Στις 17 Απριλίου του 1977, η 18χρονη Βαλεντίνα Σιριάνα έπεσε νεκρή από τα πυρά ενός άγνωστου άντρα. Δίπλα της, ο 20χρονος Αλεξάντερ Εσάου ζούσε όταν ήρθε η αστυνομία. Πέθανε μερικές ώρες αργότερα στο νοσοκομείο.
Στον τόπο του εγκλήματος βρέθηκε ένα γράμμα με παραλήπτη τον διευθυντή του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης, Τζόζεφ Μπορέλι. Μεταξύ άλλων, έγραφε:
“Έίμαι ένα τέρας. Είμαι
ο “Γιος του Σαμ”. Είμαι ένα μικρό “κακομαθημένο”.Όταν ο πατέρας Σαμ μεθάει, γίνεται πολύ κακός. Χτυπά την οικογένειά του. Ο Σαμ λατρεύει να πίνει αίμα. “Πήγαινε, σκότωσε” διατάσσει ο πατέρας Σαμ.
Νιώθω σαν ξένος. Είμαι σε διαφορετικό κόσμο από όλους τους άλλους – προγραμματισμένος να σκοτώνω.
Για να με σταματήσετε, πρέπει να με σκοτώσετε.
Ο μπαμπάς Σαμ είναι μεγάλος πια. Χρειάζεται αίμα για να διατηρήσει τη νιότη του….»
«Ο Γιος του Σαμ»
Στις 29 Ιουλίου του 1976, σκότωσε τη 18χρονη Ντόνα Λόρια με μία σφαίρα στο κεφάλι. Το επόμενο θύμα τους η 19χρονη Τζόντι Βαλέντι επέζησε και περιέγραψε τον δράστη στην αστυνομία: Γύρω στα 25, σχετικά παχουλός, ύψος γύρω στο 1,75, με ανοιχτόχρωμα σγουρά μαλλιά. Οι σφαίρες που χρησιμοποίησε έγιναν το σήμα κατατεθέν του. Προέρχονταν από ένα πιστόλι διαμετρήματος 44 εκατοστών και ήταν ειδικές για χρήση μέσα σε αεροπλάνο, έτσι ώστε να μην τρυπάνε τα τοιχώματα του αεροσκάφους.
Στις 23 Οκτωβρίου 1976, πυροβόλησε τον 25χρονο Καρλ Ντενάρο και την 28χρονη Ρόζμπαρι Κίναν, χωρίς όμως να τους σκοτώσει. Στις 27 Νοεμβρίου 1976, η 16χρονη Ντόνα Ντεμάσι δέχτηκε μια σφαίρα στο λαιμό, αλλά έζησε. Η φίλη της, η 18χρονη Τζοάν Λομίνο, έμεινε παράλυτη για την υπόλοιπη ζωή της. Στις 30 Ιανουαρίου 1977 πυροβόλησε τον 30χρονο Τζον Ντιλ και την 28χρονη αρραβωνιαστικιά του, Κριστίν Φρόυντ. Ο Ντιλ έζησε, αλλά η Φρόυντ πέθανε 36 ώρες αργότερα. Στις 8 Μαρτίου 1977 σκότωσε τη 19χρονη Βιρτζίνια Βοσκερίτσιαν. Η σφαίρα διαπέρασε τα βιβλία που κράτησε σαν ασπίδα μπροστά απ’ το πρόσωπό της και καρφώθηκε στο κρανίο της.
Στις 10 Μαρτίου του 1977 η αστυνομία της Νέας Υόρκης ανακοίνωσε ότι περισσότεροι από 300 ντεντέκτιβ και αστυνομικοί θα βρίσκονταν στους δρόμους της πόλης όλη μέρα, κάθε μέρα, μέχρι τη σύλληψη του δράστη. Ένα μήνα αργότερα, στις 17 Απριλίου, πέθαναν άλλοι δύο νέοι και ο δράστης έδωσε στον εαυτό του το όνομα, “Γιος του Σαμ”. Απ’ το γράμμα ήταν προφανές, ότι όποιος κι αν ήταν ο δράστης, σίγουρα αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Στις 30 Μαΐου, έστειλε ένα δεύτερο γράμμα, αυτή τη φορά στον δημοσιογράφο Τζίμι Μπρέσλιν της εφημερίδας New York Daily News. Ο δράστης τον ευχαριστούσε που έδωσε τόση σημασία στην υπόθεση του και του ζητούσε να μην ξεχάσει τη Ντόνα Λόρια, ένα από τα θύματα, γιατί ήταν ένα “πολύ πολύ γλυκό κορίτσι. Αλλά ο Σαμ διψάει και δεν με αφήνει να σταματήσω να σκοτώνω, μέχρι να χορτάσει αίμα”. Στο τέλος υποσχόταν ότι θα αγόραζε καινούρια παπούτσια σε όλους τους αστυνομικούς, όταν τον έπιαναν.
Στις 26 Ιουνίου, πυροβόλησε τον 20χρονο Σαλ Λούπο και τη 17χρονη Τζούντι Πλασίντο. Τραυματίστηκαν ελαφρά. Στις 31 Ιουλίου σκότωσε την 20χρονη Στέισι Μόσκοβιτς και πυροβόλησε τον 20χρονο Ρόμπερτ Βιολάντε, που έμεινε τυφλός από τη σφαίρα που καρφώθηκε στο αριστερό του μάτι. Ήταν τα τελευταία θύματά του.
Για έναν χρόνο, ο «Γιος του Σαμ» τρομοκρατούσε τη Νέα Υόρκη. Τα θύματά του ήταν πάντα νεαρά ζευγάρια ή κορίτσια με μακριά, καστανά μαλλιά. Ήταν εμφανές ότι δεν του άρεσε να βλέπει ερωτευμένους ή όμορφες κοπέλες που δεν μπορούσε να έχει. Σκότωσε έξι και τραυμάτισε οχτώ. Οι περισσότεροι απ’ τους επιζήσαντες έδωσαν την ίδια περιγραφή στην αστυνομία για τον δράστη. Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες θυμούνταν κι ένα κίτρινο αμάξι.
Τελικά, στον δολοφόνο τους οδήγησε η μαρτυρία μίας γυναίκας που είδε έναν ανήσυχο άντρα να περπατά στο σημείο που δολοφονήθηκε η Μόσκοβιτς και τραυματίστηκε ο Βιολάντε. Ο άντρας, που είχε ύψος 1,75 και φουντωτά μαλλιά, είχε πάρει κλήση γιατί πάρκαρε παράνομα το κίτρινο Volkswagen του. Η κλήση ήταν στο όνομα του Ντέιβιντ Μπέρκοβιτς.
Ο Σαμ, ο σκύλος και ο Σατανάς
Ο Ντέιβιντ Μπέρκοβιτς ήταν υιοθετημένος. Το ζευγάρι που τον υιοθέτησε τον αγαπούσε, τον φρόντιζε και ποτέ δεν τον κακομεταχείριστηκε. Αντιθέτως, όλοι έλεγαν ότι ο μικρός Ντέιβιντ ήταν μάλλον κακομαθημένος απ’ τα χάδια των γονιών του.
Ήταν ένας μέτριος μαθητής, ντροπαλός και ήσυχος.
Δεν είχε φίλους, αν και έκανε κάποιες διστακτικές προσπάθειες να μιλήσει σε συμμαθητές του. Στο τέλος όμως, έμενε πάντα μόνος του.
Έχασε τη μητέρα του στα 14 από καρκίνο και η απώλεια απλά χειροτέρεψε μία ήδη προβληματική εφηβεία. Ο Μπέρκοβιτς, αν και παρέμενε απόμακρος και δεν τραβούσε ποτέ προσοχή στον εαυτό του, είχε αρχίσει να κάνει μικροκλοπές σε διάφορα τοπικά καταστήματα. Το 1971, όταν ενηλικιώθηκε, κατατάχτηκε στον στρατό και υπηρέτησε στη Νότια Κορέα. Τα τελευταία χρόνια της θητείας τους, τα πέρασε στη Βιρτζίνια. Έμενε σε μία κοινωνία Βαπτιστών και πολύ γρήγορα προσηλυτίστηκε. Βέβαια, ένα χρόνο αργότερα είχε χάσει κάθε ενδιαφέρον για τη θρησκεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου