Στο Φεγγάρι υπάρχει ένα μεγάλο μυστήριο που κρύβεται στην πίσω όψη της. Την ονομάζουμε «Αθέατη Πλευρά της Σελήνης», επειδή θεωρητικά δεν την βλέπουμε ποτέ από την Γη. Την λέμε και «Σκοτεινή Πλευρά της Σελήνης» για τον ίδιο λόγο.
Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει πρέπει πρώτα να καταλάβουμε γιατί η μία πλευρά της σελήνης φαίνεται και η
άλλη όχι.
Όπως αναφέρει το earth-chronicles.com, για όσους ζουν στη Γη, φαίνεται πως ο φυσικός δορυφόρος του πλανήτη μας δεν περιστρέφεται ποτέ. Στην πραγματικότητα, όμως, περιστρέφεται συνεχώς. Μόνο που η περιστροφή του γύρω από τον άξονά του και γύρω από τον πλανήτη συμβαίνει με την ίδια ταχύτητα, μία φορά κάθε 27 ημέρες περίπου.
Το φεγγάρι μας δεν ήταν έτσι από τη γέννησή του. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι, όπως πολλοί άλλοι φυσικοί δορυφόροι, αρχικά περιστρεφόταν με εντελώς διαφορετική ταχύτητα. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, η βαρύτητα του πλανήτη μας είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο στην κυρτότητα της σεληνιακής επιφάνειας και την ανάγκασε να συγχρονίσει την περιστροφή της με την τροχιακή περίοδο. Αυτό το φαινόμενο είναι πραγματικά συνηθισμένο καθώς συμβαίνει σε πολλά από τα φεγγάρια του Κρόνου και του Δία.
Και ενώ θεωρητικά νομίζουμε ότι μπορούμε να δούμε μόνο το 50% της Σελήνης, στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια του σεληνιακού κύκλου, έως και το 59% της σεληνιακής επιφάνειας γίνεται ορατή στους παρατηρητές της Γης – υπό την προϋπόθεση ότι γνωρίζουν τι πρέπει να αναζητήσουν.
Η Σελήνη «ταλαντεύεται» με τέτοιο τρόπο ώστε μας επιτρέπει να δούμε εκτάσεις της, οι οποίες ουσιαστικά ανήκουν στη «σκοτεινή πλευρά».
Αλλά, είναι πράγματι η «αθέατη πλευρά της Σελήνης» και σκοτεινή;
Η κλίση του άξονα της σελήνης οδηγεί σε ένα άλλο ενδιαφέρον φαινόμενο: κάποια τμήματα της σεληνιακής επιφάνειας βρίσκονται πράγματι σε αιώνιο σκοτάδι.
Η εικόνα στην αρχή του άρθρου είναι ένας χάρτης με τον φωτισμό του νότιου πόλου της Σελήνης. Αυτή είναι μια σύνθετη εικόνα, που συγκεντρώθηκε με από πάνω από 1.700 φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από το Lunar Reconnaissance Orbiter μέσα σε έξι μήνες. Οι περιοχές που δεν είδαν φως εμφανίζονται ως μαύρες. ενώ όσες είδαν το φως φαίνονται λευκές ή γκρι.
Ο μαύρος κύκλος στο κέντρο της εικόνας είναι ο κρατήρας Shackleton, ένας κρατήρας μήκους 20 χιλιομέτρων με ένα χείλος τέτοιο που σκεπάζει με μια μακριά, αιώνια σκιά στο εσωτερικό του.
Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι η «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού» δεν υπάρχει τεχνικά, παρά μόνο οι «κρατήρες του αιώνιου σκοταδιού».
Επίσης, το μόνο «σκοτεινό» σημείο που μπορεί ενδεχομένως να υπάρχει, είναι όλα εκείνα που πιθανόν να μας κρύβει η NASA, σύμφωνα με τους συνωμοσιογράφους, ότι δηλαδή, ίσως, να υπάρχουν σχηματισμοί και δομές που παραπέμπουν σε εξωγήινες βάσεις ή παλαιά κτίρια και συγκροτήματα από έναν παλαιότερο κύκλο ανθρώπων ή όντων που έζησαν, ή που μπορεί ακόμα να ζουν εκεί.
Από το diadrastika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου