Ο Πλούταρχος γράφει για τη μάχη του Μαραθώνα, το -490 (Θησεύς, 35): «`Ύστερα από χρόνια οι Αθηναίοι άρχισαν να τιμούν τον Θησέα ως ήρωα και για άλλους λόγους και γιατί, όταν πολεμούσαν τους Μήδους στον Μαραθώνα, είδαν καθαρά πολλοί το
φάσμα του να τους οδηγεί ένοπλο κατά των βαρβάρων». Ο Παυσανίας μάλιστα αναφέρει και την εμφάνιση ενός μυστηριώδη άνδρα, του Εχετλαίου, στη μάχη του Μαραθώνα (Αττικά, 32): «Συνέβη, καθώς λένε, να παρουσιαστεί άνδρας κατά τη μορφή και την ενδυμασία χωρικός. Αυτός εξολόθρευσε με ένα άροτρο πολλούς από τους βαρβάρους και μετά τη μάχη εξαφανίστηκε.
Στους Αθηναίους τίποτα άλλο δεν είπε ο θεός Απόλλων όταν τον ρώτησαν (όταν πήραν χρησμό από το μαντείο των Δελφών) αλλά προέτρεψε να τιμούν ως ήρωα τον Εχετλαίο». Ο Ηρόδοτος εξιστορεί τα εξής για τους Πέρσες που στάλθηκαν στο μαντείο των Δελφών με σκοπό να το συλήσουν, μετά τη μάχη των Θερμοπυλών, το -480 (Ουρανία, 8, 36): «`Όταν οι βάρβαροι έφτασαν κοντά, βλέποντας από τη θέση τους το ιερό, ο ιερέας που λεγόταν Ακήρατος βλέπει να μετακινούνται έμπροσθεν του ναού όπλα ιερά που εξήλθαν από το άδυτο. Αυτά δεν επιτρεπόταν να τα αγγίζει κανείς. Τρέχει να αναφέρει το σημείο στους κατοίκους που είχαν μείνει. Και οι βάρβαροι, όμως, όταν έφτασαν τρέχοντας στο ιερό της Αθηνάς Προναίας, είδαν σημεία μεγαλύτερα από το πρώτο. Βέβαια είναι μεγάλο θαύμα να φανερωθούν από μόνα τους αυτόματα πολεμικά όπλα, έμπροσθεν του ναού. Τα δεύτερα όμως σημεία που ακολούθησαν, αξίζει να τα θαυμάσεις περισσότερο απ’ όλα τα φαινόμενα.
Όταν οι βάρβαροι έφτασαν βιαστικοί στον ναό της Αθηνάς Προναίας, πέφτουν πάνω τους κεραυνοί από τον ουρανό, ενώ δύο κορυφές από τον Παρνασσό κόβονται και κατρακυλούν πάνω τους με πολύ πάταγο και καταπλακώνουν πολλούς απ’ αυτούς». Παρόμοια τύχη με τους Πέρσες είχαν και οι Γαλάτες, όταν προσπάθησαν να συλήσουν το μαντείο των Δελφών το -279, όπως αναφέρει ο Παυσανίας (Αττικά, 4, 4): «Μόλις, λοιπόν, συνεπλάκησαν, αμέσως κεραυνοί κατευθύνονταν εναντίον των Γαλατών και πέτρες που αποκόπηκαν από τον Παρνασσό και άνδρες οπλισμένοι πρόξενοι τρόμου ορθώθηκαν εναντίον των βαρβάρων». Ο Πλούταρχος αναφέρει για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, το -480, τα εξής (Θεμιστοκλής, 15): «Η μάχη βρισκόταν σε μία τέτοια φάση, όταν, έλαμψε φως μεγάλο από τη μεριά της Ελευσίνας και ήχοι και φωνές ακούγονταν δυνατά στο Θριάσιο πεδίο ως τη θάλασσα, σαν να έκαναν άνθρωποι πολλοί την εκφορά του μυστικού Ιάκχου. Και σιγά σιγά τους φάνηκε πως από το πλήθος που φώναζε σηκώθηκε ψηλά από τη γη ένα σύννεφο, που ύστερα πάλι χαμήλωσε και ήρθε και έπεσε στις τριήρεις. `
Άλλοι πάλι είπαν πως είδαν καθαρά φάσματα και σκιές οπλισμένων ανδρών που έρχονταν με τα χέρια απλωμένα από την Αίγινα κατά τη μεριά που ήταν τα ελληνικά πλοία, οι Αιακίδες έλεγαν πως ήταν οι οπλοφόροι, που τους είχαν καλέσει σε βοήθειά τους οι `Ελληνες πριν από τη μάχη».
Ο Ιταλός Αλμπέρτο Φενόλια αναφέρει στο «Clypeus Anno», παραπέμποντας στη «Storia di Allessandro il Grande» του Τζιοβάνι Γκουστάβο, ότι όταν ο Μέγας Αλέξανδρος πολιορκούσε το -322 την Τύρο, εμφανίστηκε στον ουρανό μία «μεγάλη ασημένια ασπίδα» την οποία ακολουθούσαν τέσσερις μικρότερες. Τότε η «μεγάλη ασημένια ασπίδα» έριξε μία δέσμη φωτός στα τείχη της πόλης γκρεμίζοντάς τα, ενώ οι μικρότερες στους αμυντικούς πύργους!
πηγές:
Από το thesecretrealtruth
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου