλύψεως που είχαν δοθεί το 1923.
Αυτά για την ιστορία της περιοχής....
Σε αυτή την υπέροχη συνοικία βρέθηκαν από τον "συνωστισμό"της Σμύρνης
οι παππούδες με ένα μπόγο με τα υπάρχοντά τους....
Τώρα να βλέπεις δίπλα στις πανέμορφες πέτρινες μονοκατοικίες με τους υπέροχους
κήπους ...παράγκες δεν ήταν ότι καλύτερο.
Έπρεπε και αυτοί να επιζήσουν όμως και προσπαθούσαν να εξωραϊσουν το σεράϊ τους
όσο μπορούσαν καλύτερα φροντίζοντας κυρίως την καθαριότητα κάτι που δεν περνούσε
απαρατήρητο προκαλώντας σχόλια από τους γείτονες.
Ειδικά η ατομική τους καθαριότητα ήταν παρεξηγήσιμη....
Και άκουγες....
"....την βλέπεις...έχει μουλιάσει από το πλύσιμο...παστρικιά θα είναι..."


'Ετσι ήταν όμως οι Μικρασιάτες ....
Γρήγορα οι γείτονες έγιναν φίλοι και οι Σμυρνιές πέρασαν στις κουζίνες
των πέτρινων σπιτιών και έδωσαν μαθήματα μαγειρικής.
Οι παράγκες κάποτε έπεσαν και έγιναν μικρές κατοικίες και αργότερα
πολυκατοικίες με τους γηρασμένους Μικρασιάτες κλεισμένους
στα κλουβιά να βλέπουν στον τοίχο το μακρόστενο κάδρο
με την παραλία της Σμύρνης πρίν από την καταστροφή.

Από το Πίσω στα παλιά