Καθώς έρχεται το Πάσχα!..

Θύμησες και αναμνήσεις από τα χρόνια της αθωότητας, της αγάπης και της ανθρωπιάς!.. Ήταν τα χρόνια της παιδικής αγνότητας!... Τότε που η καρδιά μας ήταν γεμάτη από αγάπη, συμπόνια και ανθρωπιά, ενώ παντού αντικρίζεις σήμερα την πονηρία, το μίσος και την απανθρωπιά!.. Αυτός, δυστυχώς, είναι ο κόσμος μας!..

ΚΑΘΩΣ σε δυο περίπου εβδομάδες έρχεται το Πάσχα, θυμήθηκα όταν ήμουν μικρός πώς βιώναμε το 40ήμερο όλη αυτή την περίοδο μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση του Κυρίου. Θυμάμαι, για παράδειγμα, ότι, λίγο πριν έρθει το Πάσχα, ιδίως τη Μεγάλη Πέμπτη, πέραν της συνήθειας, που είχαν οι γυναίκες να βάφουν αυγά και να φτιάχνουν κουλούρια, έκαναν και μια γενική καθαριότητα με ασβέστη! Δεν υπήρχε μέρος των σπιτιών που να μην έλαμπε στα κατάλευκα!.. Ο ασβέστης «έκανε καλή δουλειά» και σκότωνε όλα τα ενοχλητικά ζωύφια!...
Τότε δεν υπήρχαν τα διάφορα απορρυπαντικά, που ξέρουμε σήμερα. Ακόμη και το πλύσιμο γινόταν με «άσπρο σαπούνι», που έφτιαχναν οι χωρικοί με χοιρινό λίπος και ποτάσα (!), ενώ το λούσιμο γινόταν με … αλισίβα (βρασμένο νερό με στάχτη, για να κάνει τα μαλλιά πιο μαλακά)!.
Δεν θα μιλήσω για άλλα θέματα. Θα σας αποκαλύψω εν καιρώ πολλά τέτοια. Πώς οι … τεντυμπόηδες του καιρού, για παράδειγμα, για να δείχνουν ωραίοι στις κοπέλες, έπρεπε οπωσδήποτε να ορθώσουν τα μαλλιά τους ψηλά και γυρτά προς τα πίσω, έχοντας και το γνωστό «κοκκοράκι» μπροστά (μια μικρή τούφα μαλλιών, που να γέρνει μπροστά), ώστε να το παίζουν … μποέμηδες κι ασίκηδες!
Έλα, όμως, που τον καιρό εκείνο δεν υπήρχε... «ζελέ», που βάζουν οι σημερινοί νέοι στα μαλλιά, οπότε κατέφευγαν στα … σύκα, που έσταζαν μέλι. Τα μαλλιά με το μέλι κοκάλωναν στην κυριολεξία, αλλά υπήρχε ένα πρακτικό πρόβλημα: Για να τα χαϊδέψει κάποιος θα έπρεπε να έχει δίπλα του και ένα … νοσοκομειακό αυτοκίνητο επειδή τα χέρια του θα … τρυπούσαν κυριολεκτικά!!
Για να επανέλθω, λοιπόν, στο θέμα μου, θυμάμαι μια φορά που έφθανε το Πάσχα και καθόμουν δίπλα σε μία ανθισμένη πασχαλιά, επειδή η γιαγιά μου έλεγε ότι όταν τα παιδάκια είναι φρόνιμα τα επισκέπτεται η … πασχαλίτσα (το γνωστό έντομο) και η ζωή τους θα είναι ευλογημένη!
Περίμενα, που λέτε, κι εγώ να έρθει η πασχαλίτσα, αλλά αυτή ... η κυρία, φαίνεται είχε άλλη δουλειά και δεν μ’ επισκεπτόταν με τίποτε!
Εκεί, λοιπόν, που είχα αρχίσει να μελαγχολώ και να βλέπω «μαύρη κι άραχλη» τη ζωή μου, νάσου και έρχεται μια πασχαλίτσα και κάθεται στο δεξί μου χέρι!.. Τι χαρές και πανηγύρια!... Η ζωή μου θα ήταν ευλογημένη!...

Έλα, όμως, που πρόσεξα κάτι το απρόσμενο: Αντί να έρθει μια κόκκινη πασχαλίτσα, ήρθε μια … ξαδέρφη της, που είχε κιτρινόμαυρο και όχι κοκκινόμαυρο χρώμα!
Ρωτάω τη γιαγιά μου: «Τι γίνεται τώρα, που δεν ήρθε η πραγματική πασχαλίτσα, αλλά μία άλλη;». Πανέξυπνη η Τσιοτσιογιωργούλα (έτσι φώναζαν τη γιαγιά μου στο χωριό μου) δεν χάνει ευκαιρία και μου λέει: «Πες μου αμέσως τι αμαρτία έκανες σήμερα, διότι ο θεούλης δεν θα σου στείλει την πραγματική πασχαλίτσα»!...
Τι να κάνω εγώ; Προκειμένου να … πάει καλά η ζωή μου, που κινδύνευε να μείνει «έξω του νυμφώνος Χριστού», της εξομολογήθηκα αμέσως ότι εγώ ήμουν αυτός που της είχε φάει … το γλυκό, το οποίο είχε μέσα στην κασέλα της και φίλευε καμιά φορά κανά ξένο όταν ερχόταν στο σπίτι μας!
Με κοίταξε με ύφος αυστηρό, αλλά ψιλοχαμογέλασε, διότι δίπλα ακριβώς ήταν ο πατέρας μου, που σοβάτιζε κι αυτός με ασβέστη την αυλή και με κοίταζε με ύφος δήθεν αυστηρό συναινώντας σ’ αυτά που μου είπε η γιαγιά μου, ενώ κι αυτός κρυφογέλαγε κάτω απ’ τα μουστάκια του!
--Λοιπόν, ξαναλέει η γιαγιά μου, επειδή είπες την αλήθεια, ο θεούλης σού έστειλε την άλλη πασχαλίτσα για να σου αποδείξει ότι σε αγαπάει και θα είσαι δυο φορές ευλογημένος σε όλη σου τη ζωή! Αλλά δεν θα ξαναφάς κρυφά το γλυκό; Έτσι; Κι όπου νάναι ο θεούλης θα σου στείλει κι άλλη πασχαλίτσα!
--Καλά, ρε μάνα, της λέει ο πατέρας μου, που ήταν και πολύ χωρατατζής. Τι του λες του παιδιού; Στη … τσέπη του τις έχει τις πασχαλίτσες ο θεός;


--Κάνε τη δουλειά σου, εσύ, του λέει η γιαγιά μου. Το παιδί είπε την αλήθεια, δεν θα ξαναφάει κρυφά το γλυκό, θα είναι πολύ καλό παιδί και ο θεούλης θα του στείλει πολλές πασχαλίτσες!.. Σήμερα, αύριο, μεθαύριο… θα δεις πόσες θα του στείλει!..
Ηρέμησε ο πατέρας μου, ηρέμησε η γιαγιά μου, που αποκαλύφθηκε ο … ζημιάρης, ηρέμησα κι εγώ που από δω και πέρα θα μ’ αγαπάει ο Θεός, ιδίως αυτές τις ημέρες του Πάσχα κι ο πατέρας μου θα μούφερνε και καμιά «στράκα-στρούκα» (ένα είδος πυροτεχνημάτων για το βράδυ της Ανάστασης)!..
Ήταν τα χρόνια της παιδικής αγνότητας!... Τότε που η καρδιά μας ήταν γεμάτη από αγάπη, συμπόνια και ανθρωπιά, ενώ παντού αντικρίζεις σήμερα την πονηρία, το μίσος και την απανθρωπιά!.. Αυτός, δυστυχώς, είναι ο κόσμος μας!..
Σας αφήνω, λοιπόν, και εύχομαι να έρθει και σε σας μια τέτοια ... πασχαλίτσα!

Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

Follow @tinios