Πέντε μήνες άντεξε αυτό το παιδί. Σε μια μάχη πολύ σκληρή, που την διέλυε μέρα με τη μέρα, σε μια μάχη άνιση που δεν μπορούσε να παλέψει.
Διαβάζοντας τι πέρασε αυτό το παιδί τους πέντε μήνες
ανατριχιάζεις. Δάκρυα γεμίζουν τα μάτια σου όταν σκέφτεσαι πως μια ψυχή έζησε ένα τέτοιο δράμα. Και σκέφτεσαι τον πατέρα και τη μάνα που πρέπει να ζήσουν και να κουβαλούν αυτόν τον αβάσταχτο πόνο, που έχουν άλλα δυο παιδιά και πρέπει να πορευτούν ως οικογένεια κουβαλώντας έναν πόνο ανείπωτο.
Και σκέφτεσαι και τον πατέρα που μπορεί να έχει ακούσει ένα σωρό κατάρες μέσα στο γήπεδο επειδή η ομάδα δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο, επειδή η ομάδα χάνει σε παιχνίδια, επειδή η ομάδα δεν κερδίζει τίτλους. Τα ίδια που άκουγε όταν ακόμα έπαιζε μπάλα επειδή μπορεί να έχασε ένα πέναλτι ή από δικό του λάθος να προήλθε το γκολ ενός αντιπάλου.
Έχεις ακούσει να βρίζουν τον ίδιο, τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Να ρίχνουν κατάρες. Επειδή αυτός είναι καλοπληρωμένος, κερδίζει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και έχει λεφτά ακόμα και για τα παιδιά του. Για τα παιδιά του ε;
Διαβάστε τι συνέβη στον Λουίς Ενρίκε και στην Τσάνα του τους τελευταίους πέντε μήνες. Άλλη μια ιστορία μάθημα για τα σημαντικά και τα ασήμαντα της ζωής, για όσα αξίζουν και όσα μηδαμινή σημασία έχουν.
Στις 25 Μαρτίου ο πρώην προπονητής της εθνικής ομάδας της Ισπανίας ήταν στη Βαλέτα, όπου οι «φούριας ρόχας» θα αντιμετώπιζαν τη Μάλτα για τα προκριματικά του EURO 2020.
Έλαβε ένα τηλεφώνημα από τη γυναίκα του, η οποία είχε μόλις λάβει τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων στις οποίες είχε υποβληθεί η Τσάνα, λόγω των έντονων πόνων που είχε σε όλο το κορμί της το προηγούμενο διάστημα.
Η μικρή είχε οστεοσάρκωμα (καρκίνος των οστών με μεγάλη συχνότητα σε παιδιά και εφήβους). Σε πολύ επιθετική μορφή. Οι γιατροί ήταν ξεκάθαροι από την αρχή πως το παιδί δεν θα μπορούσε να ζήσει περισσότερο από μερικούς μήνες. Θα έκανε φυσικά θεραπεία, αλλά οι γονείς της ήξεραν από την πρώτη στιγμή ότι μπροστά τους είχαν μια μάχη που δεν ήταν δυνατό να κερδηθεί.
Ο Λουίς Ενρίκε εγκατέλειψε εσπευσμένα την αποστολή της Ισπανίας και επέστρεψε στη Βαρκελώνη για να είναι μαζί με την οικογένειά του. Το παιδί εισήχθη αμέσως στο νοσοκομείο και έμεινε εκεί πέντε μήνες. Μέχρι το βράδυ της 29ης Αυγούστου όταν κουρασμένη και αποκαμωμένη από ένα μαρτύριο που την ταλαιπώρησε αβάσταχτα έφυγε από τη ζωή.
Ο Λουίς Ενρίκε ήταν εκεί κάθε μέρα. Η μητέρα της ήταν εκεί κάθε βράδυ. Λίγοι ήξεραν το δράμα της οικογένειας, πολλοί έκαναν εικασίες, αλλά ελάχιστοι μπορούσαν να φανταστούν αυτή την άσχημη κατάληξη.
Οι δημοσιογράφοι γνώριζαν, αλλά σεβάστηκαν απόλυτα την κατάσταση της Τσάνα και την αγωνία της οικογένειας. Δεν είχε εξάλλου καμία σημασία να γνωρίζει ο κόσμος για ποιο λόγο ένας προπονητής δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντα της δουλειάς του, την οποία τον περασμένο Ιούνιο αναγκάστηκε να αφήσει για να περάσει κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή με την κόρη του που «έσβηνε».
Αυτό το δράμα που κανείς γονιός δεν θέλει να ζήσει. Αυτό το δράμα που κανείς δεν θέλει για κανέναν συνάνθρωπό του. Άλλη μια υπενθύμιση για το πόσο ασήμαντο είναι το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Και για το πόσο ασήμαντοι άνθρωποι πάνε στο γήπεδο για να βρίσουν έναν άλλον άνθρωπο, για να εκτονωθούν με τέτοιο απάνθρωπο τρόπο «ευχόμενοι» καρκίνους και θανάτους...
Είναι, βέβαια, αρκετοί από αυτούς οι ίδιοι που από το βράδυ της Πέμπτης κατέκλυσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τη φωτογραφία της μικρής Τσάνα εκφράζοντας τη λύπη τους γι' αυτό που συνέβη...
πηγή/αντιγραφή
Από το proskynitis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου