Σύμφωνα με πληροφορίες της τελευταίας στιγμής, τις 28 Αυγούστου αρχίζει νέος κύκλος διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Αυτό γίνεται μετά από παρέμβαση της Γερμανίας προς τις δύο πλευρές, με την Τουρκία να επιβάλλει και στην περίπτωση αυτή τους δικούς της όρους, δηλαδή να ολοκληρώσει την πειρατεία της στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και μετά να
καθίσει στο τραπέζι των διερευνητικών με την Ελλάδα.
Δηλαδή, αντί η Ευρώπη να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία για τις βάναυσες παραβιάσεις εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδος, και να καλέσει μετά την επιβολή τους την Τουρκία να συμμορφωθεί, δηλαδή να θέσει η Ευρώπη τους δικούς τους όρους, γίνεται το αντίστροφο.
Η Τουρκία επιβάλει τους όρους της στην Ευρώπη.
Δηλαδή, από τη μια θα ολοκληρώσει τις … βόλτες που κάνει το Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, με βάση το διεθνές δίκαιο και από την άλλη όχι μόνο θα συνεχίσει τις έρευνες αλλά και τις γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας με ένα ερευνητικό σκάφος και ένα γεωτρύπανο, αλλά και με ένα δεύτερο πλωτό γεωτρύπανο, το Κανουνί.
Και υπό αυτούς τους όρους, η Ε.Ε., δηλαδή η Γερμανία, κλείνει το δρόμο στις κυρώσεις και στην ουσία υποχρεώνει την Ελλάδα να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, με δυσμενείς όρους για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Για να κάνουμε έναν μικρό λογαριασμό, τη φορά αυτή η Ελλάδα θα καθίσει στο τραπέζι των διερευνητικών, ενώ η Τουρκία έχει προσθέσει στον κατάλογο των διεκδικήσεων από την Ελλάδα, ορισμένες μάλιστα υπό μορφήν τετελεσμένων, με βάση την τουρκική άποψη, τα εξής:
Πρώτον, την τουρκολυβική συμφωνία, που «κατοχυρώνει» την άποψη της Τουρκίας ότι τα νησιά, της Κρήτης συμπεριλαμβανομένης, δεν δικαιούνται ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, πέραν των 6νμ, που είναι η αιγιαλίτιδα ζώνη.
Δεύτερον, την μονομερή οριοθέτηση της ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο, με αποστολή των συντεταγμένων στον ΟΗΕ.
Τρίτον, το Δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», με το οποίο η Τουρκία στην ουσία ιδιοποιείται το μισό Αιγαίο, ενώ «καταπίνει» και το σύμπλεγμα του Καστελλορίζου.
Τέταρτον, την απαίτηση αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου.
Πέμπτον, την υιοθέτηση από την τουρκική κυβέρνηση της μέχρι πρότινος θέσης ορισμένων περιθωριακών κύκλων, ότι 18 νησιά του Αιγαίου είναι τουρκικά και όχι απλά «αμφισβητούμενης κυριαρχίας».
Έκτον, η Τουρκία θα έχει να επικαλείται και την “πραγματοποίηση ερευνών” στην περιοχή της NAVTEX που κινείται το Oruc Reis, με την άδεια και της Γερμανίας, και σε περίπτωση που εμείς το αρνούμαστε, θα μας δείχνει και τις δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων και ο νοών νοείτω.
Δηλαδή, η ελληνική πλευρά πρέπει να αντιληφθεί ότι όσο περνάει ο καιρός, ο κατάλογος των τουρκικών απαιτήσεων και διεκδικήσεων μακραίνει, ενώ η Ελλάδα παραμένει σταθερή στην άποψή της ότι το μόνο ζήτημα που έχει να ρυθμίσει με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωών και μάλιστα με βάση τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και σε περίπτωση αδιεξόδου, παραπομπή του θέματος αυτού στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Η Ελλάδα θα πρέπει να προβληματιστεί σε δύο επίπεδα.
Το ένα είναι η επανεξέταση της εθνικής μας στρατηγικής, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, η οποία εφαρμοζόμενη προϊόντος του χρόνου επιδεινώνει τη διαπραγματευτική αλλά και την ουσιασιτκή θέση της χώρας μας.
Το άλλο είναι ο ρόλος και η θέση της στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και στο ΝΑΤΟ.
Η Ελλάδα πρέπει να ενεργοποιηθεί σ’ αυτούς τους δύο φορείς και να παρουσιάσει πειστικά τις θέσεις της πατρίδας μας, αναδεικνύοντας τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή.
Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα, όσο και αν είναι δέσμια των πόρων της Ε.Ε. για να ορθοποδήσει οικονομικά, να δέχεται να οδηγείται ως πρόβατο επί σφαγήν στα κρεματόρια της Άγκυρας, με την ανοχή των Βρυξελλών και την καθοδήγηση του Βερολίνου.
Αυτή η ιστορία πρέπει να σταματήσει.
Αναθεώρηση λοιπόν σ’ αυτά τα δύο επίπεδα, συντονισμός με την Κύπρο και τον απόδημο Ελληνισμό, που οικονομικά και πολιτικά ίσως είναι ισχυρότερος από τα δύο ελληνικά κράτη και έτσι θα ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται στην περιοχή μας.
Τέλος, πρέπει να αντιληφθούμε ότι η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας ενοχλεί πολλούς.
Η πεμπτουσία της πολιτικής και στις διεθνείς σχέσεις είναι η αναζήτηση κοινού τόπου και κοινών συμφερόντων, για τη σύναψη συμμαχιών.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για το ΥΠΕΞ και τους διπλωμάτες μας.
Σημείωση: Το άρθρο γράφτηκε πριν την ανακοίνωση της Τουρκίας ότι παρατείνει την ισχύ της NAVTEX μέχρι το βράδυ της 27ης Αυγούστου
Δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη δημοκρατία
infognomonpolitics.gr
Από το triklopodia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου