Κατά τη διάρκεια της νύχτας, άρχιζαν να ακούγονται μυστηριώδεις κρότοι, οι οποίοι γίνονταν ολοένα και ισχυρότεροι όσο περνούσε η ώρα. Τριξίματα, γδαρσίματα και μεταλλικές κλαγγές.
Οι τοίχοι σείονταν πέρα-δώθε σε τέτοιο βαθμό, ώστε
τα επιχρίσματά τους είχαν πέσει σχεδόν όλα, αφήνοντάς τους ξεχαρβαλωμένους, κατεστραμμένους, γυμνούς και μίζερους. Οι πίνακες και τα κάδρα έσκαγαν στο πάτωμα, οι υαλοπίνακες των παραθύρων είχαν σπάσει και συχνά έσβηνε το φως, λόγω βλάβης του εσωτερικού δικτύου, όπως υπέθεταν.
Οι Αστυνομικοί και οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι είχαν διανυκτερεύσει επανειλημμένως μέσα στο στοιχειωμένο σπίτι, δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν τη γενεσιουργό αιτία του κακού, αλλά ούτε και να δώσουν μια ερμηνεία του συνταρακτικού φαινομένου, που δεν έπαυε ούτε και για μια στιγμή μέσα στη νύχτα.
Το 1959, λοιπόν, η γερμανική Υπηρεσία Σχεδίου Πόλεως, οι εταιρείες υπονόμων, τροχιοδρόμων και διάφορες άλλες υπηρεσίες, ανέθεσαν σε ειδικευμένο προσωπικό να διεξαγάγει επισταμένη έρευνα προς εξακρίβωση των αιτίων των έντονων ανεξήγητων φαινομένων. Μάλιστα, διατάχθηκε η τμηματική αφαίρεση ολόκληρου του δαπέδου και η εξέταση των τοιχωμάτων, χωρίς, όμως, κανένα αποτέλεσμα που να δύναται να δικαιολογήσει την ασταμάτητη νυχτερινή κόλαση.
Το στοιχειωμένο σπίτι της Βρέμης οδήγησε τους τρομοκρατημένους ενοίκους του σε αναγκαστική φυγή, ενώ συνέχιζε να μετατρέπεται κάθε νύχτα σε χαλάσματα, μέσα σε έναν ορυμαγδό θορύβων, πεσμένων σοβάδων και διαλυμένων επίπλων.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”, στις 26/03/1959…
Από το periergaa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου