"Ζητείται μικρός"έβλεπες παντού και φυσικά δεν γνώριζες πού πέφτει το ταμείο ανεργίας.
Μάθαινες και δρόμους και πρόσωπα και πράγματα...
Και τους καλούς και τους δύσκολους και τους περίεργους και τους φυλακόβιους και τους απατεώνες
και τους χασικλήδες και τις
καλντεριμιτζούδες και τους αετονύχηδες.
Υπήρχαν και αυτοί που προσπαθούσαν για το μεροκάματο με διάφορους
τρόπους.
Για κάποιο λόγο οι περισσότεροι είχαν μπέσα ...
Μπορεί να είχαν ποινικό μητρώο πολυσέλιδο αλλά σεβόντουσαν αυτούς
που αγωνιζόντουσαν για το μεροκάματο.
Είχαν τα παρατσούκλια που τους είχαν δώσει οι μαγαζάτορες η πιάτσα.
Τους πειράζανε αλλά και τους βοηθούσαν κάποιοι χωρίς να φαίνονται.
Πλήρωναν μερίδες φαγητού στο μαγέρικο στο υπόγειο της Αριστείδου
για τους φτωχοδιάβολους που πήγαιναν εκεί και γνώριζαν
ότι ένα πιάτο θα τους περιμένει.
Θα θυμηθώ την "φασουλάδα"μια προχωρημένης ηλικίας ιερόδουλο
που είχε το παρατσούκλι αυτό λόγω της χαμηλής "τιμής"της.
Ο "καθαρεύουσας"με το τριμένο παμπάλαιο κοστούμι την φθαρμένη
γραβάτα με το μανταρισμένο πουκάμισο και τις μπανέλες να εξέχουν.
Μιλούσε ή προσπαθούσε χρησιμοποιώντας την καθαρεύουσα
με αποτέλεσμα να διασκεδάζουν μαζί του οι μαγαζάτορες
αλλά και να του βάζουν χρήματα στην τσέπη του σακακιού.
Ποτέ δεν τα έπαιρνε στο χέρι...."δεν το θεωρώ πρέπον..."
έλεγε.
Τα μαγαζιά στην περιοχή ήταν μικρά και με λιγοστά εμπορεύματα.
Έβλεπες τζηνάδικα...παπουτσάδικα ...καλλυντικατζίδικα σε μικρή
απόσταση.
Δεν είχαν την δυνατότητα να έχουν μεγάλο στοκ οπότε έκαναν
αλλαγές μεταξύ τους όταν είχαν πελάτη που ζητούσε συγκεκριμμένο
νούμερο και δεν το είχαν.
Ο "Γκιουζελίμ"είχε σαν κύριο "επάγγελμα"τα λαθραία...
τσιγάρα...κολώνιες...Αμερικάνικα ρούχα και σουλατσάριζε
στην στοά.
Βοηθούσε όμως τους εμπόρους οι οποίοι του εύρισκαν πελάτες.
Του έλεγε ο μαγαζάτορας...πάρε αυτό το 50ρι τζήν και φέρε μου
το 52 από τον τάδε.
Ήταν διαφορετική η αγορά εκείνα τα χρόνια.
Από το pisostapalia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου