Οι παρενέργειες της γραβάτας...

Του Λευτέρη Πανούση 

Όσο και να σου φαίνεται περίεργο μανδάμ, αν μέχρι τώρα είχαμε:
ομοφυλόκαυλους, μεταναστόκαυλους, ισλαμόκαυλους, παιδόκαυλους, κυνόκαυλους 
και πάντες τους ανωμαλιαρόκαυλους, που χαρακτηρίζουν το κοινό της ελληνόφωνης αριστεράς, 
τώρα θα πρέπει να προσθέσουμε και τους γραβατόκαυλους...

Καταρχήν το ζήτημα πρέπει να διερευνηθεί
σεξουαλικά. 
Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι το επίμηκες κομμάτι υφάσματος [ενίοτε μεταξωτό όπως και τα βρακιά των επιδέξιων κώλων] που φορούν οι "σοβαροί" άνδρες στις σοβαρές εμφανίσεις τους, αποτελεί ένα είδος "σεξιστικής υπομνήσεως", παραπέμποντας ευθέως στο μήκος του πέους, το οποίο φυσικά οι "σοβαροί" άνδρες, στις επίσης σοβαρές εμφανίσεις τους, το κρατάνε επιμελώς κρυφό.
Ειδικά για τους πολιτικούς, η γραβάτα λειτουργεί και ως είδος "κρυφου μηνύματος", μεταδίδοντας στους πολίτες το υπόγειο μήνυμα, ότι εδώ ήρθαμε για να σας γαμίσουμε...

Δεν χωράει αμφιβολία ότι, δεδομένων των σεξοπολιτικών συνθηκών στη συγχρονη Ινδογρεκία, μια τέτοια σεξοπολιτική προοπτική φαντάζει ως άκρως ερεθιστική και ενδιαφέρουσα.

Ορίστε λοιπόν οι πρώτοι ψηφοφόροι, που "έλκει" προπαγανδιστικά η γραβάτα, ειδικά αν είναι ημικόκκινη, στο χρώμα της φαλακρής ψωλής. 
Οι πρωκτόκαυλοι και οι αγάμητες...

Τώρα θα μου πεις ότι ο κάπο ντι τούτι κάπι των κόκκινων συμμοριών κέρδισε το 35% των ελληνόφωνων ψηφοφόρων χωρίς γραβάτα. Άσε δε που ακόμα και ο κ. Πάγκαλος φοράει γραβάτα αλλά δεν νομίζω ότι όσο αγάμητη και αν είναι μια κυρία [και των δύο φύλων] μπορεί να τον φαντασιωθεί από πάνω της.
Σωστά.

Τα προπαγανδιστικά μηνύματα όμως περνάνε στο πόπολο, όχι ακριβολογικά και προπαντός όχι μέσα από λογικές διαδικασίες. Για να λειτουργήσει η προπαγάνδα απαιτείται και μια σειρά άλλων παραγόντων, όπως παραδείγματος χάριν η διαστρέβλωση των σημαινομένων, το αναποδογύρισμα των εννοιών και κυρίως η πρόκληση μιας κατάστασης ημι-ύπνωσης των μαζών, όπου το λογικό αποσύρεται, αφήνοντας στη θέση του μοναχά το θυμικό, κι αυτό σε φάση υπερδιέγερσης, ώστε να καταπιεί το μήνυμα αμάσητο.

Πολύ σωστά λοιπόν οι μηχανικοί ελέγχου του νου, προέτρεψαν τον ροζέ καραγκιόζη να φορέσει για πολύ λίγο τη γραβάτα, ώστε να μην προκάμει να τη συνηθίσει απάνω του ο μέσος χαχόλος αλλά να την αντιλαμβάνεται ως κάτι τι το εξαίρετο και το θριαμβικό.
Ακριβώς δηλαδή το προπαγανδιστικό μήνυμα που θα ήθελαν να περάσουν οι ροζ συμμορίτες. 

Γι αυτό και δεν θα έκαμε καμία εντύπωση το αν ο κ. Παγκαλος ή ο κ. Σαμαράς θα έβγαιναν με γραβατα, ακομα κι αν αυτη ήταν στο χρώμα του σκατού, με κιτρινοπράσινα πουά.

Ενώ αντιθέτως ο Τσιπρουλίνος που την έβανε και την έβγανε δημοσίως και στο άρπα-κόλα, ήταν σαν να έκλεινε το μάτι σ' όλα τα λιγούρια [ασχέτως φύλου], υπενθυμίζοντας τους πως και οι αγραβάτωτοι, μπορεί να γαμίσουν μια χαρά έναν ολόκληρο λαό... 

Σημαντικό ήταν επίσης να υπερτονιστεί το γεγονός ότι μια παρόμοια γραβάτα χαρίστηκε στους Ψαράδες από ένα Σλάβο πρωθυπουργό, ώστε να δικαιωθούν επιτέλους οι ηττημένοι του εμφυλίου πολέμου, που αγωνίστηκαν για να νικήσουν οι κομιτατζήδες και οι εχθροί του Ελληνισμού.

Κι επειδη μπορει να εχετε ακουσει [σαν κορόιδα] τον κ. Κωστα Μπακογιαννη και να τα έχετε ξεχάσει όλα αυτά, να σας τα θυμίσω εδώ, εν συντομία...

Το 1949 λοιπόν, στην εκκλησία του χωριού Ψαράδες, στις 25 και 26 Μαρτίου, συνήλθε το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ (Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), που ήταν διάδοχος του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), με τη συμμετοχή 700 αντιπροσώπων και στο οποίο απήθυνε λόγο ο τότε ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Για το συνέδριο το ΝΟΦ είχε βγάλει ανακοίνωση όπου ανέφερε: «Το δεύτερο συνέδριο του ΝΟΦ θα είναι συνέδριο διακήρυξης των νέων προγραμματικών αρχών του ΝΟΦ. Αρχών που είναι ο προαιώνιος πόθος του λαού μας. Θα διακηρύξει την ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο μακεδονικό κράτος μέσα στη λαϊκοδημοκρατική ομοσπονδία των βαλκανικών λαών, που είναι η δικαίωση των πολύχρονων αιματηρών αγώνων του». 

Στο τέλος, το συνέδριο διακήρυξε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του «μακεδονικού» λαού...

Να λοιπον πως ερμηνευεται σεξουαλικώς η πιο ηλίθια και κακόγουστη προπαγανδιστική φιέστα που έχει διοργανωθεί ποτέ, από τον αλησμόνητο καιρό του Στάλιν και της κ. Μποφίλιου, όταν οι χοιροβοσκοι των μαζών, τάιζαν το πόπολο με καθρεπτάκια και σοσιαλιστικούς παραδείσους. 

Με μια γραβάτα, πιάνουμε αμέσως-αμέσως δυο τρυγόνια.
Τους αλύτρωτους αριστερούς και τες θανατικές της μακριάς ψωλής [ασχέτως φύλου]
Για βαλτε κάτου τα ποσοστά αυτωνών των δύο ευρύτατων [και ευρυπρωκτων] μερίδων της ελληνόφωνης κοινωνίας, να ιδείτε πόσα ψηφαλάκια χωράει ο σάκκος... 

Πέραν όμως της σεξουαλικής ερμηνείας της γραβάτας, υφίσταται και η πρωκτοκοινωνιολογική ερμηνεία, που έχει ακόμα πιο σοβαρές διαστάσεις.

Το να μιλάς για "ελάφρυνση" χρέους όταν το μόνο που έχεις πετύχει είναι απλώς μια 10ετής επιμήκυνση εξόφλησης του χρέους σου, είναι σαν να προσπαθεί ένας γερο-ξεκούτης 98 ετών, να ψήσει μια Ρωσίδα κουκλάρα να του κάτσει, τάζοντας της ότι θα της αγοράσει αυτοκίνητο. Αλλά με γραμμάτια, στο δικό της όνομα και με εξόφληση σε 10 χρόνια!
Προφανώς, ή η Ρωσίδα θα πρέπει να είναι εντελώς ηλίθια για να του το δώκει ή ο γέρος να μείνει με το πουλί στα χέρια [και να πάει χαμένο και το βιάγκρα]

Κάπως έτσι θα πάνε να δώκουνε την ψήφο τους οι ελληνόφωνες ψηφοφόρες στους πολιτικούς συμμορίτες του συριζα...
Διότι κυρία μου, άλλο πράγμα η επιμήκυνση πέους και άλλο πράγμα η επιμήκυνση χρέους.
Στην πρώτη έχουμε ορατά και άμεσα αξιοποιήσιμα αποτελέσματα, ενώ στη δεύτερη, ποιος ζει ποιος πεθαίνει. 
Για την πρώτη θα μπορούσαμε [που λέει ο λόγος] να δώκουμε ότι πολυτιμότερον έχουμε, για το δεύτερο δεν αξίζει να δώκουμε ούτε τη χούφτα μας, ανοιχτή στα πεντε δάχτυλα.
Όχι την ψήφο μας...
Νομίζω;

Απ' την άλλη [και για να μην τα ριχνουμε ολα στο σεξ], εχουμε μια σχετικα σεβαστη μεριδα ανθρωπων, που ειδαν λιγο φως στην τσέπη τους με τον συριζα και τώρα ειναι έτοιμοι να του τα δώκουν όλα, ακόμα και αν οι κόκκινοι πολιτικοί συμμορίτες χαρίσουν όλη την Ήπειρο στους Αλβανούς [έτοιμοι είναι...]
Και δεν ομιλώ περί δημοσίων υπαλλήλων, διότι αυτοι ήσαν εξίσου ευνοημένοι και με τον Σαμαρά και με τον Βενιζέλο και θα είναι επίσης οι σιγουροι ευνοημένοι, ακόμα και αν ανεβει στην κυβέρνηση ο κ. Λεβέντης. 

Άλλωστε οι Ούγκα-Τούμπα στα πέριξ της λίμνης της Τανζανίας, λέγουν το πολύ σοφό, ότι μετά από έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα μόνα πλάσματα που θα επιζήσουν θα είναι οι κατσαρίδες και οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι και έχουν απόλυτο δίκιο. 

Δεν είναι λοιπόν οι δημόσιοι υπάλληλοι μοναχά που αποτελούν το προνομιακό κοινό του συριζα, ούτε μονον οι ομόκαυλοι, οι ψυχασθενείς, οι ρεβανσιστές του εμφυλίου, οι καραλεσβίες, οι ισλαμόκαυλοι και δε συμαζεύεται.
Υπαρχει και ενα κομματι της μικρομεσαιας ταξης, που θα τον ψηφισει αβλεπη.
Προκειται για μικροεπιτηδευματίες και μικρέμπορους, που είδαν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, να μειώνονται από τα 450 εβρά τον μήνα στα 170 και τώρα ανάβουν καντήλια στον Τσίπρα. Οι ανθρωποι αυτοι [που τυχαίνει να τους γνωριζω καλα, αφου αλλοτε ημουν στην ιδια επαγγελματικη κατηγορία] είναι ανυποψίαστοι μικροαστοί, που γνοιάζοντια μοναχά για την βολή τους και την καλοπέραση τους.
Δεν δινουν δεκαρα για Μακεδονιες, Βορειες Ηπειρους, Θρακες και τα λοιπα.
Ετσι και τους μείνουν πεντε δεκαρες στο τελος του μηνα, πεφτουν και προσκυνάνε οποιον ειναι απανου στο γκουβερνο.

Και φυσικά δεν τους παει το μυαλό ότι ολοένα και περισσότερες μικρές επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετα την άλλη. Ουτε αντιλαμβανονται πως θα χειροτερεψουν τα πραγματα, μολις κοπουν οι συνταξεις και θα ψαχνουν να βρουν τον πελατη, οπως μια γριά αδέρφω ψάχνει να βρει τον επιούσιο εραστή.
Κι ακόμα περισσότερο δεν τους περνάει καν από το μυαλό, ότι σήμερα πληρώνουν λίγα στο ταμείο τους, ακριβώς επειδη εισπράττουν ελάχιστα. Ωστόσο μολις ξεπερασουν ενα λογικο οριο κερδών, θα πρεπει μετα να πληρωνουν δυσανάλογα χιλιαρικα στα ταμεια τους και τοτε θα κλαινε με μαύρο δάκρυ.

Οι ροζ πολιτικοί συμμορίτες βλέπεις έχουν οδηγήσει το πόπολο σε τέτοια χαύνωση, ώστε να πιστεύουν ότι ο στόχος ενός ανθρώπου είναι να εξασφαλίζει τα ελάχιστα πόυ του χρειάζονται για να επιβιώνει απλώς τρώγοντας μακαρόνια και φακές. Οι φιλοδοξίες, οι προσδοκίες, τα οράματα, για μια καλύτερη και πιο άνετη ζωή κα προπαντός η θεμιτή φιλοδοξία του οποιουδήποτε επιχειρηματία γαι μεγαλύτερο κέρδος, θεωρούνται "καπιταλιστικές συμπεριφορές και πρέπει να τιμωρούνται.
Με πολύ απλά λόγια, ένας δικηγοράκος που βγάζει σήμερα τον πολύ 500 εβρά το μήμα, ψηφίζει συριζα επειδη επι Σαμαρα επρεπε να πληρωνει και τα 500 στο ταμειο του!
Ωστοσο αυτο φιλοδοξει ο ελευθερος επαγγελματιας;
Να παραμεινει εσαει στο 500 εβρα το μηνα;
Δεν φιλοδοξει ας πουμε να αρχισει καποτε να βγαζει και χιλια και δυο χιλιαρικα απο τη δουλεια του;
Αλλα τοτε θα πρεπει να δινει για ασφαλιστικες εισφορες πανω απο χιλιαρικο το μηνα, επειδη ακριβως το συστημα ειναι δυσ-αναλογικο, σε σχέση με τις εισπραξεις του!

Φαινεται ομως οτι αυτή η εξίσωση στην αθλιότητα γουσταρει στο βιοεκφυλισμένο κοινό των ελληνόφωνων ψηφοφόρων. 
Και θα πάνε να τους ψηφίσουν αβλεπή, ακόμα και αν ξέρουν ότι είναι έτοιμοι να παραδώσουν τη Θράκη στους Τούρκους... 

Κι εξόν από όλους και όλες αυτούς, προσθέστε και τις χιλιάδες των ιθαγενοποιημένων "ελλήνων", από λαθρομετανάστες πρώτης, δεύτερης ή τρίτης γενιάς και βγάλτε την εφιαλτικη σουμα.
Ψυχανώμαλοι, διεστραμένοι, παιδόφιλοι, εγκληματίες [που τώρα βγαίνουν κι απο τις φυλακες] φονιάδες, πρεζέμποροι, ομοφυλόφιλοι, τραβέλια, διορισμένοι, κρατικοδίαιτοι, ιθαγενοποιημένοι, αλβανοκογκολεζοσπέρματα, λεσβίες, μαφίες, μικροεπιχειρηματίες, χασικλήδες, σαδομαζοχιστές, νεκρόφιλοι, κομμουνιστολάγνοι, ισλαμολάγνοι, πρωκτολάγνοι και πάσης φύσεως εις -λάγνοι, αποτελούν το προνομιακό κοινό στο οποίο απευθύνονται οι πολιτικοί συμμορίτες της γραβάτας.

Και δυστυχώς όλα αυτά τα καρκινώματα της κοινωνίας μας, είναι πολλά. Πάρα πολλά, Τοσο πολλα ωστε εχουν τη δυναμη να ξαναδωσουν στους νέους κόκκινους συμμορίτες την εξουσία για πάρα πολλά χρόνια, ώστε να μην αφήσουν λίθον επί λίθου, σ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο... 

Άραγε η αριστερά γέννησε τον πίθηκο ή ο πίθηκος την αριστερά;

Λευτέρης Πανούσης 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  Από το kostasxan

loading...