«Στην ενδιάμεση περιοχή των χασμάτων ήσαν καθισμένοι δικαστές και κάθε φορά που δίκαζαν, έδιναν διαταγή, οι μεν δίκαιοι να προχωρήσουν στον δρόμο δεξιά και επάνω προς τον ουρανό, οι δε άδικοι στον δρόμο αριστερά και κάτω. Όλοι δε έφεραν επάνω τους σημεία ανάλογα με την ποιότητά τους και τις πράξεις τους. Στα άλλα δύο χάσματα, από το ένα μεν ανέβαιναν ψυχές από την γη, γεμάτες βρωμιά και σκόνη, ενώ από το άλλο
κατέβαιναν από τα ουράνια άλλες ψυχές καθαρές, αφού είχαν πληρώσει ισόσταθμη τιμωρία για όλα τα αδικήματα τους» (Πλάτωνος, Πολιτεία, 614b 1)
ΧΩΡΙΣ αμφιβολία, η μετά θάνατον πορεία των ψυχών περιγράφεται με εντυπωσιακές εικόνες στην αφήγηση του Ηρός του Αρμενίου, το γένος Παμφύλου, του οποίου μία μεταθανάτια εμπειρία διαβάζουμε μέσα στην «Πολιτεία» του Πλάτωνος:
«Στην ενδιάμεση περιοχή των χασμάτων ήσαν καθισμένοι δικαστές και κάθε φορά που δίκαζαν, έδιναν διαταγή, οι μεν δίκαιοι να προχωρήσουν στον δρόμο δεξιά και επάνω προς τον ουρανό, οι δε άδικοι στον δρόμο αριστερά και κάτω. Όλοι δε έφεραν επάνω τους σημεία ανάλογα με την ποιότητά τους και τις πράξεις τους. Στα άλλα δύο χάσματα, από το ένα μεν ανέβαιναν ψυχές από την γη, γεμάτες βρωμιά και σκόνη, ενώ από το άλλο κατέβαιναν από τα ουράνια άλλες ψυχές καθαρές, αφού είχαν πληρώσει ισόσταθμη τιμωρία για όλα τα αδικήματα τους» (Πλάτωνος, Πολιτεία, 614b 1)
Το χάσμα της γης σημαίνουν την κάθοδο των ψυχών με την γέννηση και την άνοδο τους μετά τον θάνατο, ενώ τα ουράνια χάσματα σημαίνουν τον διαχωρισμό των ανερχομένων ψυχών σε δίκαιες και άδικες, με επακόλουθο την αμοιβή η την τιμωρία τους!
Ωστόσο, εκτός από το βασικό αυτό διάγραμμα της πορείας των ψυχών, που διαβάζουμε στα πλατωνικά έργα, υπάρχουν και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες της όλης περιγραφής. Οι συνετές και φρόνιμες ψυχές ακολουθούν τον οδηγό τους και γνωρίζουν ποια καλή θέση θα λάβουν, συμπορευόμενες από τους θεούς, ενώ οι γεμάτες πάθη ψυχές δυστροπούν και εναντιώνονται, αλλά και όταν φθάσουν εκεί, όπου καθορίσθηκε η θέση τους, οι άλλες ψυχές τις αποφεύγουν ένεκα των μεγάλων αδικημάτων τους!
ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;
Δεν θα τολμούσα να κάνω θεολογικές αναλύσεις (άλλος είναι ο ρόλος μου), αλλά όταν ο Πλάτων μιλάει για πρώτη φορά για την λεγόμενη … «δεξιά του Κυρίου», εμείς τα βάζαμε κάποτε με τον Αρχιεπίσκοπο και του σέρναμε τα εξ αμάξης χωρίς λόγο.
Δεν μπορώ, όμως, να αγνοήσω τον πειρασμό της αναγνώσεως των ιερών κειμένων και δη της Καινής Διαθήκης, όπου ο ίδιος ο Χριστός με τις παραβολές και τα διδάγματά του μας εξηγεί πολλά άγνωστα πράγματα της ζωής μας.
Ας θυμηθούμε για λίγο τι αναφέρει το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο για τον Χριστό και τι έγινε αμέσως μετά την τρίτη πρόρρηση του πάθους και της ανάστασής Του, στο αίτημα των γιων του Ζεβεδαίου:
«Τον πλησίασε τότε η μητέρα των γιων του Ζεβεδαίου με τους γιους της και τον προσκύνησε ζητώντας του μια χάρη. «Τι θέλεις;» τη ρώτησε. Εκείνη του λέει: «Πες να καθίσουν αυτοί οι δυο γιοι μου στη βασιλεία σου ένας στα δεξιά σου κι ένας στ' αριστερά σου». Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του πάθους που θα πιω εγώ ή να βαφτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαφτιστώ εγώ;» Του λένε: «Μπορούμε». Τους απαντάει: «Το ποτήρι μου θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου με το οποίο θα βαφτιστώ εγώ θα βαφτιστείτε. Το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στ' αριστερά μου δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλ¬λά θα δοθεί σ' εκείνους για τους οποίους έχει ετοιμαστεί από τον Πατέρα μου».
Όταν το άκουσαν αυτό οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, αγα¬νάκτησαν με τους δύο αδερφούς. Τότε ο Ιησούς τους κάλεσε και τους είπε: «Ξέρετε ότι οι ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυ¬τη εξουσία πάνω τους και οι άρχοντες τα καταδυναστεύουν.
Σ' εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέ¬λει να γίνει μεγάλος ανάμεσα σας, πρέπει να γίνει υπηρέτης σας κι όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει δού¬λος σας. Όπως κι ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους». (Ματθ. 20, 20-28)
«ΚΑΘΟΥ ΕΞ ΔΕΞΙΩΝ ΜΟΥ»!
Βεβαίως κάνουμε μεγάλο λάθος να … πυροβολούμε τον όποιο Αρχιεπίσκοπο (θυμηθείτε παλιά τον Χριστόδουλο) για τα λόγια του, ενώ είναι γνωστόν ότι ο Χριστός έβαζε όλους τους πιστούς στα δεξιά Του και όχι στα αριστερά Του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι την ώρα που ήσαν συγκεντρωμένοι οι Φαρισαίοι και τους ρώτησε ο Ιησούς: «Τι νομίζετε για τον Μεσσία; Ποιανού απόγονος είναι», «Του Δαβίδ», του απαντούν. Τότε τους λέει: «Πώς ο Δαβίδ οδηγημένος από το Πνεύμα, τον ονομάζει «Κύριο; Εκεί θυμήθηκε τα λόγια του Κυρίου και είπε:
«Ο Κύριος είπε στον Κύριό μου
κάθισε στα δεξιά μου
ώσπου να υποτάξω τους εχθρούς σου
κάτω από τα πόδια σου» (Ματθ. 22, 41-44)
κατέβαιναν από τα ουράνια άλλες ψυχές καθαρές, αφού είχαν πληρώσει ισόσταθμη τιμωρία για όλα τα αδικήματα τους» (Πλάτωνος, Πολιτεία, 614b 1)
ΧΩΡΙΣ αμφιβολία, η μετά θάνατον πορεία των ψυχών περιγράφεται με εντυπωσιακές εικόνες στην αφήγηση του Ηρός του Αρμενίου, το γένος Παμφύλου, του οποίου μία μεταθανάτια εμπειρία διαβάζουμε μέσα στην «Πολιτεία» του Πλάτωνος:
«Στην ενδιάμεση περιοχή των χασμάτων ήσαν καθισμένοι δικαστές και κάθε φορά που δίκαζαν, έδιναν διαταγή, οι μεν δίκαιοι να προχωρήσουν στον δρόμο δεξιά και επάνω προς τον ουρανό, οι δε άδικοι στον δρόμο αριστερά και κάτω. Όλοι δε έφεραν επάνω τους σημεία ανάλογα με την ποιότητά τους και τις πράξεις τους. Στα άλλα δύο χάσματα, από το ένα μεν ανέβαιναν ψυχές από την γη, γεμάτες βρωμιά και σκόνη, ενώ από το άλλο κατέβαιναν από τα ουράνια άλλες ψυχές καθαρές, αφού είχαν πληρώσει ισόσταθμη τιμωρία για όλα τα αδικήματα τους» (Πλάτωνος, Πολιτεία, 614b 1)
Το χάσμα της γης σημαίνουν την κάθοδο των ψυχών με την γέννηση και την άνοδο τους μετά τον θάνατο, ενώ τα ουράνια χάσματα σημαίνουν τον διαχωρισμό των ανερχομένων ψυχών σε δίκαιες και άδικες, με επακόλουθο την αμοιβή η την τιμωρία τους!
Ωστόσο, εκτός από το βασικό αυτό διάγραμμα της πορείας των ψυχών, που διαβάζουμε στα πλατωνικά έργα, υπάρχουν και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες της όλης περιγραφής. Οι συνετές και φρόνιμες ψυχές ακολουθούν τον οδηγό τους και γνωρίζουν ποια καλή θέση θα λάβουν, συμπορευόμενες από τους θεούς, ενώ οι γεμάτες πάθη ψυχές δυστροπούν και εναντιώνονται, αλλά και όταν φθάσουν εκεί, όπου καθορίσθηκε η θέση τους, οι άλλες ψυχές τις αποφεύγουν ένεκα των μεγάλων αδικημάτων τους!
ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;
Δεν θα τολμούσα να κάνω θεολογικές αναλύσεις (άλλος είναι ο ρόλος μου), αλλά όταν ο Πλάτων μιλάει για πρώτη φορά για την λεγόμενη … «δεξιά του Κυρίου», εμείς τα βάζαμε κάποτε με τον Αρχιεπίσκοπο και του σέρναμε τα εξ αμάξης χωρίς λόγο.
Δεν μπορώ, όμως, να αγνοήσω τον πειρασμό της αναγνώσεως των ιερών κειμένων και δη της Καινής Διαθήκης, όπου ο ίδιος ο Χριστός με τις παραβολές και τα διδάγματά του μας εξηγεί πολλά άγνωστα πράγματα της ζωής μας.
Ας θυμηθούμε για λίγο τι αναφέρει το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο για τον Χριστό και τι έγινε αμέσως μετά την τρίτη πρόρρηση του πάθους και της ανάστασής Του, στο αίτημα των γιων του Ζεβεδαίου:
«Τον πλησίασε τότε η μητέρα των γιων του Ζεβεδαίου με τους γιους της και τον προσκύνησε ζητώντας του μια χάρη. «Τι θέλεις;» τη ρώτησε. Εκείνη του λέει: «Πες να καθίσουν αυτοί οι δυο γιοι μου στη βασιλεία σου ένας στα δεξιά σου κι ένας στ' αριστερά σου». Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του πάθους που θα πιω εγώ ή να βαφτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαφτιστώ εγώ;» Του λένε: «Μπορούμε». Τους απαντάει: «Το ποτήρι μου θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου με το οποίο θα βαφτιστώ εγώ θα βαφτιστείτε. Το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στ' αριστερά μου δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλ¬λά θα δοθεί σ' εκείνους για τους οποίους έχει ετοιμαστεί από τον Πατέρα μου».
Όταν το άκουσαν αυτό οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, αγα¬νάκτησαν με τους δύο αδερφούς. Τότε ο Ιησούς τους κάλεσε και τους είπε: «Ξέρετε ότι οι ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυ¬τη εξουσία πάνω τους και οι άρχοντες τα καταδυναστεύουν.
Σ' εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέ¬λει να γίνει μεγάλος ανάμεσα σας, πρέπει να γίνει υπηρέτης σας κι όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει δού¬λος σας. Όπως κι ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους». (Ματθ. 20, 20-28)
«ΚΑΘΟΥ ΕΞ ΔΕΞΙΩΝ ΜΟΥ»!
Βεβαίως κάνουμε μεγάλο λάθος να … πυροβολούμε τον όποιο Αρχιεπίσκοπο (θυμηθείτε παλιά τον Χριστόδουλο) για τα λόγια του, ενώ είναι γνωστόν ότι ο Χριστός έβαζε όλους τους πιστούς στα δεξιά Του και όχι στα αριστερά Του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι την ώρα που ήσαν συγκεντρωμένοι οι Φαρισαίοι και τους ρώτησε ο Ιησούς: «Τι νομίζετε για τον Μεσσία; Ποιανού απόγονος είναι», «Του Δαβίδ», του απαντούν. Τότε τους λέει: «Πώς ο Δαβίδ οδηγημένος από το Πνεύμα, τον ονομάζει «Κύριο; Εκεί θυμήθηκε τα λόγια του Κυρίου και είπε:
«Ο Κύριος είπε στον Κύριό μου
κάθισε στα δεξιά μου
ώσπου να υποτάξω τους εχθρούς σου
κάτω από τα πόδια σου» (Ματθ. 22, 41-44)
Βεβαίως, κατά την χριστιανική αντίληψη, ο άνθρωπος που κάθεται στα δεξιά του άρχοντα θεωρείται ως η πιο τιμητική θέση. Στην Καινή Διαθήκη, η οποία ερμηνεύει χριστολογικά τον Ψαλμό 110,1, η εικόνα αυτή χρησιμοποιείται για να εξάρει την θέση του Ιησού Χριστού, ο οποίος κάθεται στα δεξιά του Πατρός Του (Προς Εφεσ. 1, 20 Προς Εβρ. 10,12) και, κατά συνέπεια η αλήθεια βρίσκεται «εις τας γραφάς»!..
Με σεβασμό και τιμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου