Στην περίπτωση της Ελλάδας, για παράδειγμα, είναι γνωστό πως το πιο πλούσιο αιολικό δυναμικό βρίσκεται
ανοιχτά των νησιών του Αιγαίου. Κυρίως όμως, επειδή από οικονομοτεχνική άποψη η θάλασσα είναι το μοναδικό περιβάλλον όπου έχει νόημα να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες με μεγάλο μέγεθος και ισχύ.
Κι αυτό, γιατί η αξία του ρεύματος που θα παράγουν μπορεί να αποσβέσει γρήγορα το κόστος για την κατασκευή, την τοποθέτηση και τη συντήρησή τους, κάτι που είναι δύσκολο να συμβεί στην ξηρά. .
Ετσι, οι επιστήμονες αναζητούν τεχνολογικές λύσεις ώστε να είναι όσο το δυνατόν περισσότερη η ενέργεια από τη μια μεριά και όσο το δυνατόν μικρότερο το κόστος της ανεμογεννήτριας από την άλλη. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορούμε να βασιστούμε σε μικρότερες ανεμογεννήτριες που υπάρχουν ήδη στη στεριά, αλλά σε τεράστιες.
Αντίθετα, τα νέα μοντέλα θα αναπτυχθούν ώστε να είναι εξαρχής προσαρμοσμένα στις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στη θάλασσα. Για παράδειγμα, αφού οι ανεμογεννήτριες θα βρίσκονται εκ των πραγμάτων αρκετά μακριά από κατοικημένες περιοχές, θα μπορούν οι έλικές τους να περιστρέφονται πιο γρήγορα, χωρίς να ενοχλούν με τον θόρυβο που θα προκαλούν. Θα μελετήσουμε αρκετές ακόμη ιδέες που θα μπορούσαν να κάνουν τη διάταξη πιο οικονομική, όπως νέα υλικά κατασκευής ή γεννήτριες ηλεκτροπαραγωγής με υπεραγώγιμα υλικά, οι οποίες θα δουλεύουν σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες. .
Για τη μείωση του κόστους έχει ήδη μελετηθεί και σχεδιαστεί μια εναλλακτική επιλογή για τη θεμελίωση των ανεμογεννητριών, όχι σε στύλους που χρησιμοποιούνται σήμερα και «καρφώνονται» στον πυθμένα για να τοποθετηθεί επάνω τους η ανεμογεννήτρια.
Στο μέλλον θα σχεδιάσουμε μια υποθαλάσσια βάση στήριξης, η οποία θα επιτρέπει να τοποθετηθούν μονάδες ακόμη και σε βάθη 60 μέτρων, συγκριτικά με τα 30 μέτρα που εξασφαλίζουν οι σημερινοί στύλοι, ενώ θα μπορεί να μπει σε μαζική παραγωγή, για να κατασκευάζεται φθηνά. Ένας άλλος τρόπος είναι η κατασκευή τσιμεντένιων μονάδων στη ξηρά και τη ρυμούλκηση τους έως τη θέση που θα είναι η παράκτια ανεμογεννήτρια.
Οι ερευνητές μελέτησαν σημεία που απέχουν το πολύ 60 χιλιόμετρα από τις ακτές, στα οποία η θάλασσα έχει βάθος που φτάνει μέχρι τα 60 μέτρα. Οι ανεμογεννήτριες σε αυτά θα μπορούσαν να παράγουν 36.000 τεραβατώρες (TWh) τον χρόνο, ποσότητα πολύ μεγαλύτερη από τις 23.000 τεραβατώρες που χρειάζεται ο πλανήτης τον χρόνο. Ειδικά στην ΕΕ με αυτόν τον τρόπο παραγωγής η ισχύς μπορεί να αυξηθεί από περίπου 20 γιγαβάτ σήμερα σε σχεδόν 130 γιγαβάτ ως το 2040, ακόμη και τα 180. Ακόμη καλύτερη προβλέπεται να είναι η εικόνα στην Κίνα όπου η ισχύς προβλέπεται να αυξηθεί από 4 σε 110 γιγαβάτ ή και τα 170 γιγαβάτ. Το εντυπωσιακό είναι ότι σήμερα η παραγωγή ενέργειας από ανεμογεννήτριες στη θάλασσα είναι μόλις το 0,3% του παγκόσμιου συνόλου, πράγμα που δείχνει ότι οι προοπτικές αυτής της υπεράκτιας παραγωγής είναι τεράστιες
Το πρόβλημα της Ελλάδας
Δυστυχώς λόγω της εκκρεμότητας στο θέμα των χωρικών υδάτων, η Ελλάδα έχει το μειονέκτημα ότι δεν μπορεί να τοποθετήσει ανεμογεννήτριες μακρύτερα από 6 ναυτικά μίλια από τη στεριά, ενώ, ακόμη και μέσα σε αυτή τη ζώνη, σε πολλές θαλάσσιες περιοχές το βάθος ξεπερνά τα 60 μέτρα.
Στην Ελλάδα μελετάμε να εγκαταστήσουμε παράκτιες ανεμογεννήτριες που φτιάχτηκαν στη Νορβηγία το 2017 για πρώτη φορά στον κόσμο. Το αιολικό πάρκο που έφτιαξαν οι Νορβηγοί είναι 25 χιλιόμετρα από τις ακτές του Πίτερχεντ της Σκωτίας. Είναι ικανό, με εγκατεστημένη ισχύ 30 MW, να ηλεκτροδοτήσει περίπου 20.000 κατοικίες.
Τιμές παραγόμενης ενέργειας
Οι τιμές αναφοράς δεν αποκλείεται να κινηθούν κάτω από τα 90 ευρώ ανά MWh, μια τιμή ανάλογη για τα χερσαία αιολικά πάρκα.
Πάντως για την ώρα η παραγόμενη ενέργεια από τις πλωτές ανεμογεννήτριες είναι υψηλή. Οι Νορβηγοί υποστηρίζουν ότι σε ορίζοντα δεκαετίας θα μειωθούν οι τιμές στα επίπεδα των 40 με 60 ευρώ ανά MWh. Ας σημειωθεί ότι στο συνολικό κόστος τους το 40% αφορά στην προμήθεια της ανεμογεννήτριας και το 60% του λοιπού εξοπλισμού όπως τα συστήματα αγκύρωσης ή οι πλωτές εξέδρες.
ΑΠΕ
Από το physics4u
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου