Στην στρογγυλή Ομόνοια

Τις Κυριακές εκείνα τα χρόνια ένας περίπατος τα απογεύματα
 στην Ομόνοια με το συντριβάνι....
στην Αιόλου...στην Πανεπιστημίου με τα λιγοστά αυτοκίνητα ήταν απαραίτητος.
Δέκα λεπτά ποδαρόδρομο από το σπίτι και άλλαζες παραστάσεις.....
Ανέμελες βόλτες στην Ευριπίδου στην
Σοφοκλέους στην Αθηνάς.....
Έβλεπες κι άλλες οικογένειες ....χαιρετούσες....σε χαιρετούσαν....
Η κατάληξη θα ήταν σε κανένα ταβερνάκι στην Πλάκα ή σινεμαδάκι
στο ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ ή στο ΣΙΝΕΑΚ για τους πιτσιρικάδες.
Τα χρόνια πέρασαν και η στρογγυλή Ομόνοια τετραγωνίστηκε
και στο συντριβάνι έκλεισαν την στρόφιγγα.
Όλα είχαν την σημασία τους.....
Και το ΣΙΝΕΑΚ έκλεισε και το ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ .....
Το γκρίζο φόντο ήταν απαραίτητο για το νέο σκηνικό.....
Και οι ελάχιστοι γεροντοχασικλήδες που υπήρχαν και τους συναντούσες
τότε σε κουτούκια  μόνο.... έδωσαν την θέση  τους στα πρεζάκια....
Δυστυχισμένα παιδιά να παίζουν με τον θάνατο.
Και δεν ήταν λίγα και έγιναν περισσότερα και γέμισαν τα παλιά γραφικά
δρομάκια γύρω από την νέα τετράγωνη χωρίς συντριβάνι Ομόνοια.
Ήρθαν και οι πεινασμένοι από άλλα μέρη....θα πάτε τους είπαν
στην Χώρα που ευημερεί που ψάχνει πρωτογενές πλεόνασμα που η ανεργία
είναι υπό το μηδέν....
Γέμισε το Κέντρο της Αθήνας...τους είχαν πει ψέμματα...το είδαν.
Τι να κάνουν;
Κοιμόντουσαν στα πεζοδρόμια δίπλα με τους ημεδαπούς όπως λέει
το Αστυνομικό δελτίο.

Πολλοί από τους νεοφερμένους δεν άντεξαν....

πήγαν σε ένα βιβλιοπωλείο .....πήραν τον Ποινικό Κώδικα

και τον έσκισαν επιδεικτικά στην Πλατεία της Ομόνοιας.....

και προσπαθούν να επιζήσουν.

Και οι ντόπιοι ...οι ημεδαποί τι κάνουν;

Τι μπορούν να κάνουν;

Είναι "ρατσιστές"αν φωνάξουν!

Από το pisostapalia