Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που πηδούν, τρέχουν και παίζουν περισσότερο, αναπτύσσουν ισχυρότερη μνήμη και δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων – υπογραμμίζοντας τον κρίσιμο ρόλο της κίνησης στην πρώιμη μάθηση.
Θα μπορούσε η ικανότητα ενός παιδιού να πηδά ή να τρέχει να προβλέψει τις μελλοντικές γνωστικές του δεξιότητες; Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pediatric Research, ερευνητική ομάδα στην Ισπανία ανέφερε ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας με
καλύτερη φυσική κατάσταση αποδίδουν σημαντικά καλύτερα σε εργασίες που απαιτούν εργασιακή μνήμη, αυτοσυγκράτηση και γνωστική ευελιξία. Τα ευρήματα τόνισαν την ανάγκη ενσωμάτωσης δραστηριοτήτων που βασίζονται στην κίνηση στην πρώιμη εκπαίδευση, για την προώθηση τόσο της σωματικής όσο και της γνωστικής ανάπτυξης.Η μελέτη εξέτασε τις συσχετίσεις μεταξύ της φυσικής κατάστασης, της φυσικής δραστηριότητας, της καθιστικής συμπεριφοράς και τεσσάρων τομέων εκτελεστικών λειτουργιών σε παιδιά προσχολικής ηλικίας 3-5 ετών. Στη μελέτη συμμετείχαν 241 παιδιά από δύο σχολεία στην Παμπλόνα της Ισπανίας.
Η έρευνα υπέδειξε ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας με υψηλότερα συνολικά επίπεδα φυσικής κατάστασης είχαν σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα σε όλες τις εργασίες εκτελεστικών λειτουργιών. Συγκεκριμένα, η καλύτερη φυσική κατάσταση συνδέθηκε με ισχυρότερη οπτικο-χωρική και φωνολογική εργασιακή μνήμη, βελτιωμένη αυτοσυγκράτηση και ενισχυμένη γνωστική μετατόπιση. Η ταχύτητα/ευκινησία και η μυϊκή δύναμη έδειξαν τις ισχυρότερες συσχετίσεις με την EF μεταξύ των επιμέρους στοιχείων φυσικής κατάστασης, ενώ η καρδιοαναπνευστική ικανότητα είχε μέτρια αλλά θετική επίδραση.
Επιπλέον, η μεγαλύτερη ενασχόληση με τη συνολική σωματική δραστηριότητα (ελαφριά, μέτρια και έντονη συνδυαστικά) συσχετίστηκε με καλύτερη εργασιακή μνήμη και ανασταλτικό έλεγχο. Αντίθετα, ο υψηλότερος χρόνος καθιστικής ζωής συνδέθηκε με χαμηλότερη απόδοση στη φωνολογική εργασιακή μνήμη και αυτοσυγκράτηση, αν και δεν βρέθηκε σημαντική συσχέτιση με τη γνωστική μετατόπιση.
Τα αποτελέσματα υπέδειξαν ότι η μείωση της παρατεταμένης καθιστικής ζωής και η αύξηση των δραστηριοτήτων που βασίζονται στην κίνηση στην πρώιμη παιδική ηλικία μπορεί να ενισχύσουν σημαντικά συγκεκριμένες πτυχές της γνωστικής λειτουργίας. Ωστόσο, τα επίπεδα μέτριας έως έντονης φυσικής δραστηριότητας (MVPA) δεν συσχετίστηκαν έντονα με το τις εκτελεστικές λειτουργίες, υποδεικνύοντας ότι ο συνολικός όγκος κίνησης, και όχι μόνο η ένταση της άσκησης, μπορεί να είναι πιο σημαντικός σε αυτό το αναπτυξιακό στάδιο.
Πηγές:
Pediatric Research
Από το iatronet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου