Ας δούμε πώς γεννήθηκε ο μύθος. Το νησιωτικό βασίλειο των Ατλάντων είχε ως κέντρο τη Σαντορίνη και συγκεκριμένα τη Νήσο Στρογγύλη της αρχαιότητας και περιελάμβανε την Κρήτη και τα προς τον βορρά της Σαντορίνης νησιά του Αιγαίου.
«Η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας κατά το 1500 π.Χ., που
προκάλεσε τον καταποντισμό ενός μεγάλου μέρους της νήσου και την καταστροφή του πολιτισμού αυτού της Εποχής του Χαλκού, γέννησε τον μύθο της Ατλαντίδας», είχε τονίσει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ο επικεφαλής των ανασκαφών της Σαντορίνης, γενικός επιθεωρητής της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, Καθηγητής Σπυρίδων Μαρινάτος.
προκάλεσε τον καταποντισμό ενός μεγάλου μέρους της νήσου και την καταστροφή του πολιτισμού αυτού της Εποχής του Χαλκού, γέννησε τον μύθο της Ατλαντίδας», είχε τονίσει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ο επικεφαλής των ανασκαφών της Σαντορίνης, γενικός επιθεωρητής της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, Καθηγητής Σπυρίδων Μαρινάτος.
Και συνέχισε, λέγοντας:
«Ο Μινωικός Πολιτισμός, ο πολιτισμός της Εποχής του Χαλκού στην περιοχή αυτή του Νοτίου Αιγαίου, μπορεί να ταυτιστεί με την Ατλαντίδα. Τα εξαιρετικά ευρήματα των ανασκαφών στη Σαντορίνη παρουσιάζουν μεγάλη ομοιότητα με τα ανάλογα ευρήματα των ανακτόρων της Κρήτης.
Οι ανασκαφές στη Σαντορίνη, που ξεκίνησαν τον Μάιο του 1967, αποκάλυψαν πελώρια οικοδομήματα κάτω από το ηφαιστειακό υλικό που καλύπτει τη νήσο, καλά διατηρημένα μέσα στο υλικό αυτό. Πρόκειται, όπως φαίνεται από τις ανασκαφές που είναι ακόμα προκαταρκτικές, για συγκρότημα κτιρίων δύο και τριών ορόφων, που αποτελούν μέρος μιας πόλης ή για κτιριακό συγκρότημα ανακτόρων. Η τελευταία πρόοδος των ανασκαφών αποκάλυψε και άλλους ακόμα ορόφους κάτω από τα τελευταία αποκαλυφθέντα επίπεδα, που μπορεί να ανήκουν στα ίδια κτίρια, σε πολυόροφες οικοδομές ή να βρίσκονται κάτω του επιπέδου των πρώτων, λόγω του επικλινούς του εδάφους.Δεν ξέρουμε ακόμη την ακριβή έκταση των οικοδομημάτων που αποκαλύψαμε. Σημαντικά βαθύτερα, σε πολύ μεγαλύτερο βάθος, αποκαλύπτεται η συνέχεια των οικοδομών».
Πάρα πολλά ήταν τα ευρήματα στη σκεπασμένη από τη λάβα αυτή «Πομπηία» της Σαντορίνης. Ένα ολόκληρο βιομηχανικό συγκρότημα από αργαλειούς για την κατασκευή υφασμάτων, αποκαλύφθηκε σ’ ένα διαμέρισμα των κτιριακών συγκροτημάτων.
Σ’ ένα άλλο διαμέρισμα ενός από τους ορόφους, που ήταν προφανώς μεγάλη αποθήκη, βρέθηκαν πολύ καλά διατηρημένα πολλά πιθάρια, γεωμετρικά διατεταγμένα.
Επίσης, για πρώτη φορά σε αρχαιολογικές ανασκαφές αποκαλύφθηκε μια μεγάλη εστία με όλα τα μαγειρικά σκεύη. Λίθινα ιγδία (γουδιά), με εγχάρακτα σχήματα πρωτότυπης κατασκευής, ήρθαν στο φως ανάμεσα σε πολλά άλλα σκεύη και αγγεία. Τα αγγεία και τα πιθάρια ήταν διακοσμημένα με πολύχρωμα γεωμετρικά σχήματα και παραστάσεις, που έφεραν τα χαρακτηριστικά του Μινωικού Πολιτισμού.
Σχετικά με τα λαμπρά, πολύ καλά διατηρημένα χρώματα των παραστάσεων στα πιθάρια και στα άλλα αγγεία, η διακεκριμένη Αμερικανίδα αρχαιολόγος Emily Vermeule, η οποία είχε παρευρεθεί στις ανασκαφές στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, είχε εξάρει σε συνέντευξή της στις Ηνωμένες Πολιτείες τη σπάνια ωραιότητα που εμφάνιζαν τα ευρήματα, χρησιμοποιώντας την έκφραση: «Έζησα ένα χρωματιστό όνειρο!»
Άλλωστε, όλος ο αμερικανικός Τύπος, εκφράζοντας το παγκόσμιο ενδιαφέρον, υπογράμμιζε τη σπουδαιότητα της αρχαιολογικής αυτής ανακάλυψης. Στην επιστημονική σελίδα του αμερικανικού περιοδικού «Time» αναγράφονταν τα εξής με γλαφυρό τρόπο:
«Για περισσότερο από είκοσι αιώνες, ο μύθος της Ατλαντίδας κρατούσε με δύναμη την ανθρώπινη φαντασία. Εσχάτως, μια ανέπαφη μινωική πόλη ανακαλύφθηκε στη νήσο του Αιγαίου, Θήρα. Η ανακάλυψη αυτή αποδεικνύει τη θεωρία ότι η Ατλαντίδα ήταν στην πραγματικότητα ένα νησιωτικό βασίλειο, που περιελάμβανε τη Θήρα, την Κρήτη, αλλά και άλλα νησιά του Αιγαίου Πελάγους».
Σε συνέντευξή του στον αμερικανικό Τύπο, ο ωκεανογράφος Δόκτωρ James W. Mavor, ο οποίος είχε λάβει μέρος στις έρευνες της Σαντορίνης το έτος 1966 μαζί με τον Καθηγητή Άγγελο Γαλανόπουλο και σ’ ένα μέρος των αρχαιολογικών ανασκαφών του 1967 μαζί με τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο, είχε τονίσει τη σπουδαιότητα των ανακαλύψεων και ανέπτυξε το ιστορικό της θεωρίας και της έρευνας, που οδήγησε στη μεγάλη αυτή ανακάλυψη, η οποία, όπως είχε πει, «πρόσφερε την ευκαιρία σε μια ολόκληρη ανθρώπινη γενιά για βαρυσήμαντα αρχαιολογικά ευρήματα».
Ο γνωστός Αμερικανός Καθηγητής της Αρχαιολογίας Rhys Carpenter, σε μια σειρά διαλέξεών του στο Πανεπιστήμιο του Cambridge σχετικά με τον ελληνικό πολιτισμό, εξήγησε ότι οι περισσότεροι σχολιαστές του Πλάτωνα θεωρούσαν ως μύθο την Ατλαντίδα, διότι δεν ήξεραν το μέγεθος και τα αποτελέσματα της ισχυρής ηφαιστειακής έκρηξης των ηφαιστείων της Θήρας το 1450 π.Χ.
Ο Rhys Carpenter είχε δηλώσει:
«Μετά την αποκάλυψη της κοσμογονικής εκείνης καταστροφής, κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφιβάλλει για την ύπαρξη της Ατλαντίδας και την τοποθέτησή της στην περιοχή αυτή του Αιγαίου».
Σε συνέντευξη του Καθηγητή Άγγελου Γαλανόπουλου (σε ανακοίνωσή του στην Ακαδημία Αθηνών είχε διατυπώσει τη θεωρία περί τοποθέτησης της Ατλαντίδας στο Νότιο Αιγαίο με κέντρο τη Σαντορίνη), η οποία δημοσιεύθηκε στην αμερικανική επιθεώρηση «Sunday Review», ανέφερε τα εξής:
«Όλα τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι η Ατλαντίδα ήταν ένα πολύ αναπτυγμένο νησιωτικό βασίλειο της Εποχής του Χαλκού, που εξαφανίστηκε απότομα κατά τη διάρκεια του άνευ προηγουμένου γεωλογικού συμβάντος της ηφαιστειακής έκρηξης του 1450 π.Χ. Λαμβανομένου υπ’ όψη ότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχε βασίλειο ισχυρότερο και πλέον πολιτισμένο από τη Μινωική Αυτοκρατορία, η οποία εξαφανίστηκε κατά τη γιγαντιαία ηφαιστειακή έκρηξη, οφείλουμε να δεχθούμε ότι η Μινωική Αυτοκρατορία δεν ήταν άλλη από την Αυτοκρατορία των Ατλάντων».
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», στις 31/07/1967…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου