Η πρόσκαιρη φθορά του σώματος!..

Η θεωρία περί ιερότητας του νεκρού σώματος υπήρχε και κατά την ειδωλολατρική εποχή. 0ι προγονοί μας οι Έλληνες, είχαν δώσει μεγάλη προσοχή στην ιερότητα του σώματος. Γι' αυτό και περιέβαλαν με ιδιαίτερες νεκρικές τιμές τα νεκρά σώματα των ανθρώπων. Εθεωρείτο δε μεγάλη ασέβεια και ατίμωση προς τη μνήμη των νεκρών, η περιφρόνηση προς τα σώματα τους.

ΛΕΝΕ πως όταν πεθαίνει ο άνθρωπος το μεν σώμα νεκρώνεται και παραδίδεται στη φθορά, η ψυχή, όμως, δεν πεθαίνει, αλλά συνεχίζει να ζει έξω από το σώμα με ένα άλλον διαφορετικό τρόπο από εκείνον με τον οποίο ζούσε.

Ας αφήσουμε για λίγο την ψυχή και ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο νεκρό πλέον σώμα του ανθρώπου. Για το σώμα η Aγ. Γραφή διδάσκει ότι είναι Ναός του Αγίου Πνεύματος, ότι είναι, δηλαδή, το κατοικητήριο της ψυχής. Επειδή ακόμη το σώμα έχει πλασθεί από τη δημιουργική χάρη του Θεού, γι' αυτόν τον λόγο έχει μία ιερότητα την οποία διακρατεί και μετά τον θάνατο. Τα σώματά μας παραδίδονται πρόσκαιρα στην φθορά, αλλά θα έλθει η ημέρα κατά την οποία με το σάλπισμα του Αγγέλου, θα αναστηθούν τότε, σώματα και ψυχές και θα ενωθούν πάλι για να παρασταθούν στον αδέκαστο θρόνο του Θεού.
Η θεωρία περί ιερότητας του νεκρού σώματος υπήρχε και κατά την ειδωλολατρική εποχή. 0ι προγονοί μας οι Έλληνες, είχαν δώσει μεγάλη προσοχή στην ιερότητα του σώματος. Γι' αυτό και περιέβαλαν με ιδιαίτερες νεκρικές τιμές τα νεκρά σώματα των ανθρώπων. Εθεωρείτο δε μεγάλη ασέβεια και ατίμωση προς τη μνήμη των νεκρών, η περιφρόνηση προς τα σώματα τους.

Είναι γνωστή από την ιστορία η περιπέτεια των στρατηγών εκείνων των Αθηναίων, στην περίφημη ναυμαχία στις Αργινούσες, όπου εγκατέλειψαν τα σώματα των νεκρών συμπολεμιστών επιπλέοντα στην θάλασσα Όταν επέστρεψαν πίσω στην 'Αθηνα, τότε συνεκλήθη το δικαστήριο, διότι θεωρήθηκε -παρά το γεγονός ότι τελικά νίκησαν— ότι ήταν πολύ μεγάλη η ασέβεια απέναντι στους νεκρούς, να εγκαταλείψουν άταφα τα σώματα των αγωνιστών που είχαν σκοτωθεί στη διάρκεια της ναυμαχίας και οι νικητές στρατηγοί καταδικάσθηκαν σε θάνατο, επειδή ατίμωσαν τα σώματα και τις μνήμες των νεκρών συμπολεμιστών τους.



Η ιερότητα των σωμάτων και η αναγκαιότητα της ταφής τους, ήδη από την προχριστιανική εποχή, υπήρχε στους πολιτισμένους λαούς και βεβαίως στον Ελληνικό μας λαό. Και είναι επίσης γνωστό και από την τραγωδία πόσο η ταφή του νεκρού εθεωρείτο ότι είναι το υπέρτατο χρέος και καθήκον των επιζώντων.
Είναι γνωστή η ιστορία της Αντιγόνης και η μέριμνα να θάψει τον αδελφό της και στη συνέχεια να έρθει σε σύγκρουση με τον τύραννο Κρέοντα, ο οποίος είχε διατάξει —για να ταπεινώσει και να εξευτελίσει τον νεκρό— να μην ταφεί. Η Αντιγόνη, υπακούοντας στον άγραφο νόμο, έσπευσε να σαβανώσει και στη συνέχεια να θάψει το νεκρό σώμα του αδελφού της, πειθαρχούσα στην συνείδησή της και όχι στην ανέντιμη εντολή του άρχοντα Και πάλι αυτό δείχνει, πόση ιερότητα έχει το ανθρώπινο σώμα και πόσο μεγάλη σημασία έχει το να περιποιηθεί κάποιος το νεκρό σώμα και να το παραδώσει για ενταφιασμό στη γη.

Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

Follow @tinios