Η αλήθεια όμως ποια είναι;

Υπάρχει διάχυτη η άποψη ότι ο Χριστός δεν βρήκε κατάλυμα να γεννηθεί γι' αυτό μετά από αγωνιώδη περιπλάνηση βρέθηκε σαν πρόχειρη λύση ένα σπήλαιο και μια φάτνη. 

Οι άνθρωποι φάνηκαν άπονοι και αδιάφοροι απέναντί στην εγκυμονούσα Παναγία και οι Βηθλεεμίτες υπήρξαν οι πιο άσπλαχνοι άνθρωποι της παγκόσμιας ιστορίας. Δεν είναι αυτό μια συγκινητική ιστορία με έντονα στοιχεία τραγωδίας και δράματος; Δεν εξυπηρετεί την καλλιέργεια ανθρωπιστικού

ενδιαφέροντος και αφύπνισης με ευγενή αισθήματα για όλη την διαχρονική τραγωδία και τον όλο πόνο του κόσμου;

Η αλήθεια όμως ποια είναι;

Η απάντηση βρίσκεται στο ευαγγέλιο. Η Παναγία και ο Ιωσηφ βρίσκονται σε κάποιο κατάλυμα στην Βηθλεέμ, πανδοχείο ή οχι δεν το ξεκαθαρίζει. Έρχεται η ώρα της γέννας και δεν βρίσκεται κατάλληλος τόπος για τον τοκετό στο κατάλυμα. Έτσι προκρίνεται ως πρακτική λύση ο απόμερος και ζεστός τόπος που σταυλίζονται τα ζώα και η φάτνη με την θαλπωρή της για το νεογέννητο. Απλά πράγματα. Καθημερινά μα και υπέρλογα.

Κατάλυμα λοιπόν υπάρχει.Η έκπληξη, το θαύμα και η φρίκη που είναι όμως στην πραγματικότητα; 

Σε αυτό απαντούν οι ύμνοι και οι λόγοι των Πατέρων.

Αυτός που έχει θρόνο τον ουρανό, τα χερουβείμ, κληρονομία όλο τον πλούτο του σύμπαντος  και δεν χωρείται πουθενα , ανακλίνεται σε μια ταπεινή φάτνη ανάμεσα στους πιο άσημους ανθρώπους , μια σκοτεινή νύχτα και μιαν ανύποπτη στιγμή!

Η πτωχεία η οποία τονίζεται εδώ δεν είναι υλική και το μήνυμα δεν είναι κοινωνιολογία.

Δείτε επίσης: Υπήρξε αλήθεια ο ιστορικός Ιησούς;

Η πτωχεία έγκειται στο ότι ο πλούσιος Θεός κάλυψε χαώδη χάσματα, ανυπολόγιστα για τον ανθρωπινο νου και πτώχεψε φορώντας την σάρκα του ανθρώπου. Αυτό λέγεται άδειασμα της θεότητας σε ταπεινό σκεύος.

Και αυτή ακριβώς ειναι η φτώχεια και η εσχάτη ταπείνωση , η οποία μνημονευεται στα ευαγγέλια. 

Μπροστά της όλα τα άλλα είναι απλά κηρυγματολογία και συγκίνηση. Αν και είναι αντικειμενική αλήθεια, έτσι κι αλλιως, ότι ο Χριστός γεννήθηκε και έζησε σαν φτωχός μέσα σε φτωχούς, τον καιρό που εσκήνωνε ανάμεσα μας, να γνωρίζουμε τι λέμε πριν το πούμε.

π. Π.

Από το trelogiannis