Ερευνητές ανακάλυψαν μια «μοναδική» συλλογή από «μαργαριτάρια σπηλαίων» – κάποια από τα οποία περιλαμβάνουν και αρχαιολογικά τεχνουργήματα, σε αρχαίο τούνελ, αναφέρει έρευνα. Τα μαργαριτάρια αυτά είναι τύπος σπηλαιοθέματος, το οποίο αποτελεί ορυκτό σχηματισμό που βρίσκεται σε σπήλαια, στα οποία περιλαμβάνονται οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες.
Με σφαιρικό σχήμα, τα μαργαριτάρια σπηλαίων είναι κατά κανόνα μικρά, μεταξύ 0,1 χιλιοστού και 30 εκατοστών. Βρίσκονται σε ρηχές λεκάνες νερού, γεμάτες με
ορυκτό ασβεστίτη και κατά κανόνα, αποκολλώνται από το έδαφος, τους τοίχους ή την οροφή της σπηλιάς, σε αντίθεση με τα περισσότερα σπηλαιοθέματα.«Μέχρι να πραγματοποιηθεί η παρούσα μελέτη, δεν είχαν βρεθεί μαργαριτάρια σπηλαίων, ούτε σε αρχαιολογικό περιβάλλον, ούτε χρησιμοποιήθηκαν για αρχαιολογική μελέτη», αναφέρουν στην μελέτη τους οι συγγραφείς.
Στην πρόσφατη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Archaeometry, μία ομάδα μελετητών αναφέρεται στην ανακάλυψη 50 μαργαριταριών σπηλαίων σε μία αρχαία σήραγγα που βρίσκεται στους λόφους της Ιερουσαλήμ, στο Ισραήλ.
Τα μαργαριτάρια σπηλαίων, ενώ έχουν ανακαλυφθεί στις περισσότερες ηπείρους, είναι «πολύ σπάνια» στο νότιο Λεβάντε. Σύμφωνα με τους μελετητές, η πρόσφατα ανακαλυφθείσα συλλογή, είναι η μεγαλύτερη και πλουσιότερη που έχει βρεθεί ποτέ στην περιοχή.
Τα μαργαριτάρια σπηλαίων είναι γνωστό ότι διαμορφώνονται γύρω από έναν πυρήνα, ο οποίος απαρτίζεται από διάφορα υλικά, όπως πέτρινα θραύσματα, κομμάτια λάσπης, μπλε πλαγκτόν, κομμάτια ξύλου και οστά ζώων.
Κάποια δείγματα ωστόσο, στην πρόσφατα ανακαλυφθείσα συλλογή, φαίνεται πως διαμορφώθηκαν γύρω από αρχαιολογικά τεχνουργήματα – αποτελώντας την πρώτη φορά που επιστήμονες καταγράφουν το συγκεκριμένο φαινόμενο.
Σε σύγκριση με άλλα σπηλαιοθέματα, τα μαργαριτάρια σπηλαίων είναι σχετικά νέα – στην τάξη των εκατοντάδων ετών – λόγω του γρήγορου ρυθμού ανάπτυξής τους.
Μαργαριτάρια σπηλαίων σε αρχαία σήραγγα
Η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε τυχαία την συλλογή από 50 μαργαριτάρια σπηλαίων, στη διάρκεια μελετών που διεξήγαγε στη σήραγγα νερού Joweizeh, στους λόφους της Ιερουσαλήμ. Η σήραγγα νερού είναι μια αρχαία κατασκευή του ανθρώπου, σχεδιασμένη να αντλεί νερό από άνυδρoυς υδροφόρους ορίζοντες – μία μορφή υπόγειου στρώματος μεταφοράς νερού.
Στην ορεινή περιοχή του Νότιου Λεβάντε, είναι γνωστό ότι υπάρχουν πάνω από 210 σήραγγες νερού απαρτίζοντας ίσως, την πυκνότερη περιοχή με τις συγκεκριμένες κατασκευές παγκοσμίως.
Η σήραγγα νερού του Joweizeh, είναι μία από τις πιο μακριές και αρχαίες που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα στο Νότιο Λεβάντε. Χωρίζεται σε δύο κύρια τμήματα και έχει συνολικό μήκος που ξεπερνά τα 230 μέτρα.
Προγενέστερες μελέτες, υποδηλώνουν ότι, η προέλευση της δομής ανάγεται στην Ύστερη Εποχή του Σιδήρου ΙΙ, η οποία στη συγκεκριμένη περιοχή ξεκινά από τα τέλη του 10ου αιώνα π.Χ., έως τις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. Πιθανώς να είχε κατασκευαστεί ως τμήμα κάποιας βασιλικής έπαυλης.
Τα σημεία που βρέθηκαν τα μαργαριτάρια σπηλαίων (Φωτογραφία: Yechezkel et al., Archaeometry 2024).
Συγκυριακή ανακάλυψη
Η ερευνητική ομάδα δεν έψαχνε μαργαριτάρια στο σπήλαιο. Στη διάρκεια όμως μιας μελέτης που διεξήχθη το 2017 στο σπήλαιο Joweizeh, ανακάλυψαν στοιχεία αρχαίας σύλησης και ένα άνοιγμα που οδηγούσε σε ένα άλλοτε σφραγισμένο τμήμα που χωρίζεται από την κύρια σήραγγα προς τον νότο.
Το πρόσφατα ανακαλυφθέν τμήμα έχει μήκος περίπου 7 μέτρα, και ήταν καλυμμένο από χώμα και ερείπια. Ήταν εντός αυτού του τμήματος και των σχετιζόμενων με αυτό ερειπίων που η ομάδα βρήκε τη συλλογή με τις μαργαριτάρια , δίπλα σε ένα άθικτο λυχνάρι, χρονολογούμενο στον 3ο και 4ο αιώνα μ.Χ.
Αργότερα, οι μελετητές διεξήγαγαν αναλύσεις στα μαργαριτάρια σπηλαίων, προκειμένου να κατανοήσουν την μορφή τους, τη σύνθεση και την ηλικία τους. Ανακάλυψαν ότι, 14 από τα 50 είχαν δημιουργηθεί γύρω από τα θραύσματα κεραμικής – δύο εκ των οποίων φαίνεται ότι προέρχονται από κεραμικά λυχνάρια – ενώ ο πυρήνας άλλων δύο, αποτελείται από αρχαία θραύσματα γύψου.
Δείγματα από κάρβουνο, τα οποία αποσπάστηκαν από τον πυρήνα γύψου των μαργαριταριών, ανάγονται περίπου στην Ελληνιστική Περίοδο (332–63 π.Χ.). Χρονολογικές μελέτες στους πυρήνες των κεραμικών, αποκάλυψαν ότι, τα περισσότερα από αυτά, επίσης ανάγονται στους Ελληνιστικούς Χρόνους, ή αργότερα, στην ύστερη Ρωμαϊκή ή τη Βυζαντινή περίοδο, η οποία εκτείνεται από το 63 π.Χ., μέχρι τις πρώτες Ισλαμικές κατακτήσεις του 7ου αιώνα μ.Χ.
Ενδιαφέρουσες εξαιρέσεις
Υπήρχαν ωστόσο μερικές εξαιρέσεις, μεταξύ των οποίων ένα θραύσμα (χαρακτηρίζεται ως J-14), το οποίο μοιάζει να συνδέεται με προγενέστερες ημερομηνίες που ανάγονται στην Ελληνιστική Περίοδο, στην Περσική ή τη Βαβυλωνιακή Περίοδο – ενδεχομένως και την Εποχή του Σιδήρου.
Τα πρόσφατα ευρήματα, υποστηρίζουν πολλές περιόδους χρήσης της σήραγγας και σχηματισμού των μαργαριταριών, υποστηρίζουν οι συγγραφείς. Η μελέτη παρέχει στοιχεία από μία προσπάθεια αναδόμησης της σήραγγας, η οποία πραγματοποιήθηκε κατά την Ελληνιστική Περίοδο και μάλλον ολοκληρώθηκε υπό το φως των λυχναριών.
Τα δεδομένα των πυρήνων των κεραμικών και άλλων ευρημάτων που παρουσιάστηκαν στην μελέτη, υποστηρίζουν τη χρονολόγησή τους στους Ελληνιστικούς και τους Βυζαντινούς χρόνους της χρήσης της σήραγγας, αν και τα σημεία J-14 υποδηλώνουν προγενέστερη περίοδο που εκτείνεται από την Εποχή του Σιδήρου έως την Ελληνιστική Εποχή.
Από το enikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου