Ένας από αυτούς τους σπάνιους όμως ηγέτες ήταν και ο βασιλιάς της Νορβηγίας Όλαφ ο
δεύτερος.
Ναι, ναι ένας βασιλιάς μπορεί και να αγιάσει. Μην κοιτάτε που τα τελευταία χρόνια αγιοκατατάζονται ρασοφόροι στον χορό των αγίων, υπάρχουν και εκατοντάδες λαϊκοί άγιοι οι οποίοι μένουν στην αφάνεια.
Ξέρετε οι βασιλείς και οι ηγέτες κάποτε, ναι κάποτε στο μακρυνό παρελθόν διότι τώρα δεν..., σε πολέμους και μάχες πήγαιναν μπροστά από τα στρατεύματα δεν έμεναν πίσω να παρακολουθούν και να στέλνουν με τηλέγραφους ή ότι άλλο τις εντολές.
Ήταν μέσα στο πυρ της μάχης πρώτοι και όχι τελευταίοι...και μάχονταν για το έθνος τους!
Ο Όλαφ διάδοχος του Νορβηγικού θρόνου έχασε τον πατέρα του λίγους μήνες πριν γεννηθεί ενώ η μητέρα του νυμφεύθηκε ξανά ύστερα από τον χαμό του συζύγου της.
Σε μια εκστρατεία στον χώρο της Αγγλίας έτυχε να γνωρίσει την χριστιανική πίστη η οποία τον γοήτευσε και κατάλαβε ότι χωρίς Χριστό όλα είναι μάταια και πρόσκαιρα στην επίγεια παρουσία μας κι έτσι ασπάσθηκε τον χριστιανισμό και βαπτίσθηκε.
Νεοφωτισθής ως ήταν, έκανε ως κέντρο του βασιλείου του λιγο αργότερα τον χριστιανισμό τον οποίο μάλιστα μεταλαμπάδευσε και στη. Ισλανδία όπου θεωρείται ο φωτιστής της πριν αυτή μετατραπεί σε προτεστανική.
Η βασιλεία του στην Νορβηγία ξεκινά το 1015 όπου προσπαθεί να ενώσει όλο το γένος των Νορβηγών κάτω από ένα ενιαίο και αδιάσπαστο βασίλειο ενώ προσπαθούσε να εμφυσίσει την χριστιανική πίστη ώστε να ριζώσει για τα καλά στις καρδιές των κατοίκων της Νορβηγίας και να αποτελέσει την βάση για ένα ένδοξο μέλλον ενοποιημένο.
Δυστυχώς όμως δεν ήταν λίγοι οι εχθροί που έκαμε ιδιαιτέρως από ειδωλολατρικές θρησκείες που επικρατούσαν στις επαρχίες της Νορβηγίας με αποτέλεσμα το 1028 να εξοριστεί κατόπιν συνδρομής στους εγχώριους προκρίτους από πλευράς της Αγγλίας και της Δανίας ύστερα από αίτημα προκρίτων των φύλων της Νορβηγίας.
Αποτέλεσε τον οριστικό θεμελιωτή της χριστιανικής πίστης στην Νορβηγία και μάλιστα τον νομοθέτη της εκεί εκκλησίας.
Εξορισμένος ο βασιλιάς Όλαφ για την περιοχή Kievan Rus πέρασε από την την περιοχή Nerike της Σουηδίας όπου βάπτισε αρκετούς κατοίκους της περιοχής.
Ύστερα από δύο χρόνια εξορίας μάζεψε στρατό για να κάνει μια ύστατη προσπάθεια να ενώσει όλες τις φυλές της Νορβηγίας και να έχουν μια κοινή πορεία.
Στις 29 Ιουλίου του 1030 φθάνει στο Stiklestad της Νορβηγίας όπου λαμβάνει χώρα μια ιστορική μάχη της Νορβηγίας.
Εκεί φαινεται η αξία ενός πραγματικού βασιλιά. Πρώτος στην μάχη με ζήλο και πύρινο λόγο εμψυχώνει τους συντρόφους του γιατί ως βασιλιάς και πατέρας θέλησε να μετριάσει τα τοπικά προσωπικά συμφέροντα προεστών και των ξένων δυνάμεων που είχαν εισχωρήσει για να επιβάλουν τα δικά τους συμφέροντα εκμεταλλευόμενοι τον απλό λαό της Νορβηγίας με κάθε δυνατό τρόπο.
Τραυματίζεται θανάσιμα και παραδίδει το πνεύμα του προσευχόμενος και αναφονώντας "Θεέ μου, βοήθει μοι".
Από πολλούς ιστορικούς θεωρείται η απαρχή της εθνικής ανεξαρτησίας της Νορβηγίας ενώ η επανάσταση προς το πρόσωπο του είχε ως στόχο τα χριστιανικά πιστεύω του Αγίου Όλαφ πάνω στα οποία βασίσθηκε για να ενώσει όλους τους Νορβηγούς ενάντια σε όσους την ήθελαν διαμελισμένη και υποχοίριο τους.
Ο βασιλιάς και Άγιος, Όλαφ ήταν άνθρωπος της προσευχής και εκφραστής της θυσιαστικής πορείας για την έκφανση ενός γενικού καλού. Θυσίασε τον εαυτό του με σκοπό την ενότητα του λαού του και ο Θεός έδωσε πολλά χαρίσματα στον βασιλιά τους αυτόν πριν και μετά θάνατον.
Στο σημείο του τάφου του χτίσθηκε μεγάλος και επιβλητικός ναός ώστε να θυμίζει το μαρτύριο του αλλά και το όραμα του που κάποιες εκατοντάδες χρόνια αργότερα επιτεύχθηκε.
Μάλιστα το σεπτό του σκήνωμα έμεινε άφθαρτο και ο ίδιος τιμούνταν με σεβασμό και κατάνυξη σε όλη την Σκανδιναβία από τον χριστιανικό κόσμο μέχρις ότου για να διασωθεί το σκήνωμα του από ενέργειες προτεσταντών κατά την λεγόμενη προτεσταντική μεταρρύθμιση, πιστοί χριστιανοί το έκρυψαν για να μην βανδαλιστεί και έως και σήμερα είναι άγνωστο το μέρος που τοποθετήθηκε.
Να που ενας βασιλιάς προτίμησε να μοχθήσει και να παλέψει για το καλό του έθνους του ενώ θυσιάστηκε για αυτό αντί απλά να πλανεύει με διπλωματικούς τρόπους τους υπηκόους του προκειμένου αυτός να ζει πλουσιοπάροχα στα παλάτια του ενώ το γένος του να είναι διαμελισμένο. Που ξέρετε; Μπορεί και τώρα χίλια χρόνια μετά να υπάρχουν κι άλλοι τέτοια βασιλιάδες...
Μαρτύρησε για το έθνος του και προσευχόμενος και δεν προτίμησε τις επίγειες απολαύσεις ενός βασιλιά αλλά τις επουράνιες υμνολογίες προς τον Έναν που μας θέλει όλους μαζί ενωμένους ώστε να μας στεφανώσει και να μας τοποθετήσει σε θρόνους επουράνιους όπως έκανε και με τον Άγιο μάρτυρα Όλαφ τον Νορβηγό βασιλιά.
Του Σπύρου Συμεών
Από το trelogiannis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου