Ανακαλύφθηκε σφραγισμένη σαρκοφάγος της Εποχής του Σιδήρου – Το αναπάντεχο εύρημα που έκρυβε στο εσωτερικό της

 Κατά τη διάρκεια ανασκαφών, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια νεκρόπολη που είχε διαφύγει από τους λεηλατητές , κάτι που είναι ασυνήθιστο γεγονός. 

Η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε αρκετούς τάφους που χρονολογούνται από τον 7ο αιώνα π.Χ. έως τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. Το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων τράβηξε μια ομάδα τάφων που βρίσκεται σε περιοχή που προστατεύεται από μερικώς διατηρημένο πέτρινο περίβολο.

Πιστεύεται ότι

αυτοί οι τάφοι ανήκαν σε οικογένεια ευγενών, με βάση την ανακάλυψη μιας μεγάλης πέτρινης σαρκοφάγου και τα πλούσια ταφικά αντικείμενα που τη συνόδευαν, γεγονός που αποτελεί σαφή ένδειξη του σεβασμού και της αφοσίωσης που έτρεφαν τα μέλη της οικογένειας στους προγόνους τους.

Το έργο για το Bisenzio, μία διεθνής και διεπιστημονική πρωτοβουλία με επικεφαλής τον Andrea Babbi, ερευνητή στο ινστιτούτο CNR ISPC (Το εθνικό ερευνητικό συμβούλιο, το ινστιτούτο επιστημών πολιτιστικής κληρονομιάς) και το επί χρόνια συνεργαζόμενο κέντρο αρχαιολογίας στο Mainz, το Leibniz, έχει ανοίξει έναν νέο ορίζοντα στο παρελθόν του αρχαιολογικού χώρου του Bisenzio. Το έργο έχει αναδείξει ουσιαστικές προοπτικές στην κοινότητα που εγκαταστάθηκε την περιοχή, στη διάρκεια της Εποχής του Σιδήρου.

Οι αρχαιολόγοι ανασκάπτουν ταφικά αντικείμενα από τη σαρκοφάγο. Credit: Andrea Babbi / Cnr Ispc / LEIZA

 

Σημαντικό κέντρο της αριστοκρατίας

Στο όρος Bisenzo, κοντά στη λίμνη Bolsena στην Ιταλία, έχει αποδειχθεί πως η περιοχή υπήρξε ένα σημαντικό κέντρο των αριστοκρατών, το οποίο ήκμασε στην «Ανατολίζουσα» και την Αρχαϊκή περίοδο (7ος – 6ος αιώνας π.Χ.), σε αντιπαραβολή με προγενέστερες θεωρίες, οι οποίες την υποβιβάζουν σε μικρότερης σημασίας οικισμό της εποχής.

Η πιο πρόσφατη ερευνητική εκστρατεία, η οποία ολοκληρώθηκε το 2024, έχει οδηγήσει σε μια αξιοθαύμαστη αρχαιολογική ανακάλυψη. Μέσα από τις ανασκαφές, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μία νεκρόπολη, η οποία κατάφερε να διαλάθει των αρχαιοκαπήλων, γεγονός σπάνιο, αν λάβουμε υπόψη τη ζημιά που έχει προκληθεί από τη σύληση και λεηλασία παρόμοιων χώρων.

Η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε πολλούς τάφους, οι οποίοι χρονολογούνται από τον 7ο αιώνα π.Χ. έως τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. Μεταξύ των ταφικών αντικειμένων, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα σύνολο τύμβων που βρίσκεται στην περιοχή και προστατεύεται από ένα μερικώς διατηρημένο πέτρινο περίβλημα.

Οι τάφοι ανήκουν σε αριστοκρατική οικογένεια

Πιστεύεται ότι, οι τάφοι αυτοί, ανήκαν σε μια αριστοκρατική οικογένεια. Η πεποίθηση αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι, η ανακάλυψη μια μεγάλης, πέτρινης σαρκοφάγου και των πλούσιων κτερισμάτων που τη συνόδευαν, είναι σαφής ένδειξη του σεβασμού και της αφοσίωσης των μελών της οικογένειας προς τους προγόνους τους.

Μεταξύ των ευρημάτων που ανακαλύφθηκαν έξω από τη σαρκοφάγο, ξεχωρίζουν μία χάλκινη situla (αγγείο για τελετουργικά), η οποία ανασύρθηκε προσεκτικά και αποκαταστάθηκε από μια ομάδα συντηρητών.

To χάλκινο αγγείο που βρέθηκε μέσα στη σαρκοφάγο. Φωτογραφία: Andrea Babbi / Cnr Ispc / LEIZAΤο εύρημα είναι πολύ σημαντικό, χάρη στην κατάσταση της διατήρησής του και της τελετουργικής του σημασίας, καθώς τα αγγεία αυτά, χρησιμοποιούνταν σε τελετές υψηλόβαθμων αξιωματούχων, ενισχύοντας την υπόθεση που λέει ότι στο σημείο θάβονταν άνθρωποι της ανώτερης κοινωνικής τάξης.

Η σφραγισμένη σαρκοφάγος και ο σκελετός που «έκρυβε»

Το στοιχείο που κάνει την ανακάλυψη πολύτιμη, είναι η κατάσταση της διατήρησης της σαρκοφάγου, ένα εξαιρετικό εύρημα στον τομέα της αρχαιολογίας. H σαρκοφάγος, από πωρόλιθο, βρέθηκε απόλυτα σφραγισμένη και, εντός της,  οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν άψογα διατηρημένο ανθρώπινο σκελετό.

Περίπτωση ομολογουμένως σπάνια, καθώς οι περιβαλλοντικές συνθήκες κατά κανόνα, υποβαθμίζουν τα ανθρώπινα ευρήματα με το πέρασμα των αιώνων.

Χάρη στην εξαιρετική κατάσταση συντήρησης, οι ειδικοί μπορούν πλέον να διεξάγουν μία ακολουθία από οστεοαρχαιολογικές, ισοτοπικές και αρχαιογενολογικές αναλύσεις στον σκελετό.

Τα τεστ θα βοηθήσουν στην αναδόμηση της προσωπικής ιστορίας του νεκρού στη σαρκοφάγο που πιθανώς ήταν επιφανές πρόσωπο στον σχεδιασμό και την κατασκευή της μνημειακής υποδομής, η οποία ήρθε πρόσφατα στο φως στην περιοχή, και τονίζει την άνθιση της κοινότητας του Bisenzio της εποχής.

                    

Η ανακάλυψη των τάφων με διάταξη που παραπέμπει σε στενούς οικογενειακούς δεσμούς ανάμεσα στους νεκρούς, προσφέρει νέα στοιχεία σχετικά με την κοινωνική οργάνωση στο Bisenzio.

Οι μερικώς αλληλοεπικαλυπτόμενοι τάφοι, υποδηλώνουν ότι η καταγωγή και η οικογενειακή ταυτότητα, διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίον έθαβαν και μνημόνευαν τους νεκρούς.

To έργο για το Bisenzio, εκτός από το ότι αφορά αντικείμενα και δομές που ανακαλύφθηκαν, είναι μία διατμηματική προσέγγιση για την ερμηνεία των ευρημάτων.

Το έργο διενεργείται με τη συμμετοχή αρχαιολόγων, συντηρητών, φυσικών ανθρωπολόγων, ειδικών στην αρχαία γενετική και άλλους ειδικούς οι οποίοι συνεργάζονται και δημιουργούν ένα μια πιο λεπτομερή εικόνα της ζωής και του θανάτου στο Bisenzio.

 

Οι μελέτες προσφέρουν νέα δεδομένα σχετικά με το εμπόριο, τις πολιτικές σχέσεις και τους πολιτιστικούς δεσμούς ανάμεσα στο Bisenzio και άλλες περιοχές της Μεσογείου κατά τη διάρκεια του 7ου και του 6ου αιώνα π.Χ. Τα ευρήματα του έργου για το Bisenzio, μαρτυρούν ότι ο οικισμός δεν ήταν απομονωμένος, αλλά αντίθετα, συμμετείχε ενεργά σε μεγάλης απόστασης δίκτυα ανταλλαγών, συμβάλλοντας έτσι στην καλύτερη κατανόηση της ανάπτυξης των προ – ρωμαϊκών κοινωνικών της Ιταλίας.

Από το enikos