Λίγο πάνω από 30 δισεκατομμύρια ευρώ έχουν επενδυθεί στην αιολική ενέργεια στη Σουηδία, παρόλο που αυτό το μοντέλο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας δεν λειτουργεί στην πράξη. Σύμφωνα με μια ολοκληρωμένη μελέτη στο Kvartal, η επένδυση στην αιολική ενέργεια φαίνεται πλέον να αποτελεί τη μεγαλύτερη σπατάλη κεφαλαίου στη σύγχρονη ιστορία της Σουηδίας, αναφέρει το FriaTider.
Στη Σουηδία, έχουν κατασκευαστεί περίπου 6.000 ανεμογεννήτριες με κόστος άνω των 30 δισεκατομμυρίων ευρώ, με εκτιμώμενη ετήσια παραγωγή
περίπου 50 TWh (Terawatt-hours = που ισοδυναμεί με 50 τρισεκατομμύρια Wattώρες)Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο παράγεται αυτή η ηλεκτρική ενέργεια δεν παρέχει κανένα οικονομικό όφελος, καθώς η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται μόνο όταν υπάρχει αιολική ενέργεια και πλεόνασμα ηλεκτρικής ενέργειας.
«Αν κοιτάξετε τα αποτελέσματα, μοιάζει περισσότερο με τη μεγαλύτερη καταστροφή κεφαλαίου στη σύγχρονη εποχή», γράφει ο οικονομολόγος επιχειρήσεων Κρίστιαν Στάινμπεκ στο κείμενό του στο Kvartal.
Η επένδυση έρχεται σε μια εποχή που η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στη Σουηδία έχει μειωθεί κατά περίπου 10% από το 2000.
Τα βιομηχανικά έργα που συχνά αναφέρονται ως κινητήριες δυνάμεις για την επέκταση της αιολικής ενέργειας έχουν επίσης σταματήσει ή αναβληθεί.
«Ποιος θα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί αιολική ενέργεια αν οι εταιρείες Northvolt, Hybrit και Stegra κλείσουν ή αναβληθούν επ’ αόριστον;» αναρωτιέται ο Στάινμπεκ.
Η πιο έντονη κριτική αφορά τα οικονομικά της αιολικής ενέργειας.
Αφού εξέτασε τις εγκαταστάσεις που ευθύνονται για περίπου το 85% της παραγωγής, ο Στάινμπεκ περιγράφει τα αποτελέσματα των ερευνών του ως «καταστροφικά».
Μεταξύ 2017 και 2024, η μέση απώλεια είναι 39%.
«Έτσι, κόστιζε 139 κορώνες για να παραχθεί η ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που πωλείται για 100 κορώνες», σημειώνει.
Μέχρι το 2024, η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη: «Για κάθε 100 κορώνες ηλεκτρικής ενέργειας που πωλούνται, το κόστος παραγωγής ανέρχεται σε 151 κορώνες».
Σύμφωνα με τον Στάινμπεκ, η εξάρτηση της αιολικής ενέργειας από τις καιρικές συνθήκες οδηγεί σε ακραίες επιπτώσεις στην αγορά.
Οι ισχυροί άνεμοι δημιουργούν υπερπαραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, με αποτέλεσμα οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας να πέφτουν στο μηδέν ή ακόμα και κάτω από το μηδέν.
«Τότε θα πρέπει να πληρώνεις τους πελάτες σου για να λαμβάνουν το ηλεκτρικό ρεύμα», γράφει.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η Svenska Kraftnät έχει πληρώσει ακόμη και παραγωγούς αιολικής ενέργειας για να κλείσουν τα εργοστάσιά τους, ώστε να αποτραπεί η κατάρρευση του δικτύου της ηλεκτρικής ενέργειας.
Εκτός από τις άμεσες απώλειες, ο Στάινμπεκ επισημαίνει και το σημαντικό κοινωνικό κόστος που δεν περιλαμβάνεται στις οικονομικές καταστάσεις των εταιρειών αιολικής ενέργειας.
«Η αιολική ενέργεια ωφελείται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη βιομηχανία από την κοινωνία που αναλαμβάνει το κόστος και παρέχει επιδοτήσεις», γράφει.
Ένα ιδιαίτερα σημαντικό σημείο είναι η μείωση των αξιών των ακινήτων που βρίσκοντι κοντά σε ανεμογεννήτριες.
Σύμφωνα με τον Στάινμπεκ, η μείωση της αξίας των ακινήτων μπορεί να κόστισε τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η ελπίδα ότι η αποθήκευση της ηλεκτρικής ενέργειας θα μπορούσε να λύσει τα προβλήματα απορρίπτεται επίσης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η παγκόσμια παραγωγή μπαταριών επαρκεί μόνο για την αποθήκευση της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνεται στη Σουηδία για μια εβδομάδα, με κόστος ισοδύναμο με αρκετούς κρατικούς προϋπολογισμούς.
Το υδρογόνο περιγράφεται επίσης ως μια τεχνικά και οικονομικά μη ρεαλιστική λύση.
«Με την τρέχουσα τεχνολογία, ωστόσο, αυτό δεν είναι δυνατό», γράφει ο Στάινμπεκ, σημειώνοντας ότι οι ηλεκτρολύτες πρέπει να λειτουργούν συνεχώς.
Το άρθρο επισημαίνει επίσης την περιορισμένη διάρκεια ζωής των ανεμογεννητριών.
«Όσο ψηλότερη είναι η τουρμπίνα, τόσο μικρότερη είναι η διάρκεια ζωής της», σημειώνει ο Στάινμπεκ, επικαλούμενος στοιχεία από τη Σουηδική Υπηρεσία Ενέργειας.
Το συμπέρασμα είναι ότι μεγάλα τμήματα του σουηδικού χαρτοφυλακίου αιολικής ενέργειας ενδέχεται να εξαντληθούν εντός 10-20 ετών.
Συνοψίζοντας, ο οικονομολόγος επιχειρήσεων Κρίστιαν Στάινμπεκ περιγράφει την επέκταση της αιολικής ενέργειας ως ένα επιπόλαιο γιγαντιαίο οικονομικό πείραμα χωρίς να είναι βιώσιμο.
Παρ’ όλα αυτά τα τεκμηριωμένα στοιχεία, η επέκταση των αιολικών πάρκων συνεχίζεται, ενώ οι δυνατότητες αναθεώρησης αυτών των επενδύσεων απειλούνται από τη νέα νομοθεσία.
dissident.one
Από το triklopodia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου