"...ο πααααλιατζής".
Και τι θα μπορούσε να βρεί θα ρωτούσε κάποιος σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας;
Από το Κολωνάκι δεν περνούσαν ....δεν θα έβγαιναν να τον φωνάξουν οι μεγαλοκυρίες όσο ανάγκη και να τον είχαν.
Δεν θα του έλεγαν....
"... Πάρ'το τσουβάλι
κι έλα μέσα, παλιατζή έχω ενθύμια πολλά ..."
Σε εκείνα τα σπίτια πήγαινε με ραντεβού ο παλαιοπώλης και όλα γινόντουσαν
με άκρα μυστικότητα.
Τα ντουβάρια και τα κειμήλια σε ώρες ανάγκης δεν τρωγόντουσαν βλέπεις....
Ο λαϊκός παλιατζής αγόραζε κανένα παλιό κοστούμι.....παπούτσια σε καλή κατάσταση....
άρβυλα...καμμιά χλαίνη και στρατιωτική κουβέρτα που έπαιρνες μαζί σου
μετά την μεγάλη θητεία σου....κανένα μπακίρι....
Το παζάρι είχε και πρόζα....
"....έχω ένα κοστούμι για δώσιμο....καινούργιο...αφόρετο του συζύγου μου...καμμιά Κυριακή σε κανένα γάμο το φορούσε..."
Το έψαχνε έξω στο φώς της ημέρας ο έμπειρος επαγγελματίας.....
"....τι λές κυρά μου....αυτό είναι γυρισμένο έχει και μανταρίσματα...."
Όταν άρχιζε να γυαλίζει από την χρήση το κοστούμι το έδιναν στον ράφτη
και το γύριζε (το μέσα έξω)....όσο για τα μανταρίσματα ο σκώρος τότε
ήταν άγριος και πεινασμένος για μάλλινο ύφασμα.
"...τέλος πάντων πέντε τάληρα δίνω ...πλούσια-πλούσια..."
\
Τι να έκανε....ένεκα η ανάγκη έπαιρνε τα πέντε....
Το κοστούμι κατέληγε στο Γιουσουρούμ για να πουληθεί τα διπλά.....
Και περνούσες από μπροστά από τα παραγκομάγαζα και σούκλειναν
τον δρόμο με το κοστούμι στην κρεμάστρα και σου έλεγαν....
"....σου έρχεται κουτί...πάρτο καινούργιο είναι...αθάνατο ύφασμα...
ΜΗΝΑΪΔΗ-ΦΩΤΙΑΔΗ...τζάμπα το δίνω ...δώσε 10 τάληρα...."
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου