ΤΟΥ ΕΞ ΑΓΑΡΗΝΩΝ (1764 μ.Χ.): ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗ, ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΕΚ ΠΕΝΙΑΣ...
>
Αυτόν λοιπόν τον Άγιο, ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΔΑΝΙΗΛ ΤΩΝ ΕΞ ΑΓΑΡΗΝΩΝ, που, από Τούρκους/Μουσουλμάνος, έγινε Χριστιανός, αφήνοντας όλα τα πλούτη και τα καλά του, το γένος του, την θρησκεία, την οικογένεια, την μεγάλη θέση του, αυτόν τον Αγαρηνό!, εδιάλεξε ο Θεός, για να του αποκαλύψει τον θρίαμβο του Ορθόδοξου Ελληνισμού, κατά της
μουσουλμανικής Τουρκίας, 57 μάλιστα χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821!
Διηγείται λοιπόν ο ίδιος! ο πρώην Μουσά και έπειτα Ορθόδοξος Δανιήλ:
«Στις 18 Νοεμβρίου του σωτηρίου έτους 1764 πήγα στην αγορά, αγόρασα δύο κεριά κι επέστρεψα στην κατοικία μου.
Αγωνίστηκα την νύκτα εκείνη προσευχόμενος εκτενέστερα, μέχρι την ενάτη ώρα της νυκτός μετά δακρύων, οπότε από την κούραση αποκοιμήθηκα.
Βλέπω λοιπόν τότε κατ’ εύδοκίαν Θεού έναν αστραπόμορφο νέο, πού με ρώτησε:
- Τί έχεις Δανιήλ και λυπάσαι; Θα έπρεπε μάλιστα να χαίρεσαι.
- Ποιος είσαι ‘συ, πού μου λες να χαίρομαι; τον ρώτησα κι εγώ με την σειρά μου.
- Δεν με γνωρίζεις, ω φίλε, ποιος είμαι; με ξαναρώτησε ο νέος.
- Όχι, δεν σε γνωρίζω.
- Δεν είμαι ο Αναστάσιος, που ο πατέρας σου με έστειλε διά του μαρτυρίου στην βασιλεία των ουρανών, έστω και χωρίς να θέλει;
- Και πώς, άνθρωπε του Θεού, καταδέχθηκες να έρθεις σε μένα τον ταλαίπωρο και αμαρτωλό; Ρώτησα εγώ τον μάρτυρα γεμάτος χαρά.
- Πίστεψε με, μου απάντησε, ότι από την ώρα πού αναχώρησες από το πατρικό σου σπίτι, δεν παρέλειψα ούτε αμέλησα να εύχομαι στον Θεό για σένα. Χαίρε λοιπόν και ευφραίνου, γιατί σήμερα θ’ αξιωθείς να δεις μεγάλα μυστήρια.
Με πήρε τότε από το δεξί χέρι λέγοντας:
- Έλα μαζί μου…
- Περπατήσαμε πολύ δρόμο, ώσπου φτάσαμε σ’ ένα μουσουλμανικό τέμενος.
- Βλέπεις αυτό τό τζαμί; Αυτός ήταν κάποτε ο Ναός των Αγίων Πάντων, μου είπε.
Όταν πλησιάσαμε πιο κοντά, βγήκε ένας άνθρωπος από την θύρα του Ναού και μας είπε,
- Ελάτε γρήγορα, γιατί σας περιμένουν. Μπαίνοντας μέσα είδαμε πλήθος ανθρώπων, νέους και γέρους κι εγώ ρώτησα τον Αναστάσιο:
- Ποιοι είναι αυτοί;
- Οι Άγιοι Πάντες, μου αποκρίθηκε.
Ένας από τους αγίους με ρώτησε:
- Ήρθες, Δανιήλ;
- Ήρθα ο αμαρτωλός, του απάντησα
Ύψωσαν λοιπόν τον Τίμιο Σταυρό κι αμέσως έπεσαν οι τρούλοι του ανίερου τζαμιού μαζί με τον βέβηλο Χότζα!
….Εμείς δεν μπήκαμε στο ακάθαρτο τζαμί, αλλά προχωρώντας προς το κέντρο της Πόλεως φθάσαμε στον Ναό της του Θεού Σοφίας.
Ξαφνικά ανοίγει μια πύλη και βγαίνουν δύο διάκονοι, που φορούσαν τις διακονικές τους στολές και κρατούσαν θυμιατά χρυσωμένα και στολισμένα με πολύτιμους λίθους.
Ρώτησα τον μάρτυρα Αναστάσιο και μου είπε πώς αυτός που έστεκε στα δεξιά ήταν ο πρωτομάρτυς Στέφανος και στ’ αριστερά ο αρχιδιάκονος Λαυρέντιος.
Κι ενώ αυτοί θύμιαζαν τον Τίμιο Σταυρό κι όλους τους Αγίους κι εμάς τελευταία, εισήλθαμε στον Ναό και πλησιάσαμε προς το Άγιο Βήμα. Εκεί στο δεξιό μέρος ήταν μια πύλη κλειστή, που άνοιξε ξαφνικά.
Μόλις μπήκε μέσα ό Τίμιος Σταυρός με όλους τους Αγίους, αντικρίσαμε ένα θαύμα εξαίσιο: Πίσω από την κλειστή πύλη υπήρχε ένας περικαλλέστατος Ναός, αξιοθαύμαστος, με ολόχρυσες εικόνες, καντήλια, μανουάλια κι αλλά Ιερά σκεύη, όλα χρυσά, πού λαμποκοπούσαν.
Στο σημείο που έπρεπε να είναι η εικόνα της Θεοτόκου, δεν υπήρχε εικόνα, αλλά θρόνος βασιλικός, όπου καθόταν η ίδια η αειπάρθενος Παντάνασσα, στην οποία είναι αφιερωμένη η Βασιλεύουσα, ενώ γύρω της παράστεκε πλήθος αγγέλων και αρχαγγέλων!
Στ’ αριστερά του θρόνου, λίγο παρακάτω, ήταν ένας άλλος θρόνος, όπου καθόταν κάποιος γηραλέος (δεν ξέρω αν κοιμόταν ή αν ήταν ξύπνιος). Στην κεφαλή του είχε διάδημα και στα χέρια του κρατούσε Ευαγγέλιο κλειστό, που ήταν καταστόλιστο.
Κυκλικά μέσα στον Ναό υπήρχαν κι άλλοι θρόνοι.
Ρώτησα τον Αναστάσιο:
- Τι θρόνοι είναι αυτοί;
- Σ’ αυτούς τους θρόνους, που βλέπεις, μου αποκρίθηκε, κάθονταν οι Αρχιερείς, που συγκρότησαν τις επτά Οικουμενικές Συνόδους. Είναι ετοιμασμένοι για να καθίσουν πάλι και να καταπολεμήσουν όλες τις αιρέσεις και τα σχίσματα και να διαφυλάξουν την ενότητα της Εκκλησίας, για να είναι στο έξης ανενόχλητη.
Όταν στήθηκε ο Τίμιος Σταυρός στο μέσον του Ναού, ο Μαρκιανός πήρε από τα χέρια μας τ’ αναμμένα κεριά και τα έβαλε στον Τίμιο Σταυρό. Έξαφνα ανοίγει η Ωραία Πύλη του Ιερού Βήματος κι εξήλθαν κάποιοι λευκοφόροι νέοι, πού μετέφεραν ένα υπέρλαμπρο θρόνο και τον τοποθέτησαν στην θέση του Αρχιερέως.
Την ίδια στιγμή βλέπουμε με δέος να εξέρχεται ο Δεσπότης Χριστός, συνοδευόμενος από πλήθος αγγέλων, φορώντας μια υπερθαύμαστη αρχιερατική στολή κι έχοντας στην κεφαλή στέφανο αστραφτερό. Πλησίασε κι ανέβηκε στον ετοιμασμένο αρχιερατικό θρόνο. Αμέσως ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος του έβαλε μετάνοια και πήρε καιρό για ν’ αρχίσει την ιερή μυσταγωγία.
Στην Μικρή Είσοδο ο Μέγας Αρχιερεύς Ιησούς Χριστός εισόδευσε στο άγιο Βήμα μαζί με όλους τους παριστάμενους. Όταν ήρθε η ώρα του Αποστόλου, τον ανέγνωσε ο Άγιος Λαυρέντιος. Η περικοπή έλεγε: «Αδελφοί, οι Άγιοι Πάντες διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας…».
Το ιερό Ευαγγέλιο ανέγνωσε από τον άμβωνα ο πρωτομάρτυς Στέφανος. η περικοπή έλεγε: «Εγώ ειμί ή Άμπελος, υμείς τά κλήματα…».
Κατά την Μεγάλη Είσοδο των Τιμίων Δώρων ο Δεσπότης Χριστός στάθηκε στην Ωραία Πύλη και τα ευλογούσε, καθώς επίσης και κατά την τοποθέτηση τους επί της άγιας Τραπέζης.
Όταν ολοκληρώθηκε το Κοινωνικό ο Άγιος Στέφανος εξήλθε του ιερού Βήματος κι εκφώνησε το «Μετά φόβον Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε».
Τότε ο Κύριος έλαβε το άγιο Ποτήριο στα χέρια Του και στάθηκε πάλι στην Ωραία Πύλη. Και αφού κοινώνησαν όλοι οι Άγιοι, αμέσως οι δύο πατριάρχες τής Κωνσταντινουπόλεως, Άγιος Μητροφάνης και Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, πήγαν και ξύπνησαν τον γηραλέο εκείνο, πού κοιμόταν στον θρόνο.
Και ο μεν Μητροφάνης πήρε από την κεφαλή του το διάδημα, ο δε Χρυσόστομος από τα χέρια του το ιερό Ευαγγέλιο. Τον σήκωσαν, τον οδήγησαν στην Θεοτόκο και ασπάστηκε ευλαβικά τα άγια κράσπεδα των ιματίων της.
Έπειτα πλησίασαν στην Ωραία Πύλη, όπου έστεκε ο Κύριος. Ο γηραλέος προσκύνησε με κατάνυξη και ο Κύριος του μετέδωσε τα άχραντα μυστήρια από το Άγιο Ποτήριο.
Ακολούθως πήρε το Ευαγγέλιο από τα χέρια του Χρυσοστόμου και το παρέδωσε στα χέρια του. Επίσης και την κορώνα από τα χέρια του Μητροφάνη και του την τοποθέτησε στην κεφαλή»!
Όπως δείχνε περίτρανα το συγκλονιστκό αυτό όραμα που αποκάλυψε ο Χριστός στο πρώην Τούρκο/Μουσουλμάνο και μετέπειτα Όσιο Δανιήλ των εξ Αγαρηνών, ο γηραλέος εκείνος κοιμώμενος αρχικά βασιλεύς και εγειρόμενος στη συνέχεια - οπότε και εστέφθη εκ νέου μέσα στην Αγια Σοφιά αυτή τη φορά - δεν μπορεί βέβαια να είναι άλλος από τον μαρμαρωμένο Άγιο Βασιλέα Ιωάννη.
Που θα ξυπνήσει ο Θεός, παραδίδοντάς μας και πάλι την Πόλη και εμπιστευόμενος στα χέρια του, Βασιλεία και Ορθοδοξία, Πατρίδα και Πίστη!
Το πιθανότερο είναι πως πρόκειται για τον Άγιο Ιωάννη Δούκα Βατάτζη τον Ελεήμονα, Αυτοκράτορα Νικαίας, που εβρέθη άθικτος, σαν μαρμαρωμένος, σαν κοιμώμενος στον τάφο του.
ΑΜΗΝ!
Από το thesecretrealtruth
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου