Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΡΑΚΑ - Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΦΡΑΣΗΣ «ΚΟΡΑΚΙΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΨΑ»

 Ο Κόρακας  αντιπροσωπεύει το ιερό πτηνό του θεού Απόλλωνος σε συνδυασμό με το μαντικό του χάρισμα, καθώς ο Φοίβος είχε μεταμορφωθεί σε κόρακα κατά τη Γιγαντομαχία. 

Σύμφωνα με τον Μύθο της Κορωνίδος και της απιστίας της προς τον Απόλλωνα, όταν ο κόρακας ανέφερε τα δυσάρεστα νέα, ο Απόλλωνας άλλαξε το χρώμα του από ασημένιο σε μαύρο  (Οβίδιος, Μεταμορφώσεις).

Κατά έναν άλλο Μύθο, σε κάποια

μικρή, ορεινή πόλη της Αρχαίας Ελλάδας οι κάτοικοι αποφάσισαν κάποτε να κάνουν μια σημαντική θυσία στο θεό Απόλλωνα. Υπήρχε στην περιοχή τους ανάμεσα σε δύσβατα φαράγγια της οποίας το νερό το θεωρούσαν ιερό και το χρησιμοποιούσαν στις θυσίες. Έπρεπε λοιπόν για αυτήν την σημαντική θυσία να στείλουν κάποιον σε αυτή την δύσκολη και ανηφορική διαδρομή για να φέρει το «ιερό» νερό. 

Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή από ένα δέντρο εκεί κοντά. Ήταν η φωνή ενός μεγαλόσωμου κόρακα ο οποίος προσφερόταν να αναλάβει το συγκεκριμένο εγχείρημα. Παρά την έκπληξη που ένιωσαν οι κάτοικοι ακούγοντας τη φωνή του κόρακα, αποφάσισαν να του αναθέσουν την αποστολή, μιας και με τα φτερά του θα έφτανε γρήγορα και εύκολα στην πηγή που έτρεχε το «ιερό» αυτό νερό. 

Έδωσαν λοιπόν οι άνθρωποι στον κόρακα μια μικρή υδρία, αυτός την άρπαξε με τα νύχια του και πέταξε στον ουρανό με κατεύθυνση την πηγή. Ο κόρακας έφτασε γρήγορα στην πηγή. Πλάι της αντίκρισε μια συκιά γεμάτη σύκα και λιχούδης καθώς ήταν άρχισε να δοκιμάζει μερικά σύκα. Τα σύκα όμως ήταν άγουρα και ο κόρακας αποφάσισε να περιμένει μέχρι να ωριμάσουν, ξεχνώντας όμως την αποστολή που είχε αναλάβει για λογαριασμό των ανθρώπων. 

Περίμενε τελικά δύο ολόκληρες μέρες ώσπου τα σύκα ωρίμασαν. Έφαγε πολλά μέχρι που κάποια στιγμή θυμήθηκε τον πραγματικό λόγο για τον οποίο είχε έρθει στην πηγή. Άρχισε να σκέφτεται λοιπόν, πώς θα δικαιολογούσε την αργοπορία του στους κατοίκους της πόλης. Τελικά γέμισε με νερό τη μικρή υδρία, άρπαξε με το ράμφος του ένα μεγάλο φίδι το οποίο διέκρινε να κινείται κοντά στους θάμνους και πέταξε για την πόλη. 

Όταν ο κόρακας έφτασε στην πόλη, οι κάτοικοι θέλησαν να μάθουν το λόγο για τον οποίο άργησε να επιστρέψει με το νερό από την πηγή. Ο κόρακας αφού άφησε κάτω την υδρία και το φίδι, ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο φίδι ρουφούσε το νερό από την πηγή με αποτέλεσμα αυτή να αρχίσει να ξεραίνεται. Έπειτα τους είπε πως όταν το φίδι αποκοιμήθηκε, αυτός γέμισε την υδρία με το νερό και γράπωσε και το φίδι για να το παρουσιάσει στους κατοίκους. 

 

Οι άνθρωποι τον πίστεψαν και σκότωσαν το φίδι χτυπώντας το με πέτρες και ξύλα. Όμως, το φίδι αυτό ήταν του θεού Απόλλωνα και ο θεός του φωτός οργισμένος αποφάσισε να τιμωρήσει τον κόρακα για το ψέμα του. Έτσι από εκείνη την ημέρα, κάθε φορά που ο κόρακας προσπαθούσε να πιει νερό από κάποια πηγή, αυτή στέρευε. Κράτησε πολύ καιρό το μαρτύριο αυτό της δίψας του κόρακα, μέχρι που ο Απόλλωνας τον λυπήθηκε και τον έκανε αστερισμό στον ουρανό. 

Από τότε, όταν κάποιος διψούσε πολύ, έλεγε τη φράση «Κοράκιασα από τη δίψα». Και αυτή η φράση έχει παραμείνει ως τις μέρες μας.

Εικόνα πρώτη: Ο Απόλλωνας φορώντας ένα στεφάνι δάφνης ή μυρτιάς, ένα λευκό πέπλο και ένα κόκκινο ιμάτιο και σανδάλια, καθισμένος σε ένα δίφρο με λιονταρόσημα. Κρατά μια κιθάρα στο αριστερό του χέρι και ρίχνει λιβάνι με το δεξί του χέρι. Απέναντι του ένα κοράκι, ένα μαντατοπούλι. Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών: https://commons.wikimedia.org/

Εικόνα δεύτερη: Κόραξ, αστερισμός http://68gym-athin.att.sch.gr/

el.wikipedia- Κόραξ (αστερισμός)) 

Από το enneaetifotos