Αυτόν τον άγιο άνθρωπο κυνηγούσε η εξουσία!..

Όταν η Ελλάδα δεν είχε κλείσει ακόμη τις πληγές της από τις μάχες και τις ναυμαχίες, που έκανε εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κάποιοι γελοιοποιούσαν την πολιτική και την εκκλησιαστική εξουσία με τα καμώματά τους και την αλαζονική συμπεριφορά τους, αφού ζητούσαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, την … απαγωγήν ενός ογδοντάχρονου γέροντα!...

Όταν το πολιτικό και εκκλησιαστικό μένος μεταβάλλεται σε μίσος οι άνθρωποι τυφλώνονται και δεν μπορούν να λειτουργήσουν με ήρεμο και νηφάλιο πνεύμα. Κι αυτό όλοι οι ιστορικοί ερευνητές το αντιλαμβάνονται με όλα όσα ερευνούν και διαβάζουν.
Μέσα στο ιστορικό μας αρχείο βρέθηκε ένα ντοκουμέντο, που φέρει ημερομηνία 23 Μαίου 1852, το οποίο νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κανείς για να δει πώς γελοιοποιείται μια εξουσία, είτε αυτή λέγεται πολιτική είτε εκκλησιαστική, όταν αντί για το μυαλό λειτουργεί το τυφλό μίσος και η αλαζονεία:

«Περίληψις
Περί του μοναχού Χριστοφόρου

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

Προς τους Νομάρχας του Κράτους
Μοναχός τις, Χριστοφόρος καλούμενος, περιερχόμενος από τινος καιρού εις διάφορα μέρη της Πελοποννήσου, εκήρυττεν αυτόκλητος και άνευ αδείας της Ιεράς Συνόδου. Επειδή δε, εκτός τούτου, κατεφέρθη διδάσκων κατά τε της παιδείας και των κειμένων νόμων, προσέτι δε και βλασφημίας εξέφερε κατά των υπό της εκκλησίας παραδεδεγμένων, η Ιερά Σύνοδος του Βασιλείου, απηγόρευσεν εις αυτόν ολοτελώς το ιεροκηρύττειν, ως άνευ τινός αδείας, ούτε συνοδικής, ούτε αρχιερατικής, αναδεξάμενον αυτοκλήτως και αυθαιρέτως το υψηλόν τούτο έργον, καθό αντικειμένης της τοιαύτης διαγωγής αυτού εις τους ιερούς κανόνας και τας εκκλησιαστικάς διατάξεις, γράψασα να δηλωθή αυτώ η απαγόρευσις και ότι δεν τω επιτρέπεται να διδάξη του λοιπού ούτε εντός, ούτε εκτός των ιερών ναών, έως ότου εμφανισθείς εις την Ιεράν Σύνοδον, αποδώση λόγον του κηρύγματός του, αλλ’ ούτος εναντίον των διαταγών της εκκλησίας, μεταβάς εις την επαρχίαν Γυθείου, εξηκολούθει το κήρυγμα αυτού.
Η Ιερά Σύνοδος πληροφορηθείσα την αλήθειαν και την διαγωγήν του, απήγγειλε δια συνοδικής πράξεως την απαγωγήν αυτού εις την επί της νήσου Θήρας διατηρουμένην μονήν του προφήτου Ηλιού και τον εν ταύτη τη μονή περιορισμόν του, η δε Κυβέρνησις της Α.Μ. έλαβεν ήδη τα ανήκοντα μέτρα δια να εκτελεσθώσιν αι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου.
Ταύτα σας κοινοποιούμεν, Κύριοι, προς γνώσιν σας.
Εν Αθήναις την 15η Μαΐου 1852.
Ο Υπουργός Α. Σ. Δανόπουλος».

Κυρίες και Κύριοι, σεις, που μου κάνετε την εξαιρετική τιμή να διαβάζετε την ταπεινή Ιστοσελίδα μου,

►Ο άνθρωπος αυτός, που κυνηγούσε η πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία, δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος. Ήταν μία αγία μορφή, που φορούσε κυριολεκτικά ένα τριμμένο ράσο και μ’ ένα δισάκι στον ώμο πήγαινε από χωριό σε χωριό να διδάξει το Ευαγγέλιο και να στηρίξει τις πονεμένες ψυχές του Ελληνισμού!

►Ο άνθρωπος αυτός, κυνηγημένος από την πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία, ήταν αυτός, που «θέριεψε την αποσταμένη ελπίδα του Γένους» και τράνωσε το θέλημα του ελληνικού λαού για μια καλύτερη Ελλάδα σε μέρες δύσκολες και περιφρονημένες!

►Ο άνθρωπος αυτός, κυνηγημένος από την πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία, ήταν αυτός που ψύχωσε την θέληση του ελληνικού λαού για να βλέπει με καλύτερο και πιο ξάστερο βλέμμα την Ελλάδα και τον ίδιο τον Χριστό!

►Ο άνθρωπος αυτός, κυνηγημένος από την πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία, ήταν εκείνος που «τρόμαξε» την ίδια την πολιτεία και με εντολή του βασιλιά Όθωνα, έστειλε πέντε συντάγματα στρατού, ιππικό και πυροβολαρχίες, λες και είχε να κάνει με την … στρατιά του Δράμαλη, ενώ η διαταγή ήταν να κάνουν «γιουρούσι» για να τον συλλάβουν με το δισάκι στον ώμο και το ραβδί στο χέρι!

►Αυτός, λοιπόν, ο ογδοντάχρονος καλόγερος, τον οποίο υπερασπίστηκαν 6.000 οπλισμένοι και 15.000 άοπλοι χωριάτες με 4000 γυναικόπαιδα, δεν ήταν άλλος από τον Προφήτη του Μοριά, ο Άγιος της Πελοποννήσου!

►Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Παπουλάκος!..

Με σεβασμό και τιμή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ