Η αδιαμφισβήτητη εγκράτεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου!..

Ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ολιγαρκής και εγκρατής, η δε εγκράτειά του ενθουσίαζε τους στρατιώτες του οι οποίοι τον ακολουθούσαν παντού!... Κι όμως!... Κάποιοι θέλουν να πλήξουν τη μεγάλη αυτή μορφή, με τις ταινίες που δείχνουν τελευταία, όπως θέλουν να πλήξουν και ένας άλλον μεγάλο της παγκόσμιας ιστορίας, ο Ιησούς Χριστός!... Διαβάστε τι μας δίδασκαν στα δημοτικά σχολεία τη δεκαετία
του 1950-1960!..

Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Μεταξύ των πολλών προτερημάτων, τα οποία ανέδειξαν μέγαν τον βασιλέα της Μακεδονίας Αλέξανδρον, ήτο και η εγκράτεια. Πολύ βασιλικώτερον εθεώρει ο Μέγας Αλέξανδρος το να νικά τα πάθη του, παρά τους εχθρούς του. Με την εγκράτειαν σωζόμεθα από πλήθος κινδύνων και δυστυχιών και ζώμεν τω όντι βασιλικώς ελεύθεροι και ευτυχείς.
Είναι πολύ χειρότερον, έλεγεν ο φιλόσοφος Πυθαγόρας, να είμεθα δούλοι των παθών, παρά δούλοι των τυράννων. Είναι δε αδύνατον να είναι κανείς ελεύθερος, εάν είναι δούλος των παθών του και κυριεύεται υπ’ αυτών.

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος, αφού εκυρίευσε την Μικράν Ασίαν, διώρισε βασίλισσαν της Καρίας την Άδαν, αύτη, ως δείγμα της ευγνωμοσύνης της, έστελλε προς αυτόν καθ’ ημέραν διάφορα φαγητά και ζυμαρικά. Εις το τέλος του έστειλε και τους καλυτέρους μαγείρους και αρτοποιούς της, επειδή ενόμιζεν, ότι τοιουτοτρόπως ήθελεν ευχαριστήσει τον ευεργέτην της.
Αλλ’ ο Μεγας Αλέξανδρος ούτε τα ωραία φαγητά της Άδας εγεύετο ούτε τους περιφήμους αυτής μαγείρους εδέχθη. Είπεν, ότι πολύ καλυτέρους μαγείρους έδωκε προς αυτόν ο παιδαγωγός του Λεωνίδας. Αυτοί δε ήσαν ο πρωϊνός του περίπατος δια το νοστιμώτατον γεύμα του και η περί το γεύμα του ολιγοφαγία δια το ορεκτικώτατον δείπνον του.

Ενώ δε διήρχετο κάποτε μετά του ιππικού του δια μέσου ξηρών και ανύδρων τόπων, προς καταδίωξιν του Δαρείου, βασιλέως της Περσίας, υπέφερε και αυτός και οι ιππείς του από δίψαν μεγίστην. Κατά καλήν τύχην συνήντησαν μερικούς Μακεδόνας, οι οποίοι έφερον μακρόθεν ολίγον ύδωρ.
Οι Μακεδόνες, όταν είδον τον Μέγαν Αλέξανδρον να υποφέρη από την δίψαν, προθύμως του έδωκαν να πίη. Ο Αλέξανδρος λαμβάνει ανά χείρας το ύδωρ, αλλά όταν έστρεψε τους οφθαλμούς προς τους ιππείς του και παρετήρησεν, ότι το ύδωρ δεν εξαρκεί δι’ όλους, χωρίς να το εγγίση εις τα διψώντα χείλη του, το επέστρεψεν εις τους Μακεδόνας. Είπεν, ότι δεν ανέχεται αυτός μεν να πίνη, οι δε Μακεδόνες του να διψούν.
Την εγκράτειαν αυτήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου εθαύμασαν οι στρατιώταί του και, ενθουσιασθέντες δια την προς αυτούς αγάπην του, ελησμόνησαν αμέσως και την δίψαν και τους κόπους και, αφού εμαστίγωσαν τους ίππους των, εφώναξαν:
—Εμπρός. Υπό τοιούτον αρχηγόν ούτε δίψαν ούτε κόπους αισθανόμεθα. Αλλ’ ούτε ότι είμεθα θνητοί πιστεύομεν.
(Κατά Λέοντα Μελάν)

Πηγή: Γ. ΜΕΓΑ, Κ. ΡΩΜΑΙΟΥ Σ. ΔΟΥΦΕΞΗ, Θ. ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΥ: «ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ Δ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ» - ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΑΘΗΝΑΙ 1959 ].

Για την αντιγραφή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ