Οι νεκροπόλεις είχαν περίτεχνες προσόψεις. Ωστόσο το εσωτερικό τους, ήταν αναπάντεχα απλό. Βρέθηκαν τυχαία σε απότομες, σχεδόν γιγαντιαίες πλαγιές με θέα την γαλάζια θάλασσα. Παρά τις έρευνες εξακολουθούν να κρατούν τα μυστικά τους.
Το πιο ιντριγκαδόρικο μυστήριο φαίνεται να είναι η σχέση που έχουν οι νεκροπόλεις με τον Άη – Βασίλη. Αυτοί οι ασυνήθιστοι ταφικοί χώροι, κοντά στη Φετιγιέ, της Τουρκίας, περικλείουν τους περίτεχνους τύμβους ενός αρχαίου
πολιτισμού που ήκμασε στην περιοχή πάνω από 2.000 χρόνια πίσω.Η μοναδική τοποθεσία τους, σκαλισμένη σε οδοντωτά βράχια, είναι το επίκεντρο ενός συναρπαστικού και κάπως μυστηριώδους συστήματος πεποιθήσεων. Οι Λύκιοι, γνωστοί για την πρώιμη μορφή της δημοκρατίας τους, δεν άφησαν μόνο ως κληρονομιά πολιτικά συστήματα.
Ήταν ένας αρχαίος λαός που κατοικούσε στην περιοχή της Λυκίας, νοτιοδυτικά της Ανατολίας (τη σημερινή Τουρκία) τουλάχιστον από τη 2η χιλιετία π.Χ. Η κληρονομιά τους ζει μέσα από αυτές τις εντυπωσιακές «πόλεις των νεκρών» διασκορπισμένες κατά μήκος της ακτής και μέσα στις σύγχρονες πόλεις.
Ορισμένοι είναι μεγαλοπρεπείς και εύκολα προσβάσιμοι χώροι, όπως είναι ο τύμβος του Αμύντα κοντά στη Φετιγιέ. Οι υπόλοιποι, μπορεί να είναι κρυμμένα διαμάντια και πρέπει να επιστρατευτούν οι καλύτεροι εξερευνητές για να τ’ αποκαλύψουν.
Εικάζεται ότι οι Λύκιοι λάξευαν τους τύμβους στις πλαγιές για να μπορέσουν οι άγγελοι να μεταφέρουν τις ψυχές.
Πολλοί από τους τύμβους αυτούς, οι οποίοι χρονολογούνται στον 4ο αιώνα π.Χ., έχουν εντυπωσιακές προσόψεις. Από απλές, ορθογώνιες δομές έως περίτεχνες προσόψεις που παραπέμπουν σε ναούς, κάθε τύμβος αντανακλά το κύρος και τον πλούτο του νεκρού του.
Ορισμένοι από τους ψηλούς κλασικούς κίονες και τις περίτεχνες λεπτομέρειες που έχουν ωστόσο αντέξει στον χρόνο, προσφέρουν μια ματιά στη χρυσή εποχή. Πιο απλοί, παλαιότεροι, τύμβοι έχουν επίσης την μορφή ταπεινών οπών, λαξευμένων απευθείας στον βράχο. Ωστόσο, το εσωτερικό όλων αυτών των τύμβων είναι εντυπωσιακά απλό.
Παρά τις περίτεχνες εισόδους, οι εσωτερικοί θάλαμοι είναι συχνά απογυμνωμένοι, λεηλατημένοι μετά από αιώνες σύλησης. Παραμένει μόνο μία απλή λίθινη εξέδρα, όπου κείτονταν άλλοτε οι νεκροί.
Το μυστήριο της σύνδεσης με τον Άγιο Βασίλη
Ένας τύμβος συγκεκριμένα, αποτελεί μοναδικό σύνδεσμο ανάμεσα στους Λυκίους και τον Άη- Βασίλη. Το 2017, ανακαλύφθηκε ένας πέτρινος τύμβος ηλικίας 2.400 ετών από τη Λυκική περίοδο, σε μια ιδιωτική έκταση στα Μύρα της Αττάλειας.
Η περιοχή είναι γνωστή ως η πατρίδα του Άη-Βασίλη και, κάθε χρόνο συρρέουν εκεί χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο. Στη διάρκεια εργασιών με μπουλντόζα, ένας 40άχρονος ντόπιος, ανακάλυψε ένα βράχο πάνω από τέσσερα μέτρα κάτω από το έδαφος.
Ωστόσο, σταμάτησε τις εργασίες και ειδοποίησε τη Χωροφυλακή της Ντέμρε (Μύρα), αφού συνειδητοποίησε ότι επρόκειτο για ένα ιστορικό τεχνούργημα. Οι ανασκαφές έπειτα, διεξήχθησαν από τρεις αρχαιολόγους και οκτώ εργάτες, οι οποίοι έφεραν στο φως τον Λυκικό πέτρινο τύμβο που ανάγεται στον 4ο αιώνα π.Χ.
Η επιλογή τοποθεσίας για τους τύμβους – ψηλά στις προσόψεις των πλαγιών – γέννησε έναν τοπικό θρύλο. Εικάζεται ότι πίστευαν σε φτερωτά όντα, ίσως αγγέλους, οι οποίοι μετέφεραν τις ψυχές των νεκρών στην μετά θάνατον ζωή. Η θέση των τύμβων σε ανυψωμένες τοποθεσίες, με θέα τη στεριά και τη θάλασσα, μπορεί να ήταν ένας τρόπος να διευκολύνουν το ταξίδι τους.
Ενώ δεν υπάρχουν σαφή αρχαιολογικά στοιχεία που να στηρίζουν αυτόν τον θρύλο, η θέση σίγουρα ενισχύει το μυστήριο. Ειδικοί όπως είναι η Δρ. Catherine Draycott, αναπληρώτρια καθηγήτρια αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο Durham, προσφέρουν εναλλακτικές εξηγήσεις.
Η περιοχή που βρέθηκαν οι λαξευτοί τάφοι είναι γνωστή ως η πατρίδα του Άη Βασίλη.
Αναγνωρίζοντας τη σημασία και την ορατότητα των τύμβων, ο λόγος πίσω από την ανυψωμένη θέση τους, παραμένει θέμα εικασιών. «Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν υπάρχει σχέση ανάμεσα στις πεποιθήσεις των Λυκίων και τους θεούς του ουρανού. Οι τύμβοι σίγουρα υποδηλώνουν την επιθυμία να μην θαφτούν κάτω από το έδαφος, την επιθυμία να είναι ψηλά», δήλωσε στο CNN.
«Δεν είναι ξεκάθαρο αν οι άνθρωποι που ήταν θαμμένοι πιο ψηλά είχαν προνόμια σε σχέση με άλλους, αν και φαινόταν ότι το κύρος τους ήταν μεγαλύτερο καθώς εκεί ψηλά είχαν και τις επαύλεις τους». Ανεξάρτητα από τους ακριβείς λόγους, οι Λυκικοί τύμβοι κοντά στη Φετιγιέ και πολλοί άλλοι κατά μήκος της ακτής, είναι η κληρονομιά αυτού του μοναδικού πολιτισμού.
Ποιοι ήταν οι Λύκιοι
Οι Λύκιοι ήταν ένας αρχαίος λαός που κατοικούσε στην περιοχή της Λυκίας, στη νοτιοδυτική Ανατολία, τουλάχιστον από τη 2η χιλιετία π.Χ., μέχρι που αφομοιώθηκαν από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η ιστορία και ο πολιτισμός τους, είναι συναρπαστικά και κάπως αινιγματικά, ενώ αποτελούν θέμα αέναων συζητήσεων για αρχαιολόγους και ιστορικούς.
Η καταγωγή τους είναι αβέβαιη, ενώ σύμφωνα με διάφορες θεωρίες, συνδέονται με ποικίλες ομάδες, όπως τους Λούβιους (έναν άλλο πολιτισμό της Ανατολίας), ακόμη και με πληθυσμούς που ζούσαν από τη θάλασσα του Αιγαίου.
Μιλούσαν τη Λυκική γλώσσα, η οποία θεωρείται αυτόνομη, δεν συνδέεται με άλλη γνωστή γλωσσική οικογένεια. Η παράκτια περιοχή στην οποία ζούσαν, τους έκανε επιδέξιους ναύτες και εμπόρους, οι οποίοι αλληλεπιδρούσαν με διάφορους πολιτισμούς κατά μήκος του Αιγαίου και της Μεσογείου.
Ένα διακριτό χαρακτηριστικό του πολιτισμού τους, είναι οι περίτεχνοι, λαξευμένοι στην πέτρα τύμβοι σε πλαγιές. Αυτό είναι παράλληλα και απόδειξη των καλλιτεχνικών τους δεξιοτήτων και των αντιλήψεων για την μετά θάνατον ζωή.
Ήταν ένας λαός οργανωμένος σε ανεξάρτητες πόλεις – κράτη, κάποιες φορές σε συμμαχίες για την κοινή άμυνα ή το εμπόριο.
Φαίνεται ότι το πολιτικό τους σύστημα ήταν σχετικά αποκεντρωμένο σε σύγκριση με εκείνο των γειτόνων τους. Ήταν επίσης γνωστοί για ένα μοναδικό χαρακτηριστικό των νόμων τους: οι γυναίκες κληρονομούσαν την περιουσία και είχαν πολιτικές θέσεις, σε αντίθεση με πολλούς άλλους σύγχρονούς τους λαούς.
Από το enikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου