Τα τρομερά εγκλήματα του Όσκαρ Ντιρλεβέγκερ, ενός "διανοητικά ασταθούς, φανατικά βίαιου" Ναζί

Ο Χασάπης της Βαρσοβίας - πηγή

Η λέξη "ναζί" φέρνει στο μυαλό δυσάρεστες εικόνες. Όταν όμως ακόμη και οι Ναζί μένουν εμβρόντητοι με τα "έργα" και τις ημέρες ενός αξιωματικού τους, τότε αυτός ο άνθρωπος θα πρέπει να ήταν ιδιαίτερα μοχθηρός.

Ο Όσκαρ Ντιρλεβέγκερ (Oskar Dirlewanger) γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1895, στο Βύρτσμπουργκ της Γερμανίας. Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν πολυβολητής του Πρωσικού στρατού. Πολέμησε στο Βέλγιο και τη Γαλλία. Τραυματίστηκε έξι φορές, του απονεμήθηκε ο "Σιδηρούν Σταυρός" 2ας και 1ης τάξης και έγινε υπολοχαγός. Στο τέλος του πολέμου, υπηρετούσε στο Ανατολικό Μέτωπο, στη Ρουμανία, όπου φυλακίστηκαν γερμανικές μονάδες. Αυτός, κατάφερε να δραπετεύσει και οδήγησε 600 άνδρες πίσω στη Γερμανία.

Ο Ντιρλεβέγκερ, πριν από τον πόλεμο, είχε ήδη τη φήμη του αλκοολικού και ότι ήταν βίαιος. Όταν επέστρεψε, ήταν ακόμα χειρότερος. Σε μια αναφορά της αστυνομίας αναφέρεται ως "ψυχικά ασταθής, φανατικά βίαιος και αλκοολικός, ο οποίος είχε τη συνήθεια να ξεσπά βίαια υπό την επήρεια ναρκωτικών".

Ανίκανος να προσαρμοστεί στην ειρήνη, εντάχθηκε στην παραστρατιωτική πολιτοφυλακή Φράικορπς (Freikorps, Ελεύθερα Σώματα) -ίσως ως διέξοδο για το μετατραυματικό στρες του. Αγωνίστηκε στη Γερμανική Επανάσταση του 1918-1919, καθώς και εναντίον Γερμανών κομμουνιστών, Πολωνών εθνικιστών και Γερμανών εξεγερθέντων.

Ο Ντιρλεβέγκερ είχε δημιουργήσει μια πολιτοφυλακή από φοιτητές. Είχαν εγκατασταθεί στην πόλη Sangerhausen που τότε είχε καταληφθεί από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας. Στις 27 Μαρτίου του 1921, την Κυριακή του Πάσχα, επιτέθηκαν στην πόλη, αλλά απέτυχαν και έπρεπε να διασωθούν από φιλοκυβερνητικά στρατεύματα. Κατά τη διάρκεια της μάχης, μια σφαίρα έγδαρε το κεφάλι του Ντιρλεβέγκερ. Αργότερα, το 1935, με τους Ναζί στην εξουσία, ο Ντιρλεβέγκερ έγινε επίτιμος πολίτης του Sangerhausen. Τιμήθηκε ως "απελευθερωτής από τους κόκκινους τρομοκράτες" και τον αποκαλούσαν αστεία "Γκάντι" επειδή ήταν πολύ λεπτός.

Η 36η Ειδική Ταξιαρχία υπό τις οδηγίες του Ντιρλεβέγκερ. Ο ιστορικός Τζ. Μπόιερ Μπελ τον χαρακτήρισε "ειδικό στην εξόντωση και πιστό υπέρμαχο του σαδισμού και της νεκροφιλίας"

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, απέκτησε δίπλωμα στις πολιτικές επιστήμες, εντάχθηκε στο ναζιστικό κόμμα και έκανε διάφορες εργασίες -συμπεριλαμβανομένης μιας τετραετούς θητείας ως εκτελεστικός διευθυντής σε ένα εβραϊκό κλωστοϋφαντουργικό εργοστάσιο. Επίσης, πέρασε κάποιο χρόνο στη φυλακή για υπεξαίρεση και κατοχή παράνομων όπλων, αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή.

Το 1934, βίασε μια 14χρονη, μέλος της Νεολαίας Χίτλερ (Hitler-Jugend, HJ, σκέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος στο οποίο συμμετείχαν παιδιά και νέοι ηλικίας 10 έως 18 χρονών). Στη συνέχεια, μεθυσμένος, έκλεψε ένα κυβερνητικό αυτοκίνητο και τράκαρε.

Το ναζιστικό κόμμα τον απομάκρυνε, ανακάλεσε τον τίτλο του διδακτορικού του, του αφαίρεσε τα στρατιωτικά μετάλλια και τον έστειλε στη φυλακή για δύο χρόνια. Λίγο μετά την απελευθέρωσή του, επανέλαβε τα ίδια αδικήματα και αυτή τη φορά στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για σεξουαλικούς παραβάτες. Ευτυχώς γι' αυτόν, είχε φίλους σε υψηλές θέσεις.

Ένας από αυτούς ήταν ο Γκότλομπ Μπέργκερ (Gottlob Berger), ένας Ναζί ανώτατος υπάλληλος που ήταν φίλος με τον επικεφαλής της Γκεστάπο και ιθύνων νου και ηθικό αυτουργό του Ολοκαυτώματος, Χάινριχ Χίμλερ. Ο Χίμλερ αρνήθηκε εξαιτίας του παραβατικού παρελθόντος του να τον επαναφέρει στο κόμμα. Τελικά ένας στρατιώτης που πολέμησε μαζί του στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο εγγυήθηκε για εκείνον και το κόμμα τον δέχτηκε για άλλη μια φορά. Ο Ντιρλεβέγκερ έγινε έφεδρος της Σούτσσταφφελ (Schutzstaffel), δηλαδή της Μοίρας Προστασίας, τα περιβόητα Ες-Ες.

Στη συνέχεια, κατετάγη στην ισπανική λεγεώνα των ξένων για να πολεμήσει στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Από το 1936 ως το 1939 υπηρέτησε στη Λεγεώνα του Κόνδορα των Ναζί και τραυματίστηκε τρεις φορές. Τελικά, του επανέφεραν το διδακτορικό του και επέστρεψε επίσημα στο ναζιστικό κόμμα.

Επόμενη στάση του ήταν η Βάφεν Ες-Ες (Waffen-SS), η ένοπλη πτέρυγα των Ες-Ες, όπου έγινε υποδιοικητής μικρών μονάδων, υπεύθυνος για 50 ως 100 άνδρες.

Η οπλόσημο της Ταξιαρχίας Ντιρλεβέγκερ

Ο Χίτλερ, το 1939, είχε την ιδέα να συσταθεί μια μονάδα, η οποία θα ανήκε στον έλεγχο των Ες-Ες, αλλά θα αποτελούταν μόνο από εγκληματίες και λαθροθήρες. Ζήτησε από τον συνεργάτη του και υπεύθυνο για την στρατολόγηση της Βάφεν Ες-Ες, Γκότλομπ Μπέργκερ, να ψάξει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές του Ράιχ και των κατεχόμενων χωρών για κατάδικους με βεβαρυμένο ποινικό μητρώο, αλλά και λαθροθήρες. Η ιδέα του στηριζόταν σε ένα ένοπλο τάγμα από "κακούργους" που δε θα είχαν κανένα ηθικό φραγμό να προχωρήσουν σε εγκληματικές ενέργειες, ενώ ταυτόχρονα θα χρησιμοποιούσαν τις πρακτικές λαθροθηρίας για να ανακαλύψουν ομάδες ανταρτών στις κατεχόμενες περιοχές.

Ο Ντιρλεβέγκερ άφησε καλές εντυπώσεις σαν υποδιοικητής και θεωρήθηκε ο καταλληλότερος για διοικητής της 36ης Ειδικής Ταξιαρχίας των Βάφεν Ες-Ες, η οποία απέκτησε το όνομα Ταξιαρχία Ντιρλεβέγκερ. Η ταξιαρχία δημιουργήθηκε το 1940 και μετά από μερικούς μήνες εκπαίδευσης στη Βαυαρία, μεταφέρθηκε αρχικά στο Λούμπλιν της ανατολικής Πολωνίας. Μάλιστα, η ταξιαρχία απέκτησε το δικό της οπλόσημο, που αποτελούταν από δύο σταυρωμένα τουφέκια πάνω από μία χειροβομβίδα. Αργότερα, η μονάδα συγκέντρωσε μια ασυνήθιστη ποικιλία μελών, από καταδικασθέντες εγκληματίες και ασθενείς από άσυλα με νοητική υστέρηση, μέχρι κρατούμενους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ομοφυλόφιλους και τσιγγάνους.

Τα υπόλοιπα ένοπλα σώματα των Ναζί αντέδρασαν στη δημιουργία της συγκεκριμένης μονάδας, μόνο για τον λόγο ότι περιλάμβανε εγκληματίες.

Όμως, το πάρτι μόλις είχε ξεκινήσει. Η δράση της ταξιαρχίας είχε διάρκεια περίπου μια πενταετία. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οι θηριωδίες που διέπραξαν ξεπέρασαν κάθε νοσηρή φαντασία.

Η πρώτη τους αποστολή ήταν η φύλαξη σε ένα στρατόπεδο εργασίας στο Stary Dzików στην κατεχόμενη από τους Ναζί Πολωνία. Τα στρατόπεδα εκείνη την εποχή ήταν φυλακές, όχι μέρη μαζικών δολοφονιών. Ο Ντιρλεβέγκερ όμως είχε άλλη άποψη.

Η μονάδα του δεν περιορίστηκε μόνο στο στρατόπεδο, αλλά τρομοκρατούσε και τον τοπικό πληθυσμό. Οι μαζικοί βιασμοί ήταν συχνοί, ενώ αγαπημένη τους ασχολία ήταν οι νεαρές Εβραίες. Τα μέλη της ταξιαρχίας απολάμβαναν να τις ξεγυμνώνουν, να τις μαστιγώνουν, να τους κάνουν ένεση με στρυχνίνη -μια νευροτοξίνη που προκαλούσε αργό και φριχτό θάνατο- και έπειτα να τις βλέπουν να σφαδάζουν μέχρι να πεθάνουν.

Οι θηριωδίες διερευνήθηκαν από τον δικαστή των Ες-Ες, Georg Konrad Morgen. Ο δικαστής διαπίστωσε ότι ο Ντιρλεβέγκερ ήταν ένοχος για δολοφονία, διαφθορά και "φυλετική μόλυνση" καθώς είχε σεξουαλική επαφή με ρατσιστικά μη αποδεκτούς ανθρώπους, αλλά δεν έγινε τίποτα. Οι Μπέργκερ και Χίμλερ το ενέκριναν επειδή οι Ναζί ήταν σε πόλεμο εναντίον όσων πίστευαν ότι ήταν "υπάνθρωποι".

Μετά τον πόλεμο, ο Μπέργκερ είπε στους Συμμάχους ότι ο Ντιρλεβέγκερ ήταν "κακό αγόρι ... αλλά ήταν καλός στρατιώτης και είχε ένα μεγάλο λάθος, δεν ήξερε πότε να σταματήσει να πίνει".

Ο Ντιρλεβέγκερ δεν έκανε κανέναν διαχωρισμό. Στο στόχαστρο της Ταξιαρχίας ήταν όλοι. Εβραίοι, παρτιζάνοι, αντάρτες, κομμουνιστές. Στο Λούμπλιν στοίβαζε σε φάρμες άμαχο πληθυσμό και στη συνέχεια τον έκαιγε ζωντανό. Όποιος προσπαθούσε να σωθεί, δεχόταν μια σφαίρα στο κεφάλι. Στο Μινσκ, μέσα σε μία ημέρα η ταξιαρχία δολοφόνησε 15.000 "αντάρτες", όπως έγραψε ο ίδιος στο ημερολόγιό του. Άλλοι 30.000 σκοτώθηκαν σε ολόκληρη τη Λευκορωσία κατά τη διάρκεια του 1942. Η ταξιαρχία συμμετείχε στην Επιχείρισης Cottbus -μια επιχείρηση κατά των ανταρτών κατά τη διάρκεια της κατοχής της Λευκορωσίας από τη ναζιστική Γερμανία, που άρχισε στις 20 Μαΐου του 1943 στη Βόρεια Λευκορωσία- και σκότωσε άλλους 120.000 ανθρώπους σε 200 χωριά. Για τις επιτυχίες του, στις 5 Δεκεμβρίου του 1943, του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός.

Μέλη της Ταξιαρχίας Ντιρλεβέγκερ στην Βαρσοβία το 1944

Τα πράγματα όμως άλλαξαν κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Μπαγκρατιόν (Ιούνιος - Αύγουστος 1944). Οι Σοβιετικοί άρχισαν να διώχνουν τους Γερμανούς, αφανίζοντας τους άντρες του Ντιρλεβέγκερ.

Εκείνοι όμως, εκδικήθηκαν τους Πολωνούς που συμμετείχαν στην Εξέγερση της Βαρσοβίας (Αύγουστος - Οκτώβριος 1944). Έκαψαν νοσοκομεία με ασθενείς μέσα. Χτύπησαν, βίασαν ομαδικά και κρέμασαν νοσηλεύτριες και γιατρούς. Περίπου 40.000 σκοτώθηκαν στην περιοχή Βόλα σε μόλις δύο ημέρες. Ένας Γερμανός στρατιώτης υποστήριξε ότι η ταξιαρχία δολοφόνησε 500 μικρά παιδιά με ξιφολόγχες για να εξοικονομήσουν πυρομαχικά. Μετά από αυτό, στις 15 Αυγούστου του 1944, απονεμήθηκε στον Ντιρλεβέγκερ ο "Σταυρός των Ιπποτών".

Παρά τις προσπάθειες αποσιώπησης των θηριωδιών του, ο σαδιστής κέρδισε το ψευδώνυμο ο "Χασάπης της Βαρσοβίας". Όταν μαθεύτηκε η δράση του από τις συμμαχικές δυνάμεις, οι ανώτεροί του τον "πρόδωσαν"" αλλά φυγαδεύτηκε.

Συνέχισε για να καταστέλλει τη σλοβακική εξέγερση τον Οκτώβριο του 1944 και από εκεί στην Ουγγαρία και την ανατολική Γερμανία για να πολεμήσει τον Κόκκινο Στρατό. Τον Φεβρουάριο του 1945, στο Βρανδεμβούργο, πυροβολήθηκε στο στήθος. Συνειδητοποιώντας ότι ο πόλεμος χάθηκε, κρύφτηκε.

Την 1η Ιουνίου του 1945, ένα μήνα μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ, ο Ντιρλεβέγκερ συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε γαλλικό στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου. Λίγες μέρες αργότερα ήταν νεκρός. Οι φύλακες του στρατοπέδου, που ήταν Πολωνοί, τον χτύπησαν μέχρι θανάτου. Υπήρχε όμως και η φήμη ότι δεν πέθανε, αλλά δραπέτευσε. Η κυβέρνηση της Γαλλίας, έκανε εκταφή της σορού του, τερματίζοντας οποιαδήποτε θεωρία συνωμοσίας.

από: warhistoryonline και mixanitouxronou.gr

Από το 3otiko