Γυάλιζες τα παπούτσια χάζευες και τα λαϊκά λαχεία στο κοντάρι και έπαιρνες
και ένα ελπίζοντας στο αμορτί...στην χειρότερη....
Οι βούρτσες στα χέρια τους πετάγανε...στο τέλος και με το βελούδινο πανί
και έβλεπες το πρόσωπό σου μέσα.
Ήταν αλλιώς όμως εκείνη την εποχή....
ένοιωθες κοκέτης με το καλογυαλισμένο
παπούτσι...είχες την διάθεση....δεν είχες το σημερινό άγχος...δεν φοβόσουνα
περπατώντας στο Κέντρο μην σου την πέσουν πολλοί και πολλές για διαφορετικούς λόγους.
Το αστραφτερό παπούτσι και η τσάκιση στο παντελόνι σε συνδυασμό
με το καλοκολλαρισμένο πουκάμισο λουλακιασμένο για να αστράφτει με τον
προσεχτικό κόμπο στην γραβάτα ήταν στην καθημερινότητα πολλών αντρών.
Όσο για το κοστούμι όταν άρχιζε να γυαλίζει από την χρήση και το σίδερο
υπήρχαν και οι ραφτάδες που το...γύριζαν για οικονομία.
Μην ξεχάσω και την μανταρίστρα που κάλυπτε την ζημιά του άτιμου
σκώρου που δεν υπολόγιζε ούτε την λεβάντα μέσα στην ντουλάπα.
Όλα αυτά στους σημερινούς νέους φαίνονται αστεία....
Είπαμε άλλα χρόνια που για να τα θυμόμαστε με χαμόγελο σημαίνει πολλά!
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου