 |
| πηγή |
Όπως είναι ήδη γνωστό, η πολύ καλή σειρά True Detective επέστρεψε με μια ολοκαίνουργια σεζόν, η οποία είναι εμπνευσμένη από μυστήρια της πραγματικής ζωής.
Όπως θα ξέρουν ήδη οι φανατικοί της σειράς True Detective, την ανθολογία του εγκλήματος του HBO που βρίσκεται στην τέταρτη σεζόν του, πάντα διέθετε αποκρυφιστικά στοιχεία. Η πιο πρόσφατη σεζόν, που έκανε πρεμιέρα στις 14 Ιανουαρίου 2024, φαίνεται να χώνεται για τα καλά στο υπερφυσικό.
Το "True Detective: Night Country" επικεντρώνεται σε μια πόλη στην Αλάσκα όπου έχει σκοτάδι για 30 ημέρες. Η πόλη, το Ennis, είναι φανταστική, αλλά υπάρχουν μέρη στην Αλάσκα κοντά στον Αρκτικό Κύκλο που βιώνουν αυτό που ονομάζεται "πολική νύχτα", ο ήλιος δεν βγαίνει για εβδομάδες.
Το "True Detective: Night Country" επικεντρώνεται σε μια πόλη στην Αλάσκα όπου έχει σκοτάδι για 30 ημέρες. Η πόλη, το Ennis, είναι φανταστική, αλλά υπάρχουν μέρη στην Αλάσκα κοντά στον Αρκτικό Κύκλο που βιώνουν αυτό που ονομάζεται "πολική νύχτα", ο ήλιος δεν βγαίνει για εβδομάδες.
Η σεζόν ξεκινά με τις αρχές επιβολής του νόμου, συμπεριλαμβανομένων της αρχηγού Liz Danvers (Τζόντι Φόστερ) και της αστυνόμου Evangeline Navarro (Κάλι Ρις), που ερευνούν την εξαφάνιση οκτώ ανδρών από τον ερευνητικό σταθμό Tsalal Arctic, το όνομα του οποίου αποτελεί λογοτεχνική αναφορά. Στο "The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket" (Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ από το Ναντάκιτ), το μόνο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα του του Έντγκαρ Άλλαν Πόε (ο ίδιος ασχολούνταν με τον τρόμο και το υπερφυσικό), ο χαρακτήρας του τίτλου καταλήγει κοντά στον Νότιο Πόλο, σε ένα νησί που ονομάζεται Tsalal, όπου οι ιθαγενείς, αν και αρχικά είναι φιλικοί, τελικά γίνονται εχθρικοί. Το βιβλίο υποτίθεται ότι είναι το ημερολόγιο του Πυμ και τελειώνει με ένα υστερόγραφο που περιγράφει λεπτομερώς τον θάνατό του. Το νησί εμφανίζεται ξανά 60 χρόνια αργότερα στο "An Antarctic Mystery" (Σφίγγα των Πάγων), το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν -θαυμαστή του Πόε- ως συνέχεια.
Δεν είναι όμως μόνο η μυθοπλασία που ενέπνευσε αυτή τη σεζόν του True Detective, λέει η Issa López. "Μερικά μυστήρια που έχω εμμονή από παιδί ήταν το περιστατικό στο Πέρασμα Ντιάτλοφ και το Μαίρη Σελέστ (σ.σ. ένα αμερικανικό πλοίο που ανακαλύφθηκε ανεμοδαρμένο και εγκαταλελειμμένο στον Ατλαντικό Ωκεανό, έξω από τις Αζόρες Νήσους)".
Η "ανάσταση" του Μαίρη Σελέστ
Το Mary Celeste
Το Mary Celeste παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα θαλάσσια μυστήρια του κόσμου. Στις 7 Νοεμβρίου 1872, το πλοίο μήκους 282 ποδιών απέπλευσε από τη Νέα Υόρκη για τη Γένοβα της Ιταλίας, με καπετάνιο τον Μπέντζαμιν Μπριγκς και πλήρωμα 8 ανδρών. Ο Μπριγκς είχε μαζί του τη σύζυγό του Σάρα και την 2χρονη κόρη τους, Σοφία -ο 7χρονος γιος τους, Άρθουρ, έμεινε πίσω.
Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, στις 5 Δεκεμβρίου, ένα αγγλικό πλοίο, το Dei Gratia, είδε το Μαίρη Σελέστ 400 μίλια από τις Αζόρες. Το Dei Gratia, που είχε αποπλεύσει από τη Νέα Υόρκη πέντε μέρες μετά το Μαίρη Σελέστ, έστειλε μια ομάδα αναγνώρισης. Το φορτίο -1700 βαρέλια ακατέργαστης αλκοόλης- ήταν άθιχτο, ενώ βρήκαν και αρκετές τροφές και νερό για έξι ακόμη μήνες. Η μοναδική σωσίβια λέμβος είχε χαθεί και στο πλοίο δεν υπήρχε κανείς.
Το Μαίρη Σελέστ ενέπνευσε έναν άλλο -άγνωστο παγκοσμίως τότε- συγγραφέα, το σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο οποίος εμπνεύστηκε μια φανταστική εκδοχή της ιστορίας για το Cornhill Magazine, στην οποία έγραψε για το Marie (όχι Mary) Celeste, το οποίο κατέλαβε ένας πρώην σκλάβος και σκότωσε το πλήρωμα. Η ιστορία έγινε τόσο δημοφιλής που ο -γιατρός εκείνη την εποχή- Ντόιλ εγκατέλειψε την επιστήμη του και άρχισε να γράφει με πλήρη απασχόληση. Η πρώτη του ιστορία με τον Σέρλοκ Χολμς κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα.
Το Μαίρη Σελέστ, παρά το ότι θεωρήθηκε καταραμένο, διασώθηκε και εκτέλεσε δρομολόγια για ακόμη 12 χρόνια. Το 1885, σε μια προσπάθεια ασφαλιστικής απάτης, βυθίστηκε στα ανοιχτά της Αϊτής.
Το Μαίρη Σελέστ ενέπνευσε έναν άλλο -άγνωστο παγκοσμίως τότε- συγγραφέα, το σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο οποίος εμπνεύστηκε μια φανταστική εκδοχή της ιστορίας για το Cornhill Magazine, στην οποία έγραψε για το Marie (όχι Mary) Celeste, το οποίο κατέλαβε ένας πρώην σκλάβος και σκότωσε το πλήρωμα. Η ιστορία έγινε τόσο δημοφιλής που ο -γιατρός εκείνη την εποχή- Ντόιλ εγκατέλειψε την επιστήμη του και άρχισε να γράφει με πλήρη απασχόληση. Η πρώτη του ιστορία με τον Σέρλοκ Χολμς κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα.
Το Μαίρη Σελέστ, παρά το ότι θεωρήθηκε καταραμένο, διασώθηκε και εκτέλεσε δρομολόγια για ακόμη 12 χρόνια. Το 1885, σε μια προσπάθεια ασφαλιστικής απάτης, βυθίστηκε στα ανοιχτά της Αϊτής.
Το περιστατικό στο Πέρασμα Ντιάτλοφ
Το Πέρασμα Ντιάτλοφ όπως το βρήκαν οι διασώστες στις 26 Φεβρουαρίου 1959. Η σκηνή είχε κοπεί από μέσα και οι περισσότεροι από τους σκιέρ είχαν τραπεί σε φυγή φορώντας τις κάλτσες τους ή ξυπόλητοι
Το περιστατικό πήρε το όνομά του από τον Ιγκόρ Ντιάτλοφ (Igor Dyatlov), έναν 23χρονο φοιτητή στο Ουράλιο Πολυτεχνείο που, στις αρχές του 1959, σχεδίαζε ένα ταξίδι πεζοπορίας στα Ουράλια Όρη. Στις 2 Φεβρουαρίου, μαζί με ακόμη 8 άτομα -όλοι έμπειροι σκιέρ και κατασκηνωτές- ξεκίνησαν για τα βουνά. 10 μέρες αργότερα, ένα αναμενόμενο τηλεγράφημα δεν έφτασε ποτέ. Μια εβδομάδα μετά, εστάλη μια ομάδα αναζήτησης από συμμαθητές και δασκάλους τους, καθώς και από τον στρατό.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1959, η άδεια σκηνή των πεζοπόρων βρέθηκε σε αυτό που οι ιθαγενείς Mansi αποκαλούσαν "Νεκρό Βουνό". Όπως το άδειο Μαίρη Σελέστ, η σκηνή βρέθηκε γεμάτο με προμήθειες, αλλά ήταν σκισμένη από μέσα.
Την επόμενη μέρα, σε ένα κοντινό δάσος, βρέθηκαν τα πτώματα δύο μελών της ομάδας δίπλα σε μια φωτιά που είχε σβήσει. Φορούσαν μόνο τα εσώρουχά τους. Λίγο αργότερα, ανακαλύφθηκαν δύο ακόμη πτώματα, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Ντιάτλοφ, τα οποία, απ' ότι φαινόταν, προσπαθούσαν να επιστρέψουν στη σκηνή. Λίγες μέρες αργότερα, ανακαλύφτηκε ένα πέμπτο σώμα και τα υπόλοιπα τέσσερα βρέθηκαν την άνοιξη.
Όλα τα πτώματα φαινόντουσαν να έχουν υποστεί σοβαρό τραύμα, με μώλωπες, σπασμένα οστά και -σε τουλάχιστον μία περίπτωση- καρδιακή αιμορραγία. Ένας ιατροδικαστής παρομοίασε τους τραυματισμούς με ανθρώπους που είχαν υποστεί τροχαία ατυχήματα μεγάλης ταχύτητας. Μερικά από τα πτώματα ακτινοβολήθηκαν.
Αμέσως, ξεκίνησε μια έρευνα για ανθρωποκτονία αλλά έληξε γρήγορα. Ο εισαγγελέας Λεβ Ιβάνοφ είπε, "Θα πρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η αιτία του θανάτου των πεζοπόρων ήταν μια συντριπτική δύναμη, την οποία δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν".
Την επόμενη μέρα, σε ένα κοντινό δάσος, βρέθηκαν τα πτώματα δύο μελών της ομάδας δίπλα σε μια φωτιά που είχε σβήσει. Φορούσαν μόνο τα εσώρουχά τους. Λίγο αργότερα, ανακαλύφθηκαν δύο ακόμη πτώματα, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Ντιάτλοφ, τα οποία, απ' ότι φαινόταν, προσπαθούσαν να επιστρέψουν στη σκηνή. Λίγες μέρες αργότερα, ανακαλύφτηκε ένα πέμπτο σώμα και τα υπόλοιπα τέσσερα βρέθηκαν την άνοιξη.
Όλα τα πτώματα φαινόντουσαν να έχουν υποστεί σοβαρό τραύμα, με μώλωπες, σπασμένα οστά και -σε τουλάχιστον μία περίπτωση- καρδιακή αιμορραγία. Ένας ιατροδικαστής παρομοίασε τους τραυματισμούς με ανθρώπους που είχαν υποστεί τροχαία ατυχήματα μεγάλης ταχύτητας. Μερικά από τα πτώματα ακτινοβολήθηκαν.
Αμέσως, ξεκίνησε μια έρευνα για ανθρωποκτονία αλλά έληξε γρήγορα. Ο εισαγγελέας Λεβ Ιβάνοφ είπε, "Θα πρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η αιτία του θανάτου των πεζοπόρων ήταν μια συντριπτική δύναμη, την οποία δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν".
Οι εξηγήσεις για τα δυο περιστατικά
Όσων αφορά το περιστατικό στο Πέρασμα Ντάτλοφ, αργότερα, ο εισαγγελέας Ιβάνοφ πρότεινε ότι ήταν εξωγήινοι, κάτι που αφθονούσε ως εξήγηση για χρόνια. Μην ξεχνάμε όμως ότι βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου και μια ακόμη δημοφιλής θεωρία έλεγε ότι οι πεζοπόροι έπεσαν πάνω σε κάποιο είδος δοκιμής όπλων και σκοτώθηκαν από αυτό -ή από ανθρώπους που προσπαθούσαν να το κρατήσουν μυστικό. Κάποιοι πίστευαν και σκοτώθηκαν από Γέτι, γνωστό και ως Χιονάνθρωπος των Ιμαλαΐων ή Απαίσιος Χιονάνθρωπος, ένα μυθικό ζώο, που προέρχεται από τους μύθους και τη λαογραφία του Θιβέτ.
Όσων αφορά το περιστατικό στο Πέρασμα Ντάτλοφ, αργότερα, ο εισαγγελέας Ιβάνοφ πρότεινε ότι ήταν εξωγήινοι, κάτι που αφθονούσε ως εξήγηση για χρόνια. Μην ξεχνάμε όμως ότι βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου και μια ακόμη δημοφιλής θεωρία έλεγε ότι οι πεζοπόροι έπεσαν πάνω σε κάποιο είδος δοκιμής όπλων και σκοτώθηκαν από αυτό -ή από ανθρώπους που προσπαθούσαν να το κρατήσουν μυστικό. Κάποιοι πίστευαν και σκοτώθηκαν από Γέτι, γνωστό και ως Χιονάνθρωπος των Ιμαλαΐων ή Απαίσιος Χιονάνθρωπος, ένα μυθικό ζώο, που προέρχεται από τους μύθους και τη λαογραφία του Θιβέτ.
Ωστόσο, νέα στοιχεία δείχνουν ότι πιθανώς συνέβη μια χιονοστιβάδα, όπου ένα μεγάλο κομμάτι χιονιού έπεσε πάνω στη σκηνή, κάνοντας τους πεζοπόρους να φύγουν βιαστικά και αναγκάζοντάς τους σε μια χιονοθύελλα.
Όσο για το Μαίρη Σελέστ, υπήρξαν πολλές θεωρίες για το τι συνέβη στους επιβάτες του πλοίου. Το 2006 η Δρ Andrea Sella, καθηγήτρια χημείας στο University College του Λονδίνου, δημιούργησε έναν "τύπο έκρηξης κυμάτων πίεσης" που πίστευε ότι θα μπορούσε να είχε συμβεί στο πλοίο.
"Η έκρηξη θα ήταν αρκετή για να ανοίξει τις καταπακτές και θα ήταν τρομακτικότατη για όλους όσοι επέβαιναν στο πλοίο", είπε, αποκαλώντας την "την πιο συναρπαστική εξήγηση. Από όλα αυτά που προτείνονται, ταιριάζει καλύτερα στα γεγονότα και εξηγεί γιατί ήταν τόσο πρόθυμοι να κατέβουν από το πλοίο". Όμως, οι συνάδελφοί της επιστήμονες απέρριψαν την ιδέα.
Αν και δεν υπήρξαν συγκεκριμένες απαντήσεις σε καμία από τις δύο περιπτώσεις, είναι η ασάφεια αυτών των μυστηρίων που ιντριγκάρει τη Λόπεζ.
Δείτε επίσης: Ο μύθος του φόβου του λευκού αναπτήρα
Όσο για το Μαίρη Σελέστ, υπήρξαν πολλές θεωρίες για το τι συνέβη στους επιβάτες του πλοίου. Το 2006 η Δρ Andrea Sella, καθηγήτρια χημείας στο University College του Λονδίνου, δημιούργησε έναν "τύπο έκρηξης κυμάτων πίεσης" που πίστευε ότι θα μπορούσε να είχε συμβεί στο πλοίο.
"Η έκρηξη θα ήταν αρκετή για να ανοίξει τις καταπακτές και θα ήταν τρομακτικότατη για όλους όσοι επέβαιναν στο πλοίο", είπε, αποκαλώντας την "την πιο συναρπαστική εξήγηση. Από όλα αυτά που προτείνονται, ταιριάζει καλύτερα στα γεγονότα και εξηγεί γιατί ήταν τόσο πρόθυμοι να κατέβουν από το πλοίο". Όμως, οι συνάδελφοί της επιστήμονες απέρριψαν την ιδέα.
Αν και δεν υπήρξαν συγκεκριμένες απαντήσεις σε καμία από τις δύο περιπτώσεις, είναι η ασάφεια αυτών των μυστηρίων που ιντριγκάρει τη Λόπεζ.
Δείτε επίσης: Ο μύθος του φόβου του λευκού αναπτήρα
από: mental floss
Από το 3otiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου