Ένα μουσείο με συλλογές που κρύβεται στη συνοικία Λε Μαραί του Παρισιού

 Στο Παρίσι πολλές ιδιωτικές συλλογές τέχνης έχουν μετατραπεί σε μουσεία.

Το Musée Cognacq-Jay μπορεί να είναι σχετικά μικρό σε σύγκριση, για παράδειγμα, με το Musée Nissim de Camondo, αλλά η καλά επιμελημένη συλλογή του περιμένει πίσω από τις πόρτες ενός αρχοντικού του 16ου αιώνα σε έναν ήσυχο δρόμο στη συνοικία Λε Μαραί.

 

Ο Théodore-Ernest Cognacq και η σύζυγός του Marie-Louise Jay ήταν οι ιδρυτές του φημισμένου πολυκαταστήματος του Παρισιού Samaritan. Οι δυο τους γνωρίστηκαν ενώ δούλευαν ως πωλητές, απέκτησαν χρήματα και τελικά άνοιξαν το δικό τους κατάστημα. Μαζί, απέκτησαν το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής τους μεταξύ 1885-1920. Το σημερινό μουσείο διαθέτει περίπου 1.200 κομμάτια διακοσμητικών αντικειμένων και έργων τέχνης.

 

Ο Cognacq κληροδότησε τα αποκτήματά του στην πόλη του Παρισιού με το θάνατό του το 1929. Αρχικά, η συλλογή φυλάσσονταν σε ένα παράρτημα του πολυκαταστήματος Samaritaine στη Boulevard des Capucines, ένα σχέδιο που συνέλαβε το ζευγάρι. Το 1990, η συλλογή μεταφέρθηκε στο Hôtel Donon και πλέον εκτίθεται σε 20 δωμάτια σε στυλ Λουδοβίκου ΙΕ' και ΙΣτ'.

 

Όταν το 1974 η πόλη απέκτησε το κτίριο, ήταν ερειπωμένο. Το 1984 χαρακτηρίστηκε ιστορικό μνημείο, το εξωτερικό του ανακαινίστηκε στη δόξα του 16ου αιώνα και χαρακτηριστικά όπως τα ξυλόγλυπτα, το δάπεδο και τα τζάκια μεταφέρθηκαν από το αρχικό μουσείο. Αν και δεν ήταν μια εντελώς ομαλή μετάβαση η πόλη του Παρισιού αποφάσισε να μεταφέρει τη συλλογή επειδή η αρχική τοποθεσία δε θεωρούνταν μέρος του "πολιτιστικού κυκλώματος" του Παρισιού. Ωστόσο οι απόγονοι της οικογένειας διαφώνησαν, καθώς πίστευαν ότι ήταν ενάντια στις επιθυμίες των συγγενών τους.

 

Αν και κάποιοι έχουν παραπονεθεί ότι ο νέος χώρος είναι πιο στενός, τα δωμάτια μέτριου μεγέθους είναι ιδανικά για την προβολή των πολλών μικρών αντικειμένων που αποτελούν τη συλλογή. Μινιατούρες, κουτιά και γλυπτά εκτίθενται σε αίθουσες με πάνελ.

Ο Cognacq εμπνεύστηκε από το κίνημα τέχνης Intimist που ευνοούσε τις εγχώριες σκηνές και άλλα καθημερινά μέρη της ζωής. Μεταξύ των αντικειμένων της συλλογής βρίσκεται ένα μπουκάλι αρώματος σε σχήμα πιστολιού, ένα μουσικό κουτί σαν άρπα και ένα "απαραίτητο κουτί" γεμάτο με όλο εκείνον τον εξοπλισμό που χρειαζόταν κάποιος για να περάσει μια μέρα του 18ου αιώνα.

Το καταπράσινο κρεβάτι "à la Polonaise" (το οποίο κάποτε βρισκόταν στις Βερσαλλίες) και ένας διακοσμητικός καναπές είναι ακόμη δυο κομμάτια της συλλογής.

 

Ένας πίνακας που ξεχωρίζει ανάμεσα στη συλλογή είναι ο "Deux Jeunes Amies qui s’Embrassent" (Δύο νεαρές φίλες που φιλιούνται) του Γάλλου ζωγράφου Louis-Léopold Boilly. Είναι μια σπάνια και πρώιμη απεικόνιση δυο λεσβιών. Το περασμένο καλοκαίρι, το μουσείο πραγματοποίησε μια έκθεση αφιερωμένη στον γαλλικό ερωτισμό στην τέχνη του 18ου αιώνα.

Η τρέχουσα προσωρινή έκθεση για τον Boilly περιλαμβάνει πολλές από τις χιουμοριστικές τεχνικές trompe-l'œill ("εξαπατά το μάτι", καλλιτεχνικός όρος για την εξαιρετικά ρεαλιστική οπτική ψευδαίσθηση του τρισδιάστατου χώρου και των αντικειμένων σε μια δισδιάστατη επιφάνεια. Το Trompe l'oeil, το οποίο συνδέεται συχνότερα με τη ζωγραφική, ξεγελάει τον θεατή ώστε να αντιληφθεί ζωγραφισμένα αντικείμενα ή χώρους ως αληθινούς) που πρωτοστάτησε. Δεδομένου όμως ότι ο Boilly έφτασε στο Παρίσι τις παραμονές της Γαλλικής Επανάστασης, στους πίνακές του υπάρχει και ένα συγκεκριμένο πολιτικό πνεύμα, καθώς εξερεύνησε το υπόβαθρο της κοινωνίας, από μια γυναικεία φυλακή μέχρι την πολυσύχναστη Boulevard du Crime.

Το μουσείο έδωσε πολύ προσοχή στον ρόλο των γυναικών κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μεταξύ των έργων υπάρχει ένας πίνακας της Élisabeth-Louise Vigée-Le Brun (η αγαπημένη ζωγράφος πορτρέτων της Μαρίας Αντουανέτα) και ένα πορτρέτο της Βρετανίδας ηθοποιού και τραγουδίστριας Frances Maria Kelly (Fanny).

Αν κάποιος ψάχνει για γνωστούς καλλιτέχνες, το μουσείο σας διαθέτει τον πίνακα "Ο γάιδαρος του προφήτη Βαλαάμ" του Ρέμπραντ, ένα πρώιμο έργο του Ολλανδού ζωγράφου.

 

Εκτός από τα ευρωπαϊκά έργα, το μουσείο περιλαμβάνει επίσης αξιόλογα δείγματα κινεζικής τέχνης. Πολύχρωμα αγάλματα πουλιών, συμπεριλαμβανομένου ενός φοίνικα, δίνουν ζωντάνια στα δωμάτια με τα σκούρα ξύλινα τοιχώματα, ενώ μια τυρκουάζ πορσελάνινη γάτα χρησιμεύει ως νυχτερινό φωτιστικό με το στόμα και τα μάτια να φωτίζονται.

 

Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, υπήρξε μια αναβίωση του ενδιαφέροντος για τη ρωμαϊκή τέχνη αφού αρχιτεκτονικές ανασκαφές ανακάλυψαν περισσότερα αντικείμενα από την αρχαιότητα (κυρίως η ταύτιση των πόλεων της Πομπηίας και του Ηρακουλάνου). Αυτή ήταν η εποχή του Grand Tour, όταν νέοι άνδρες της ανώτερης τάξης ταξίδευαν στην ήπειρο για να μάθουν την ιστορία και τους πολιτισμούς της, καθώς και για να αυξήσουν τις ανταλλαγές με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το Musée Cognacq-Jay περιέχει πολλές σύγχρονες ερμηνείες αυτών, τόσο στο δικό δωμάτιο του ζευγαριού, όσο και σε άλλα δωμάτια.

Το Musée Cognacq-Jay είναι ανοικτό από Τρίτη έως Κυριακή, η μόνιμη συλλογή είναι πάντα δωρεάν και η περιήγηση δεν παίρνει πάνω από μία ώρα.

από: messy nessy chic

Από το 3otiko